De rechtbank van Amsterdam heeft aangifte gedaan nadat iemand een rechter intimideerde op sociale media. Ook onder menig artikel van bekende media of sociale media kun je maar beter niet kijken: het gonst er van de beledigingen en allround negativiteit. Veel mensen klagen erover, maar welke mensen laten nu precies zulke berichten achter? We kennen ze allemaal niet, maar toch zijn ze er wel: wat is hun beweegreden?
Een van de grootste redenen waarom er online soms meer negativiteit lijkt te zijn dan offline, dat heeft te maken met de directheid ervan. Je ziet niet hoe iemand reageert, want het is allemaal online, dus het is makkelijker om even snel een kille reactie achter te laten. Normaliter is het in communicatie zo dat als je ziet dat wat jij zegt bij iemand binnenkomt en iemand misschien wel begint te huilen, je doorgaans op natuurlijke wijze je communicatie aanpast. Misschien troost je diegene wel. Op social media lijkt het soms alsof mensen er juist alleen maar scheppen bovenop doen en dat komt vooral omdat ze het ‘tegen een computer’ zeggen, en niet zozeer voelen dat het een echt mens is die daarachter zit.
Tegelijkertijd kunnen die toetsenbordtijgers er ook weer niet helemaal iets aan doen dat ze zo reageren. Als je iets online ziet waar je het niet mee eens bent of waarvan je wil dat het stopt, dan kun je daar ‘actie’ op ondernemen door online een reactie te plaatsen. Je hebt dan het gevoel dat je er iets aan gedaan hebt, terwijl je in werkelijkheid waarschijnlijk helemaal niets zoveel hebt veroorzaakt met je bericht. Dit schijnt ook in positieve zin zo te werken, dus helemaal negatief is dit handelmechanisme niet. Bovendien zijn de nare reageerders vaak ook zo omdat ze het als een soort afweer gebruiken omdat ze juist onzeker zijn of jaloers, of omdat ze graag dominant willen zijn over anderen: er kunnen veel redenen zijn, maar de gevoelens van die persoon, ook al reageert hij of zij nog zo ongevoelig, kunnen dus heel goed meespelen.
Ook werkt ons brein helaas zo dat het vaak de positieve berichten vergeet en juist de negatieve berichten onthoudt. Enerzijds is dat waarschijnlijk een overlevingsding: je wil negatieve situaties volgende keer niet weer meemaken, dus je overlevingsmechanisme zorgt dat het die onthoudt om er volgende keer beter mee om te kunnen gaan. Complimenten en anderzijds positieve berichten zijn heel fijn, maar je hebt daar qua ‘overleving’ minder aan. Bovendien zal je ook merken: als iemand iets negatiefs zegt, dan maakt dat meer impact, omdat het pijnlijker is, waardoor het ook makkelijker weer voorbij komt in je hoofd.
Wat ook een rol speelt, is dat we online juist het beste of het meest eerlijke van onszelf willen laten zien (vaak ook afhankelijk van het social medium), dus als daar dan kritiek op komt terwijl je zo je best doet, dan doet dat pijn. En die kritiek komt ook nog eens in de openbare ruimte. Als iemand bij je zou aanbellen, zou zeggen wat hij wil zeggen en dan weer weg zou gaan, dan zou het ook vervelend zijn, maar dan heeft niemand het gezien: nu zien andere mensen die negativiteit ook en die bewustwording draagt vaak bij aan het extra nare gevoel dat je eraan overhoudt.
Het is moeilijk om te veranderen hoe je je voelt over negatieve berichten, al kan het wel helpen om juist positieve berichten ergens op te schrijven en af en toe even terug te lezen als je het moeilijk hebt. Wel kun je bijvoorbeeld zorgen dat mensen minder negatief doen. Vaak helpt het al om ‘de angel’ eruit te halen. Reageer dus op iemand en wees daarin zelf niet negatief of veroordelend. Je zou het zelfs met humor kunnen proberen. Meestal merk je dat die mensen zodra je terugpraat ineens bewust worden dat ze met een mens van vlees en bloed te maken hebben, en zullen ze er minder snel nog een schepje bovenop doen. Het helpt helaas niet altijd, soms is negeren juist beter, omdat diegene juist graag negatieve aandacht wil, maar probeer het in ieder geval te doen op een manier die voor jou goed voelt en die positief is. Op die manier wordt het er in ieder geval voor jou online hopelijk wat gezelliger op.
