We worden met zijn allen steeds dikker. Maar liefst 6,5 miljoen Nederlanders is ‘te zwaar’, terwijl 1,5 miljoen mensen veel te dik is en kampt met ernstig overgewicht, met alle gezondheidsrisico’s van dien. Te veel en verkeerd eten, te weinig bewegen, we kennen de oorzaken allemaal wel. Maar er ook daadwerkelijk iets aan doen in deze wereld van overvloed blijkt toch erg moeilijk. Toch kun je die overvloed zelf niet de schuld geven. Overvloed is immers prettig! Waar het om gaat, is om daar weerstand aan te bieden of in ieder geval verstandig mee om te gaan. Maar een toename zorgt niet per definitie voor meer gewicht of omvang. Neem bijvoorbeeld computers, tablets en smartphones. Die worden allemaal steeds sneller, krachtiger en krijgen meer capaciteit en mogelijkheden. Interessant genoeg zorgt de overvloed daar juist tot voortdurende afslanking.
Mensen willen liever niet dikker te worden. En als we willen afslanken, dan kost dat de nodige moeite. Zeker als je daarbij geen hulp krijgt. Voor computers ligt dat gelukkig heel anders . Denk maar eens aan de allereerste commercieel succesvolle mobiele pc van zo’n 30 jaar geleden, de Osborne 1. Hoewel, ‘draagbaar’… Je kan beter zeggen ‘sjouwbaar’, want we hebben het over een bakbeest van dik tien kilo! De zakenwereld was blij dat ze een computer hadden die meegenomen kon worden naar verschillende locaties, maar een bagagekarretje met wieltjes was geen overbodige luxe.
Wij mensen worden onder andere dikker doordat we niet genoegd bewegen. Het advies is dus steevast; ga meer ‘doen’. Het aardige is dat ook mobiele computers steeds meer zijn gaan ‘doen’ en tegelijkertijd ook steeds slanker en lichter zijn geworden: in de loop der jaren zijn computers steeds meer werk gaan verrichten. De taken waar ze voor werden ingezet werden ook meer divers én er kwamen steeds meer taken bij. Neem alleen maar het internet en alles wat daarbij hoort. In plaats van op dieet te gaan is de computer eigenlijk een data-veelvraat, maar eentje die daar niet dikker van werd, maar juist slanker. Processors werden (en worden) alsmaar kleiner, harde schijven zijn flink geslonken terwijl de capaciteit alsmaar toenam en in plaats van diskettes (wie kent ze nog?!) hebben we handige, compacte USB-stickjes uitgevonden met duizenden malen meer opslagcapaciteit.
Om zélf slank te blijven zouden we eigenlijk het meeste hebben aan de mobiele telefoons en laptops van weleer. Rondsjouwen met die apparaten van vele kilo’s vervangt zo een avondje sportschool. Maar nee, ook hier zorgt overvloed voor een enorme afslanking. Neem de smartphone van vandaag. Weegt pakweg anderhalf ons en is nog geen centimeter dik. Meer mag ook niet, want het ding moet comfortabel in je broekzaak passen. De obesitas zit ook hier in de functies: telefoon, computer, game console, navigatiesysteem, e-reader, enzovoort. Dus eigenlijk: hoe meer mogelijkheden, hoe slanker.
De laptop-pc kan niet achterblijven en doet dat ook niet. De ‘hutkoffer’ van vele kilo’s is in de loop der tijd steeds lichter en platter geworden en afgeslankt tot een notebook. Ook hier namen de prestaties en de mogelijkheden spectaculair toe, zozeer zelfs dat het de vertrouwde desktop pc in verkoopaantallen voorbij is gestreefd. Maar enkele jaren geleden werd de ondergrens bereikt, pakweg 2,5 kilo en een dikte van 2,5 cm. Veel dunner en slanker zou de laptop niet worden…
Althans, zo leek het. Want Intel heeft de laptop nu door de wringer gehaald. Het resultaat: een ultradunne Windows-notebook – een ‘Ultrabook’ – met een dikte die bijna gehalveerd is, net zoals het gewicht. Het aardige is dat we ook bij die ultrabooks weer zien dat de prestaties en de mogelijkheden juist de andere richting op zijn gegaan: ‘ultra’-krachtig en ‘ultra’-zuinig. Tja, dat doet de mens Intel toch echt niet na, al zijn er natuurlijk ‘modellen’ die je doen twijfelen. Zelfs deze Ultrabooks zullen de komende tijd weer sneller worden en meer kunnen. En het afslanken gaat door: de allerdunste Ultrabook hebben we nog lang niet gezien.
Behalve een ‘afslankkuur’, zorgt de Ultrabook er ook voor dat we op een hele andere manier met onze computers omgaan. Het toetsenbord en de muis blijven natuurlijk bestaan. En aanraakschermen kennen we al van de iPad. Maar je Ultrabook kan je straks ook verstaan en vooral ook: begrijpen wat je zegt. En hij herkent straks aan handbewegingen wat je wil doen. Ook ziet de Ultrabook er binnenkort anders uit dan we nu gewend zijn. In plaats van een het bekende openklappende deksel , zijn er tijden IFA 2012 in Berlijn bijvoorbeeld ook ‘sliders’ en andere ‘transformers’ met een aanraakscherm (denk ‘tablet’) getoond. Daarbij verschijnt er een toetsenbord als je het aanraakscherm naar achteren en omhoog schuift, of omdraait. Ook zijn er modellen waarvan je het scherm kan loskoppelen van het toetsenbord, zodat een ‘echte’ tablet ontstaat. En er komen vast nog wel meer innovatieve Ultrabook design-ideeën aan.
