Omedettou, Mario-san! Het icoon der iconen, de naam die al zolang ik me kan herinneren synoniem is voor videogame-kwaliteit, Shigeru Miyamoto’s geesteskindje is vandaag 25 jaar oud volgens Nintendo. En zo’n datum kun je natuurlijk niet voorbij laten gaan, dat vraagt om iets speciaals.
Naast alle felicitaties en historische overzichten heeft dat in Japan geresulteerd in de “Super Mario Collection Special Pack”.Dat is een mooi doosje met daarin een Wii-versie van Super Mario All-Stars (met de Mario games voor de NES), een soundtrack CD en een boekje. Niet ontzettend spannend, maar een leuke bonus voor de liefhebbers. Op de Nederlandse site is niets van dat alles te bekennen, al is er wel wat historie te lezen en een videocompetitie gaande waarin je video’s kunt maken om je liefde aan de springende loodgieter te betuigen.
De eerste 5000 mensen die dat doen krijgen iets speciaals en ze zeggen er niet bij wat het is…zou het? Nee, het zal wel niet, maar als je nog wat mooie woorden voor Mario hebt kun je misschien ook nog iets leuks krijgen. Maar goed, prijzen zijn leuk, maar laten we vooral even stilstaan bij 25 jaar aan platform-ervaring die er voor zorgen dat de laatste Mario game (Galaxy 2) nog steeds stijf staat van de briljante ideeën, er in praktisch elk level een nieuwe mechaniek zit waar andere games compleet op zouden leunen en Mario moeiteloos het uithangbord is van het concept ‘plezier in een 3D-omgeving’, not zoals hij dat ook voor gewone platformgames is geweest in de jaren ’80 en ’90. Niet om te zeggen dat Mario onfeilbaar is (daarvoor hoeven we alleen maar naar de relatief tegenvallende Sunshine of te kijken) of dat zijn naam nog net niet kapot is gemaakt door de eindeloze spin-offs, verschijningen in andere games en eindeloze reeks remakes. |
Maar als puntje bij paaltje komt en je met een oude, vergeelde SNES-controller in de hand nog een keer door Super Mario World heen gaat, dan weet je weer waarom gamen zo’n fantastische hobby is: omdat die ervaringen waar je nu nog glimlachend aan terugdenkt alleen maar geboren hadden kunnen worden uit spel, roekeloos naar rechts rennend omdat je weet dat je die sprong een half level verder gaat halen, deze keer. Die spielerei heeft Mario, meer dan welke gameserie dan ook, altijd in zich gehouden, zodat het ook vandaag nog het beste voorbeeld is voor mensen die zeggen dat games de filmische pretenties van zich af moeten laten vallen en zich gewoon moeten concentreren op gameplay.
Want bedenk je dit: die snor in z’n rooie overalls heeft toch maar mooi een halve wereld jarenlang aan de buis gekluisterd kunnen houden. Dat doet hem voor zover ik kan zien echt niemand na. Dus, uit de bodem van mijn game-hart: gefeliciteerd, Mario! Als we zo nog 25 jaar mogen krijgen ben ik een tevreden man.