We hebben het eerder al gezien, maar nu ook gevoeld. Tenminste, nog niet de mens, maar wel de Chinese maanrover. Je zou door het geweld van NASA, SpaceX en ESA soms bijna vergeten dat er ook ruimtesuccessen zijn van China, maar dit is er wel degelijk een. Voor het eerst weet een apparaat op de maan contact te maken met het water aldaar. Maar, betekent water niet automatisch dat er leven mogelijk is? Zo zit dat.
We hebben dit contact met maanwater te danken aan Chang’E-5, die in 2020 op de maan landde in het gebied Oceanus Procellarum. Het is droog, maar er lag daar een steen die vol zat met water. Dit bleek uit metingen van het instrument. Op de website Science is te lezen dat het ook niet per se in een plas water is beland, maar het wel door zonlicht op te vangen dat wordt gereflecteerd door de maan kan zien welke mineralen er zoal in het maanoppervlak te vinden zijn. En dat bleek veel water te zijn in die specifieke steen.
Het is eerder gebeurd dat er water werd gezien op de maan, namelijk door maanorbiters van NASA en door stenen die zijn meegenomen naar aarde. Het is ergens ook wel logisch, want de maan heeft zoveel invloed op eb en vloed: daar moet toch ook wel water zijn? De kans is groot dat de steen die Chang’E-5 tegen het lijf liep afkomstig is uit het binnenste gedeelte van de maan, een beetje zoals lavastenen die na een vulkaanuitbarsting ontstaan.
In ieder geval kunnen astronauten die straks naar de maan gaan verder onderzoek doen en hopelijk zelfs gebruik maken van dit water. Water is namelijk één van de lastigste dingen om mee te nemen op ruimtereis, want het is enorm zwaar. Aan de andere kant moet er wel wat gebeuren willen we ook gebruik kunnen maken van het water, want het zijn dus geen plassen, maar een soort kristallen. Plus, wat heeft dat water verder voor invloed? Is er inderdaad leven (geweest) op de maan, als er water is?
We gaan dan toch weer terug naar die kristallen: als water zich namelijk niet gedraagt zoals op aarde, dus het is niet stabiel en niet vloeibaar, dan lijkt het er niet op dat water een goede drijfveer kan zijn voor het vormen van leven. Voor zover wij weten, staat water aan de wieg van al het leven dat wij kennen. Voor zover wij weten is dat wel vloeibaar water, dus wat we tot nu toe op de maan gevonden hebben, duidt niet op eventueel leven op die witte bol die we ‘s nachts kunnen bekijken.
Ook is het goed om te weten dat het water op de maan niet bepaald rijkelijk ‘vloeit’. De Sahara-woestijn zou 100 keer meer water bevatten dan we tot nu toe hebben gevonden op het maanoppervlak.
