In mijn werk als executive searcher heb ik frequent te maken met mensen die hun baan opzeggen omdat ik ze succesvol heb ‘gehunt’. Enerzijds ben ik dan de gevierde man bij het bedrijf waarvoor ik hunt, anderzijds is het bedrijf waar ik de gewaardeerde medewerker weghaal not pleased. Het is voor mij dan ook prettig dat in de meeste gevallen mijn (bedrijfs)naam niet bekend wordt bij het bedrijf waar ik iemand hunt. Lang leve de discretie!
Toch kan het ook positief anders: Mijn opdrachtgever Carlson Wagonlit Travel zocht een lid van haar directieteam en in mijn netwerk slaagde ik om een goede kandidaat te vinden die werkzaam was bij Reuters
De betreffende kandidaat Fred van Wees nam op de meest sjieke manier afscheid van Reuters en wel met een farewell networking event waar alle business partners waar hij in zijn Reuters tijd mee had samengewerkt voor uitgenodigd waren. Ook aanwezig waren zijn toekomstige werkgever Carlson Wagonlit Travel én zijn opvolgster bij Reuters, die meteen aan de genodigden werd geïntroduceerd.
Een aantal van die partners werd in de gelegenheid gesteld om een korte presentatie te geven. Zo ook zijn nieuwe werkgever. Zelfs mijn rol werd aldaar met naam en toenaam genoemd. Maar zoals altijd is het de toon die de muziek maakt. Ook hier bewees Fred over uitzonderlijke kwaliteiten te beschikken.
Op de borrel na afloop heb ik met zijn opvolgster bij Reuters gesproken en ik sluit niet uit dat ook daar een relatie uit kan groeien. Ook de overige genodigden waren uitermate positief.
Wat mij betreft dé manier om weg te gaan. Waarom zou je de schepen achter je verbranden? Tenzij je oude werkgever je liever kwijt dan rijk is….
