De Marsrover Perseverance rijdt al een tijdje rond op de rode planeet. Primair om onderzoek te doen, maar de bouwers van de rover hebben destijds ook twee microfoons ingebouwd die ze naar eigen zeggen, gewoon in een online winkel gekocht hadden. De twee microfoons zitten op de camera-arm en op de behuizing, dichter bij de grond, van de Perseverance. Vlak na de landing waren al wat geluiden te horen. NASA heeft nu de rover een half jaar op Mars onderweg is, nog wat meer geluiden die door beide microfoons verzameld zijn online gezet.
In de vacuüm van de ruimte is het muisstil. Geen atmosfeer (lucht) betekent dat geluidsgolven niet getransporteerd kunnen worden. Op Mars is echter wel een atmosfeer. Die is wel van een andere samenstelling dan die van de Aarde. Daardoor zijn op Mars vooral lage tonen te horen.
Behalve dat het natuurlijk übercool is om de wind, en het knarsen van de metalen wielen van de rover en het geluid van een helikopter, op Mars te kunnen horen, hebben de microfoons voor de wetenschappers nog een voordeel. Met de geluiden die de instrumenten van de rover maken kunnen zij in de gaten houden of alles nog werkt zoals het hoort. Of er geen zand tussen de draaiende en andere bewegende delen van de camera-arm ‘knarst’, bijvoorbeeld. Ook kunnen ze aan de hand van de geluiden die de laser maakt tijdens het onderzoeken van gesteente – door gaten te branden – ook meer te weten komen over de samenstelling van dat gesteente.
Maar goed, hoe klinkt Mars? Dat kun je in deze video horen. Een koptelefoon is aan te raden. En zet hem niet meteen te hard, want de twee wetenschappers praten erg enthousiast over de opnames van de Perseverance.
En dan nog even dit. In mijn ogen is het feit dat NASA voor deze missie, die bijna 2,5 miljard euro kost, een standaard microfoon in een winkel koopt, extra bijzonder. Het laat zien dat de ruimtevaartorganisatie er tegenwoordig iets anders in staat dan vroeger. Natuurlijk, waarom zou een microfoon van een beetje goede kwaliteit het op Mars niet doen? Ok, de reis er naar toe, en dan met name de lancering en landing, zijn best heftig. Dat zal niet elk gadget overleven. Maar dat wil ook niet meteen zeggen dat elk secundair onderdeel – dat niet cruciaal is voor het slagen van de missie – ook speciaal daarvoor ontworpen en ontwikkeld moet worden. Om nog maar te zwijgen van de kosten die daarmee gemoeid zijn.
Wat dat betreft heeft NASA volgens mij goed gekeken naar de werkwijze van de concurrentie die er nu natuurlijk wel is, in tegenstelling tot de eerste, grofweg, 50 jaar van haar bestaan. Maar dit ter zijde.
Afbeeldingen: NASA
