In april gaf Stephen Hawking al aan dat hij samen met onderzoekers uit Korea een idee had voor een ruimteschip dat 15 tot 20 procent van de lichtsnelheid kon bereiken. Dat is heel snel. Zeg maar 200.000 kilometer per seconde, 5 keer rond de aarde in diezelfde seconde snel. De Starshot, zoals het ruimteschip is genoemd, wordt als het allemaal lukt aangedreven door lasers die vanaf de aarde samen in een soort ruimtezeil geschoten worden en zo een enorme snelheid kunnen veroorzaken doordat de energie van alle kerncentrales ter wereld wordt gebruikt om een ruimteschip van een paar gram vooruit te duwen. Het enige voordeel van de ruimte: als iets eenmaal vaart heeft, remt het niet af. Klinkt allemaal redelijk ingewikkeld, maar visueel ziet het er ongeveer zo uit:
Het doel van dit supersnelle schip is Proxima b, de planeet die wel eens genoeg op de aarde zou kunnen lijken dat we er als mensheid zouden kunnen overleven. Hawking denkt dat we haast moeten maken met het vinden van zo’n planeet, aangezien de mensheid volgens hem binnen 1000 jaar de aarde kapotgemaakt zullen hebben. De Starshot is een eerste verkenning, maar zelfs met die belachelijke snelheid zal het ruimteschip er 20 jaar over doen om Proxima b te bereiken. Tel daar nog eens bij op dat de informatie per laser teruggestuurd moet worden en er dus ook nog eens vier jaar over doet om de aarde te bereiken en dan kun je je voorstellen dat dit geen missie is waar we snel antwoord in gaan krijgen.
Zelfs als NASA nu haast maakt met het opzetten van het project zijn er nog heel veel uitdagingen die overwonnen moeten worden voordat dit enige reëele kans van slagen heeft en zitten we nog minstens 20 tot 30 jaar van lancering af. De lasers die het schip moeten aanjagen bestaan nog niet, maar de wetenschappers verwachten dat als technologie zich blijft ontwikkelen zoals in de laatste 20 jaar dat we tegen die tijd wel zover zijn.
Stel: alles wordt gebouwd, werkt en het schip is vertrokken. Dan moet natuurlijk daarna wel alles goed gaan, want op een reis van 20 jaar kan er nogal wat gebeuren. Het grootste probleem dat getackeld moet worden is dan ook de degradatie van het ruimteschip terwijl het in de ruimte hangt. NASA heeft een chip die zichzelf kan repareren en zo is het een eerste stap in de richting van Proxima b. Als het meezit krijgen we in ons leven nog te horen hoe de planeet er bij hangt en kunnen we kijken naar het volgende plan: iets groters dan een briefkaart die kant uitsturen.
[Afbeelding © Breakthrough Initiatives]
