In 1986 was een ‘flyby’ van de Voyager 2 ruimtesonde de eerste en tot nu toe nog steeds de laatste keer dat ‘we’ in de buurt van Uranus, de grote ijsplaneet in ons zonnestelsel met 27 manen, geweest zijn. Wetenschappers denken dat het nu, 36 jaar later, wel weer eens tijd wordt om de vreemdste planeet in ons zonnestelsel met een nieuw bezoekje te vereren.
Als dat al doorgaat, dan duurt het nog even. Voor een onbemande missie naar Uranus is naar schatting zo’n vier miljard dollar nodig. De wetenschappers hopen dat de Uranus-missie begin jaren 30 gelanceerd kan worden. NASA heeft inmiddels laten weten dat de organisatie volgend jaar mogelijk start met een onderzoek of een Uranus-missie haalbaar is.
Zoals gezegd was het tot nu toe eerste en enige ‘bezoekje’ aan Uranus dat van de Voyager 2 in 1986. Die ruimtesonde vloog op gepaste afstand langs de ijsplaneet. Daardoor, en omdat camera’s toen nog niet de kwaliteit hadden die we nu kennen, lieten de foto’s die `Voyager 2 van Uranus maakte nogal wat te raden over.
Er zijn volgens de wetenschappers voldoende redenen om Uranus van dichtbij te gaan bekijken. De missie die zij voor ogen hebben wordt, in tegenstelling tot de flyby van Voyager, er eentje waarbij niet alleen de planeet zelf nader onderzocht wordt. De nieuwe sonde moet ook een aantal manen van de planeet onderzoeken. Als voorbeeld noemen ze de maan Miranda. Die is ‘slechts’ 500 kilometer groot, maar heeft canyons die maar liefst twaalf keer zo diep zijn als de Grand Canyon hier op Aarde.
Uranus is een van de vreemdste planeten in ons zonnestelsel, en daarmee ook een van de interessantste om te onderzoeken. De planeet heeft een scheef magnetisch veld en ligt feitelijk op zijn zij. Een ‘dag’ op Uranus duurt 21 jaar, gevolgd door een nacht die net zo lang duurt. Jammer genoeg is de reis ernaartoe nogal een uitdaging. Eentje van ruim vier miljard kilometer.
