Google’s gevaarlijke weekje

Het was me wel een weekje vorige week voor Google. Zoals wel vaker domineerde de advertentie-gigant het search-nieuws. Er waren weer een heleboel nieuwe producten en diensten te melden, maar twee sprongen er toch wel uit: gepersonaliseerde search voor iedereen en uiteraard real-time search.

Twee diensten die tot de verbeelding spreken. Met name real-time search ziet er geweldig uit. Waar vorige week updates nog met een vertraging van enkele minuten binnenkwamen kon gisteravond de finale van de Engelse X-factor gevolgd worden via real-time search zonder ook maar een seconde te missen. Maar er liggen gevaren op de loer, bij zowel real-time search als bij gepersonaliseerde search. Van verschillende aard, dat wel.

Real-time search: blessing in disguise?
“Real-time” ligt al tijden op ieders lippen. Op LeWeb vorige week waren er hele sessies aan gewijd, real-time search en het real-time web als geheel waren onderwerp van discussie. Want wat is real-time nu eigenlijk? En zitten we erop te wachten? Strikt gezien is real-time als je iemand ziet typen. Dus terwijl ik deze posting maak meekijken met wat ik schrijf. Google Wave dus. Maar daar hebben we het nu maar even niet over. “Real-time search” is nu enkele minuten of in het gunstigste geval enkele seconden oud als het gaat om geplaatste tweets. Hebben we dat nodig? Nee, zeker niet altijd, maar de vraag van gebruikers is er wel. En met gebeurtenissen als de dood van Michael Jackson of de finale van X-factor heeft het wel degelijk toegevoegde waarde.

De misvatting die bestaat is dat real-time search alleen maar gaat om het weergeven van gerelateerde tweets. Op dit moment zie je inderdaad nog vooral tweets passeren als het gaat om een ‘hot onderwerp’, maar er is veel meer. Zo kwam de ons aller welbekende Wikipedia voorbij zetten op de term “X-factor” toen iemand de bijbehorende pagina aanpaste.

Wikipedia maakt slim gebruik van vele RSS-feeds en komt daarom tussen deze resultaten voor. Google indexeert namelijk ook content van Google News, blogsearch, nieuwe webpagina’s, friendfeed updates en ge-update pagina’s. Twitter domineert nu vaak, maar dat hoeft zeker niet zo te zijn. Dit dwingt dus mede tot een andere blik op SEO. Hoewel kort kan je dus op belangrijke termen ‘heel eventjes’ de Google homepage halen. Als je dat goed weet te timen kan het je nog aardig wat opleveren ook. Sterker nog, in theorie zou je met je eigen pagina, een YouTube filmpje, een Google news-bericht, een paar twitterberichten, een afbeelding en een real-time resultaat op de zoekresultatenpagina kunnen staan. Tel uit je kansen dat er iemand klikt…

Het gevaar: hou je kinderen in de gaten
Als het gaat om ‘nieuwe resultaten’ is real-time search dus een mogelijke zegen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind deze nieuwe dienst daadwerkelijk indrukwekkend en vernieuwend. Het is echt een nieuwe stap in search. Maar ondertussen is het ook een gevaar, een groot gevaar. Zoals al snel bleek is Google real-time search een mogelijk speeltuin voor spammers. Het lukte mij zelf met een tweet al binnen een paar minuten enkele tientallen bezoekers via een fake twitter account en real-time search naar mijn blogje te sturen. Zonder veel moeite. En dat is nog maar het begin. En netjes. Het kan ook ‘dirty’.

In Amerika toonde Rae Hoffman, een bekende search-specialiste, aan dat het heel eenvoudig blijkt om op populaire termen in real-time search terecht te komen en zo traffic of acties te genereren die toch een andere intentie hebben dan alleen informeren.

Het wordt eng als je kijkt naar haar “Sesamstraat test”. Tweets met teksten als “hey sesame street fans, if you want a good time, call me at *** and I will come and pick you up at your parents place!” doen menig ouder rillen. Ok, welk kind belt nu naar aanleiding van een dergelijk bericht zou je zeggen? Misschien niet veel, maar kinderen doen wel meer gekke dingen. En een beetje slimme spammer of iemand met foute intenties weet wel een weg te vinden.

Zo toonde Hoffman ook aan dat door in een tweet te melden dat ze gratis kaarten voor Miley Cyrus weggaf ze binnen enkele minuten enkele telefoontjes kreeg van meisjes die graag een kaart wilde hebben… Je hoeft geen bolleboos te zijn om te bedenken dat hier veel verkeerde intenties ten uitvoering zouden kunnen worden gebracht.

Leuk he, dat real-time search? Het is in ieder geval een gevaar waar Google goed naar moet kijken, en naar kijkt overigens. Google wil resultaten plaatsen op basis van relevantie, maar ook op basis van autoriteit. Je staat dan niet ‘zomaar’ meer tussen de real-time tweets. Maar ook autoriteit is beïnvloedbaar.

Gepersonaliseerde search: Google zelf het gevaar?
Bij die andere mooie nieuwe dienst van Google zijn niet spammers het gevaar, maar Google zelf. Gepersonaliseerde search an sich bestaat al even. Als je ingelogd bent in Google registreert Google waar je op zoekt en wat je surf gedrag is en op basis daarvan past het jouw zoekresultaten aan. Hartstikke handig, want dat betekent dat de resultaten alleen maar meer van toepassing op jou zullen zijn, dus je zal sneller vinden waar je naar op zoek bent.

Vorig weekend paste Google haar beleid op gepersonaliseerde search echter iets aan. Je hoeft nu niet meer ingelogd te zijn om onderdeel te zijn van gepersonaliseerde search. Het is voor iedereen automatisch ingeschakeld. Handig? Ja, misschien. Gevaarlijk? Ja, zeker.

Ook voor deze dienst geldt dat het voor SEO’s een aanpassing vereist. Je kan er niet meer van op aan dat een bepaald resultaat ook daadwerkelijk op een bepaalde positie staat. Hij kan immers bij iedereen op een andere plek staan. Maar er loert nog meer gevaar.

Google heeft voor deze service een “opt out” aangezet. Je kan je dus wel afmelden. Maar dan moet je daar wel zelf actie voor ondernemen. Doe je dat niet dan plaatst Google een onherkenbare cookie en wordt er vanaf dat moment geregistreerd waar je naar zoekt en hoe je surft. 180 dagen lang worden jouw gegevens in dat cookie vastgehouden. Daarna wordt de cookie verwijderd.

Maar of de gegevens die Google heeft geregistreerd vervolgens ook helemaal verdwijnen is nog maar de vraag. Wat er met die data gebeurt laat Google namelijk niet weten. Door het ‘aanzetten’ van gepersonaliseerde search voor iedereen heeft Google haar data-vergarings-machine aangezet. Want dat u en ik het misschien uitzetten of de cookies verwijderen is misschien nog te verwachten. De meeste internet-marketeers weten immers wat er allemaal wel of niet kan. Maar mijn vader van 72 weet niet beter dan dat een ‘cookie’ engels is voor koekje en Google gewoon een zoekmachine.

Google zette dus in een week twee diensten aan die voor het nodige gevaar kunnen zorgen. Daar zal Google zelf (“Don’t be evil”) mee om moeten gaan, maar ook de gebruiker. Europees gezien is dit onderwerp waarschijnlijk nog niet afgesloten. Binnenkort begint een gerenommeerde dame op ICT en Telecom die graag van zich afbijt.. Ik ben benieuwd wat Neelie Kroes hiervan gaat vinden.