Net even de ruimte aantikken, om vervolgens weer heelhuids terug te keren op aarde. Even weten hoe die gewichtsloosheid voelt, hoe onze planeet er vanuit de ruimte uitziet en weer naar huis. Dat kan in een half uurtje, maar er zijn inmiddels ook drie dagen durende ruimteplezierreisjes, zoals de net succesvol gelande Inspiration4 van SpaceX. Ruimtetoerisme neemt een vlucht, maar daarmee aarde ook, en niet per se op een goede manier.
Als we naar het onderwerp ‘de ruimte’ kijken, dan leven we in spannende tijden. Na de maanlanding in de jaren ‘60 zijn er -behalve wat kleinere dingen-, weinig grote stappen gezet als het gaat om die grote oneindigheid om ons heen. Nu is dat anders: de ruimte is zelfs een plek geworden van private bedrijven die het commercieel inzetten, in plaats van overheidsinstanties waarbij meerdere landen geld bij elkaar sprokkelen om iets te onderzoeken.
Een miljardair als Jeff Bezos gooit er wat van zijn eigen centjes tegenaan en hij kan zo met zijn Blue Origin op ruimtetrip. Het is spannend, het is tof, maar er zijn ook veel redenen te bedenken waarom het helemaal niet zo tof is. Veel ruimtereizen worden gedaan om ons op aarde te helpen. Denk aan het zoeken naar een andere planeet nu we de onze nogal hebben geruïneerd, of simpelweg ontdekken hoe we zijn ontstaan en of er misschien op andere planeten of de maan antwoorden zijn op onze duurzaamheidsvraagstukken.
Voor ruimtetoerisme geldt dat allemaal een stuk minder. Dat komt omdat dit niet draait om wetenschappers en onderzoek, maar om burgers en plezier. Het gaat om de ervaring die de inzittenden hebben en hoewel daar steeds meer ruchtbaarheid aan wordt gegeven wat hopelijk bijvoorbeeld kinderen zal inspireren ook iets met de ruimte te gaan doen, zien veel mensen vooral negatieve kanten voor onze eigen planeet.
De meest voor de hand liggende is natuurlijk duurzaamheid. Terwijl jij expres een dagje minder vlees eet of bewust kiest om op vakantie te gaan met de trein in plaats van het vliegtuig, stoten Jeff Bezos, Elon Musk en Richard Branson even 300 ton kooldioxide uit: per lancering. De gemiddelde persoon stoot 16 ton kooldioxide uit per jaar (kijkend naar bijvoorbeeld elektriciteitsgebruik, auto’s, enzovoort). Voor 1 ton kooldioxide kun je een kleine 14.000 kilometer autorijden.
Veel uitstoot dus, en dan kijken we nog niet eens naar de productie-uitstoot en de kleinere zaken eromheen. Dat is al heel slecht voor onze aarde, want meer uitstoot betekent opwarming van de aarde, met alle gevolgen van dien. Er zijn meer problemen, want zo’n ruimtecapsule verliest ook wel eens wat. Dat betekent dat zo’n stukje gaat rondzwerven in een baan om de aarde. Ruimtepuin gaat steeds sneller, mede omdat het vaak tegen elkaar aan komt en breekt, waardoor er weliswaar kleinere deeltjes rondzwerven, maar wel meer stukjes die dus weer grotere kans hebben om ergens tegenaan te stoten.
Als je kijkt naar hoeveel ruimteafval wij inmiddels al rondom onze aarde hebben zweven, dan zie je dat dat sinds we vaker naar de ruimte gaan groeit en groeit. Dat geeft problemen. Hoe meer ruimteafval, hoe gevaarlijker het wordt om veilig verder dan aarde te vliegen. Het loopt op dit moment zo’n vaart niet, maar elk stukje ruimtepuin is er weer één (en worden er waarschijnlijk nog veel meer).
Als je door zo’n wolk heen moet met je ruimtevaartuig, dan kom je daar niet zonder kleerscheuren vanaf. Is er dus heel veel ruimtepuin, dan kunnen we misschien helemaal niet meer van onze aarde af en dus ook geen wetenschappelijk onderzoek doen ten behoeve van die aarde.
Tot slot is er nog iets waarmee we rekening moeten houden. Die eerdergenoemde uitstoot is niet goed voor onze aarde, maar hoe zit het met de emissie in de ruimte? Je komt in lagen en gebieden waar je normaal als mens niet komt, maar dat betekent dus ook dat je uitstoot hebt op plekken die we eigenlijk niet zo goed kennen. We weten niet wat daarvan de gevolgen kunnen zijn.
Dat is misschien niet direct een probleem voor ons aardbewoners, maar het kan wel invloed op onze planeet gaan hebben. Nu valt dat nog wel mee, maar daar merken we mogelijk wel iets van als we zoals verwacht in 2030 echt 360 (!) ruimteritjes voor toeristen doen per jaar. Aan de andere kant genereert dat wel weer nieuwe ruimtemissies voor de miljardairs: nog beter zoeken naar een planeet die straks nog wel bewoonbaar is.
Fotocredits: WikiImages
