Op aarde gaat het niet altijd even lekker, maar gelukkig is er altijd de ruimte. Oneindige mogelijkheden, een nieuwe toekomst en op zijn minst mooie lichtjes. Dit zijn een paar dingen die het komende jaar te volgen zijn voor ons aardbewoners.
Als het een beetje meezit krijgen we een extra lichtspektakel aan het begin van januari, want de staart van meteoriet 2003 EH1 komt door het pad van de aarde en dus krijgen we een serieuze regen aan kleine deeltjes dit in de atmosfeer gaat opbranden en ongeveer 100 vallende sterren per uur zullen opleveren. De piek begint bij ons om vier uur ’s middags en zou ongeveer een dag moeten duren, dus als het meevalt met de mist en de bewolking wordt het genieten vanavond! Bonus: 14 december mag ook in de kalender, want dan komt er nóg een hemel vol vallende sterren langs.
De Juno-missie van NASA is bezig om een van de gevaarlijkste plekken in het zonnestelsel te onderzoeken en sinds het ruimtevaartuig sinds midden vorig jaar in een baan rond Jupiter zit zijn er al veel gegevens onze kant uit gekomen. Niet alleen dat, er gaan straks als de sonde dichter bij het wolkendek van Jupiter komt naast een berg interessante gegevens ook zonder twijfel meer mooie foto’s komen van een van de meest mysterieuze planeten die we hebben via de Junocam.
Het was vallen en opstaan met Elon Musk’s SpaceX. Er was een succesvolle ’terug’-landing van een van de Falcon 9-raketten op een platform in zee, maar er explodeerde ook zo’n zelfde raket voor het opstijgen met een aantal satellieten er in die nogal belangrijk waren voor Mark Zuckerberg. Zondag 8 januari gaat er een nieuwe poging gewaagd worden nu dat duidelijk is waar het probleem zat bij de vorige lancering. Als dit hergebruik van raketten veilig genoeg is om ook personeel mee te nemen naar de ruimte wordt het ineens een stuk goedkoper om te gaan bouwen in de ruimte en zou het ISS wel eens flink kunnen gaan uitbreiden of buren krijgen. Kunnen we alvast oefenen voor The 100.
Heb je ’t wel gezien op aarde en is Mars te dichtbij? Dit jaar wil NASA TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) gaan lanceren, een vervolg op de Kepler-sonde. Eenmaal in de ruimte gaat die zo’n 200.000 sterren bekijken in de hoop een heel aantal (500) platen te vinden die ongeveer dezelfde grootte als de aarde hebben. Het voordeel is dat die planeten dichterbij zullen zijn dan diegenen die met Kepler gevonden zijn en ook met telescopen op aarde gecheckt kunnen worden op atmosferische condities en mogelijkheden tot leven. Voordat je al je ruimte-onderbroek begint in te pakken: al deze planeten zijn nog steeds verder weg dan de paar lichtjaar die Proxima b van ons verwijderd is.
Op 15 september zal ruimtevaartuig Cassini een einde maken aan een reis van bijna 20 jaar door op te branden in de ringen van Saturnus. Niet alleen is dat een prachtig beeld, maar ook een einde dat zo uit Star Trek getrokken kon zijn. Het ruimtevaartuig wordt namelijk na de Grand Finale Tour expres kapotgemaakt, maar niet voordat het een aantal duikvluchten heeft genomen tussen de ringen en het wolkendek van de coolste planeet in het zonnestelsel.
Die zelfvernietiging is niet alleen voor de show: het is bedoeld om te voorkomen dat aardse microben terecht kunnen komen op Enceladus en Titan, twee (relatief kleine) manen die wel eens leven zouden kunnen bieden aan ons microscopisch gespuis. De kans is klein, maar de wetenschappers die de controle over Cassini hebben zullen genoeg sci-fi gezien hebben om het zekere voor het onzekere te nemen.
