Het is een klassiek verhaal in de wetenschap: een wetenschapper of uitvinder die een oplossing zoekt voor een probleem en tijdens dat proces per ongeluk een ander probleem oplost. Viagra was origineel bedoeld om aders vrij te maken in de borst, kunstmatige zoetstof saccharine werd ontdekt omdat een wetenschapper die met koolstof werkte was vergeten zijn handen te wassen en de pacemaker is het gevolg van iemand die geluiden wilde opnemen en per ongeluk het verkeerde onderdeel in zijn apparaat soldeerde.
Dit is een soortgelijk verhaal. Researchers op het King’s College waren bezig met een een experimentele drug tegen Alzheimer’s genaamd Tideglusib (geen beste naam overigens) en kwamen er achter dat er een bijwerking was die ze niet hadden voorzien: het zorgde er voor dat dentine (het tandbeen waaruit tanden zijn gebouwd) begon te groeien. Dat is interessant, want het zou ervoor kunnen zorgen dat we over een paar jaar niet meer hoeven te boren om gaatjes te vullen.
Simpel gesteld werkt het zo: als je een gaatje hebt maakt je lichaam automatisch een dun laagje dentine (vanuit stamcellen) aan dat over het kwetsbare gedeelte van de open tand ligt om het te beschermen tegen infecties. Dat is echter vrij dun en als je de zaak niet snel dichtmaakt gaat dat alsnog kapot en volgt infectie. De onderzoekers hebben Tideglusib gebruikt om te zorgen dat dat proces helemaal niet na het eerste dunne laagje stopt, maar gewoon blijft doorgaan door een bepaalde proteïne te blokkeren.
Dat hebben ze kunnen doen door dat spul op afbreekbare collageensponsjes te doen, die vervolgens in de holte wordt gestopt. Het sponsje wordt afgebroken en vervangen door nieuw tandweefsel en zo is je gaatje dus gedicht zonder dat het vergroot moet worden om de vulling in te kunnen doen. Geen boren meer! Geen vullen meer! En het allerbeste nieuws is dat doordat zowel Tideglusib en die collageensponsjes die gebruikt werden al in gebruik zijn, het doorgaans eeuwigdurende proces om ze goed te keuren al zo goed als gedaan is. Dat zou dus betekenen dat als deze tactiek zo goed werkt als de onderzoekers beweren, we dit wel eens binnen een jaar of twee, drie in actie kunnen zien. Kunnen we tot die tijd mooi snoepjes eten.
[Afbeeldingen © Scientific Reports / Bruno Weltmann – Fotolia]
