Deze week, zoals elk jaar in de eerste helft van augustus, zoeft de aarde weer door de perseïden. Ruimtepuin dat achtergelaten is door de staart van de komeet Swift-Tuttle die elke 133 jaar door ons zonnestelsel trekt. Elk jaar worden, als het weer dat toelaat, ook weer duizenden foto’s geplaatst van de tientallen vallende sterren die op het hoogtepunt per uur te zien zijn. Helaas worden op veel foto’s satellieten die ‘tussen de sterren door trekken’ ook voor een meteoriet aangezien.
Een meteoriet die in de dampkring verbrand is hooguit een fractie van een seconde zichtbaar. Je ziet dan een lichtspoor dat op zijn hoogtepunt doorgaans feller is dan het begin en het eind van de verbranding van het stukje ruimtepuin. Online zie ik echter ook steeds vaker foto’s van zogenaamde meteorieten die in een kaarsrecht lijn lopen en op elk moment even fel zijn. Dat zijn dus geen meteorieten, maar worden nu dus wel als zodanig her en der gepost.
Hoe dat komt? De meeste mensen die foto’s van ‘vallende sterren’ willen maken zetten een camera op een statief. Vervolgens stellen ze de sluitertijd in op 10, 20 of 30 seconden en de lichtgevoeligheid van de camera (ISO) op 3200, 6400 of nog hoger in. En dan hopen dat er binnen de tijd dat de sluiter open staat een meteoriet binnen het ‘gezichtsveld’ van de camera te zien zal zijn. Het resultaat kan geweldig fraaie foto’s opleveren, zoals de twee voorbeelden hieronder.
Echter, wanneer in de tijd dat de foto gemaakt wordt een niet-geostationaire satelliet, waarvan er honderden rond de aarde zweven die met het blote oog ook te zien zijn, voorbij komt, dan wordt die natuurlijk ook door de camera ‘gevangen’. Het resultaat daarvan is een kaarsrechte lijn die overal even fel verlicht is. Als je vervolgens de foto bekijkt, dan denk je wellicht een meteoriet gefotografeerd te hebben. Niets is minder waar. De foto hieronder is dus van een satelliet.
De ‘timelapse’ gif hieronder is daar ook een goed voorbeeld van. Dit is duidelijk een satelliet die van boven naar onder door het beeld vliegt, en zeker geen meteoriet.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat de perseïden afgelopen nachten, toen er nagenoeg geen bewolking of maanlicht was, weer voor een spectaculair schouwspel gezorgd hebben. En als het weer meezit, dan kunnen we daar de komende nachten ook nog van genieten. Het hoogtepunt was weliswaar de afgelopen nacht, maar de aarde trekt nog tot zeker tot 17 augustus door deze zwerm.
