Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Deze maand was er een verrassing voor Power Unlimited lezers: een gratis magazine over Max Payne 3, een zogenaamde glossy nog wel. Deze ‘Payne’ is natuurlijk afgeleid van de vorig jaar november door Sony uitgebrachte ‘Drake’, die de release van Uncharted 3 moest opluisteren. Het is grotendeels een magazine voor fans, met veel artikels over de werking en de setting van de game, interviews met de makers en dat soort artikels. Natuurlijk is er ook beleving van een aantal bekende Nederlanders om de nodige ‘Star Power’ te genereren en wordt er bijvoorbeeld een reisverslag gemaakt van Sao Paulo, dit om er een magazine van te maken dat niet louter voor gamers interessant is. Lukt dat ook? Deels wel, maar laten we de dingen bij de naam noemen: als je dit in de winkel koopt, heb je betaald om rechtstreeks een game aan je gemarket te krijgen.
Eerlijk is eerlijk: het is een mooi blad om te zien, leuk vormgegeven met veel mooie plaatjes en met liefde voor de serie geschreven, dus daar ligt het niet aan. Maar de achterliggende gedachte zorgt bij mij toch voor wat jeuk, want ik weet niet of ik het wel OK vind dat dit soort glossy’s voet aan de grond krijgen. Als een uitgever graag een stunt wil uithalen om zijn nieuwe game te promoten is dat begrijpelijk, maar ik vind het eigenlijk best ver gaan om die promotie dan aan de fans te verkopen, hoe glimmend de voorkant ook is.
Nu zou je kunnen zeggen dat gamesbladen op zich ook niet veel meer zijn dan marketing, maar dan doe je de schrijvers die proberen kritisch en eerlijk te zijn (hopellijk ligt dit percentage ergens bij de 100%) tekort. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de meeste marketing-vermomd-als-kopij tegenwoordig gratis genuttigd wordt op het web. Dus waar betaal je voor? Het gevoel van een magazine? Het papier? Misschien probeer ik er wel meer van te maken dan het is: een marketingstunt die de restexemplaren van de minimale afname bij de drukkerij in de winkel legt om nog wat geld terug te verdienen. En als iemand dan denkt: “vet, Max Payne, is daar weer een nieuwe van?” zou het nog resultaat kunnen boeken ook.
Maar goed, laten we hopen dat het geen vaste trend wordt, die glossy’s, want het aantal karakters dat het cachet heeft om deze behandeling te krijgen is op één hand te tellen. Of zie jij jezelf al bij de kassa staan met de ‘Lara’? Met de ‘Chief’? (euh, wacht, dit gaat even mis) of de ‘Mario’? Nee toch? Dan probeer je de karakters in games te maken tot iets dat ze niet zijn: sexy. In de figuurlijke zin, welteverstaan. Anders wordt het helemaal een janboel. Nee, het is wel even goed zo. ALs we toch niet in een wereld leven waar je de ‘Miyamoto’ met groot succes zou kunnen uitbrengen, laat het dan maar zijn.
...