Wrakduikers die in de Atlantische Oceaan op zoek waren naar restanten van een in december 1945 neergestort reddingsvliegtuig hebben tot hun eigen verbazing een van de grootste brokstukken van de Space Shuttle Challenger gevonden. Het moment van de vondst is gefilmd omdat de duikers voor History Channel bezig waren met opnames voor een documentaire over de Bermuda Triangle.
Het nu ontdekte wrakstuk van de Challenger is zo’n 7 meter breed en daarmee een van de grootste delen van de verongelukte Space Shuttle dat ooit teruggevonden is. Bovendien is het inmiddels al meer dan 25 jaar geleden dat überhaupt nog wrakstukken van de Challenger gevonden zijn. De documentaire wordt op 22 november uitgezonden op History Channel.
Het is al 37 jaar geleden, maar de beelden van de ramp met de Space Shuttle Challenger staan nog steeds kraakhelder in mijn geheugen gegrift. Het ruimteveer verongelukte op 28 januari 1986. Precies 73 seconden na de lancering op Cape Canaveral explodeerde de brandstoftanks en kwamen alle zeven inzittenden om het leven. De ramp was live op tv te zien en omdat er voor het eerst een burger – lerares Christa McAuliffe – meevloog, was de belangstelling voor de 25e shuttlemissie een stuk groter dan normaal.
De gezien de zich voltrekkende ramp bijzonder kalme woorden van de vluchtleiding ‘Obviously a major malfunction’ bezorgen mij nog altijd kippenvel. Luister en kijk zelf maar, in onderstaande reportage van de NYT na ongeveer 1 minuut en 10 seconden.
In deze reportage werd ook stilgestaan bij de oorzaak van de ramp. Een rubberen O-ring die niet tegen de voor Florida extreem koude temperaturen opgewassen was. In de nacht voor de lancering had het licht gevroren. Een uitzondering voor Florida. De betreffende O-ring was daardoor broos geworden. Toen hij na de lancering opwarmde brak hij waardoor raketbrandstof uit de tank lekte en de explosie veroorzaakte.
Bijzonder zuur was het feit dat diverse engineers hiervoor gewaarschuwd hadden, maar dat de leiding van NASA weigerde de lancering van de Challenger uit te stellen. De reden? Na 24 missies was de belangstelling voor het Shuttle programma niet meer zo heel groot. Het meesturen van een lerares, de eerste burger die met een Space Shuttle de ruimte in mocht, zorgde ervoor dat de belangstelling weer bijna net zo groot was als voor de eerste Shuttle missies.
NASA vreesde de negatieve publiciteit en mogelijk verdere bezuinigingen op haar budgetten als ze deze lancering zouden uitstellen. De engineers werden genegeerd en monddood gemaak. De lancering ging koste wat kost door… met alle gevolgen van dien.
