Een ruimtereis is niet zomaar iets. Ja, als je een toerist bent die even met zijn teen in de ruimte dipt misschien, maar vaak zijn ruimtereizen vele dagen, soms zelfs weken en misschien in de toekomst wel jaren. NASA is van plan om onderzoek te doen naar de invloed van de planeet Mars op mensen, maar ja, hoe pak je dat aan? De ruimteorganisatie heeft besloten om vier mensen op te sluiten in een Mars-simulatie, om te kijken of ze om kunnen gaan met de stress die een bezoek aan deze planeet met zich mee brengt.
De vier zitten sinds 25 juni opgesloten en ze leven een jaar lang in een 3D-geprint verblijf. De enige mensen die ze om zich heen hebben, dat zijn de drie waarmee ze dit onderzoek doen. De Mars-simulatie bevindt zich in Houston, waar NASA’s Johnson Space Center is, en het idee is dat mensen gaan leren wat de psychologische en sociale uitdagingen zijn die ze tegenkomen wanneer ze naar Mars gaan. Het is niet alleen de Rode Planeet zelf die met de nodige uitdagingen komt, ook de reis ernaartoe is vrij intens en neemt vele maanden in beslag. Plus: je bent extreem ver van huis en ook dat doet psychologisch iets met je, zoals we hebben kunnen meevoelen in de film The Martian.
Het programma van NASA heet Chapea, maar het is de vraag of het makkelijk is om zoiets goed te simuleren. Op Mars kun je niet de deur achter je dichttrekken en vertrekken, dat kan het team nu op aarde wel, al is het uiteraard niet wenselijk. Maar ja, de vier mensen hebben geen direct contact met de buitenwereld, op contact met mission control na (waar een vertraging van 20 minuten inzit) en de mogelijkheid om videoberichten op te nemen voor vrienden en familie (en te ontvangen). Het enige wat ze ‘buiten’ zien is de rode aarde die we kennen van Mars (en dat is ook het enige wat we kennen, want dat is alles wat er op die planeet is). Geen planten, geen dieren, geen water in het uitzicht: alleen maar levenloze, rode aarde.
Dat klinkt niet als een feestje, maar het is wel een interessant experiment. Bovendien mogen de vier wel naar buiten, namelijk een paar keer per week om even een Mars-wandeling te maken (in ruimtepakken). Verder ziet het verblijf er een beetje uit als de gemiddelde studentenwoning: de meubels zijn een soort IKEA, iedereen heeft zijn eigen kleine kamertje (het gehele gebouw is 158 vierkante meter) en er is een soort woonkamer en meer. Badkamers moeten worden gedeeld, net als de gym, de werkruimte en uiteraard de keuken. Dat op zich is voor sommige mensen al heftig, laat staan als je je er ook nog bij moet bedenken dat je op Mars bent en verder met niemand mag praten.
Het is niet dat ze zich de hele dag moeten vervelen: ze krijgen dezelfde die bijvoorbeeld astronauten in het ISS hebben. Naast die ruimtewandelingen moeten ze bijvoorbeeld planten laten groeien (toch nog wat leven in de brouwerij), sporten, schoonmaken en onderzoeken doen. Ook wordt er veel onderzoek gedaan op de crew om te kijken hoe ze er qua gezondheid voorstaan. Het is te hopen dat ze het lang volhouden: er was eenzelfde soort experiment in 2018 waarbij de mensen na vier dagen al werden ‘vrijgelaten’ nadat een van hen een elektrische schok had gekregen.
Het is oprecht heel interessant om te leren hoe mensen hierop reageren. We zien meteen een soort Aliens-achtige situatie voor ons met een groep mensen die aan elkaar zijn overgelaten in een ruimteschip. En dan te bedenken dat de mensen die dit experiment doen het ook nog vrij makkelijk hebben in vergelijking met de mensen die straks op Mars moeten zijn, waar het leven veel ruiger is en je dus weet dat je niet zomaar kunt uitstappen. Dat gezegd hebbende is het zeker geen makkelijke missie: weinig mensen zouden het waarschijnlijk goed volhouden. Helden zijn ze dus sowieso, zeker omdat ze wel eens heel veel kunnen gaan betekenen voor andere aardbewoners.
