Mijn liefdesrelatie met de City Of Angels begon eind jaren negentig. Ik zette mijn eerste voet op het vliegveld LAX en was verkocht. Ik liep voor de eerste keer over Hollywood Boulevard en was verliefd. Sinds dat eerste moment ben ik ongeveer twee keer per jaar te vinden in het walhalla van film, mooie mensen en nog mooier weer. Als ik weer in ons koude kikkerlandje ben, stil ik mijn honger naar Los Angeles met films, boeken, tijdschriften en sinds vorige week een game.
Net als mijn eerste reactie op het fysieke L.A. was het bij Rockstar nieuwste pareltje ook liefde op het eerste gezicht. De afgelopen maanden werden wij gek gemaakt met de hype. L.A. Noire zou revolutionair zijn. De motionscan-techniek zijn tijd ver vooruit. Liefhebbers van Grand Theft Auto en zelfs vrouwen zouden vallen voor deze klassieke misdaad thriller. Toen ik vorige week mijn Xbox 360 uitdeed na mijn eerste L.A. Noire spel ervaring was ik tevreden, heel tevreden. Je ziet het immers niet vaak dat een overgroot deel van hype wordt waargemaakt.
The Good
L.A. Noire heeft zoveel goede dingen dat het moeilijk is om er een paar uit te lichten. En toch ga ik het proberen. Het grootste pluspunt van de game is niet de animatie maar het verhaal. Verdeeld in vier stukken stapt de speler in de detectiveschoenen van oorlogsveteraan Cole Phelps. De zaken die hij moet oplossen zijn talrijk, maar het is de snelheid waarmee deze gepresenteerd worden, die voor een speciale beleving zorgen. Net als je een beetje genoeg begint te krijgen van de speurneuspraktijken (zoeken naar clous) start een intens vuurgevecht of spannende achtervolging.
Ontwikkelaar Team Bondi heeft hierin de perfecte balans gevonden. Daarnaast is het verhaal zo aanstekelijk dat je als speler totaal niet de behoefte voelt om te gaan zwerven in de semi openwereld van Los Angeles. Maak je dit uitstapje wel dan ontvouwt zich een indrukwekkend scala aan bekende landmarks en een overduidelijke L.A. vibe (zij het die van zestig jaar geleden). Voor iedereen die wel eens in deze stad is geweest, moet je eens proberen om je hotel te zoeken. Ik wist de weg naar drie verblijfplaatsen te vinden. De ondervragingstechnieken die zeer realistisch zijn geworden door de Motionscan, zorgen dat het spel nooit saai of voorspelbaar wordt. L.A. Noire grijpt je vanaf het eerste moment naar je keel en laat je niet snel los. Een voorbeeld daarvan is het feit dat de game het alleenrecht leek te hebben in het gebruik van mijn 360. Dit terwijl er nog drie andere games ook klaarlagen waar ik nieuwsgierig naar was.
The Bad
Hoewel L.A. Noire het woord briljant een nieuwe mening geeft laat de ontwikkelaar toch wel een aantal kleine steekjes vallen. Zo is de AI bij tijd en wijlen bedroevend slecht. Zo werd ik aangereden toen ik mijn auto in wilde stappen, scheurt mijn partner door de straten van Los Angeles als een dronken aap en lijkt niemand zich er iets van aan te trekken als er een politieauto met sirene aan komt aanscheuren. In het echte leven spring je dan opzij in plaats van over te steken of er op af te rijden. Dit zorgt echter vaker voor gegrinnik dan voor frustratie.
The Ugly
Als de Motionscan zijn werk doet is het adembenemend, maar je kunt zien dat de techniek nog in de kinderschoenen staat. Sommige gelaatsuitdrukkingen en gezichten zijn niet van echt te onderscheiden. Andere zijn beduidend minder gelukt. Of het moet de bedoeling zijn dat sommige mensen eruit zien als de gebochelde van de Notre Dame. Ronduit onvergefelijk is het gebrek aan pixels dat sommige dingen in L.A. Noire hebben. Zo wappert er een vlag boven het politiebureau die qua grafische pracht en praal niet zou misstaan in een PS1-game.
Conclusie
Ondanks bovenstaand levert Rockstar met L.A. Noire al in april een serieuze kandidaat voor game of the year 2011 af. Balans, impact en een goed uitgewerkt verhaal zorgen voor een gamebeleving die gelijk staat aan het zien van een Hollywood-blockbuster. Team Bondi levert met L.A. Noire een indrukwekkend visitekaartje af. De game en de techniek erachter schreeuwen om een vervolg.
Second opinion van Patrick Smeets: “Een nieuwe mijlpaal in games voor volwassenen”
De laatste keer dat ik van de pure techniek van een game zo overdonderd was keek ik naar Heavy Rain. Hoewel die game niets met deze te maken heeft behalve de basis in de thriller was ook daar sprake van het verleggen van de lat voor andere games, iets wat L.A. Noire zeker zal doen.
Ik kan -en wil- nu niet meer terug naar de papier-maché karakters van andere games na het ondervragen van karakters die me iets zeiden, letterlijk en figuurlijk.
Voeg daarbij dan een verhaal dat én boeit én perfect past in de tijd van toen en je kunt echt met een paar man op de bank zitten en proberen wat misdaad op te lossen.
De fratsen van het ondervragingssysteem en de herhaling van elementen die je bij intensief spelen begint op te vallen vergeef ik de game heel graag, als ik er zo veel voor terugkrijg. Dit is het soort game dat verveelde en/of afgestompte gamers weer vertrouwen geeft in de toekomst van de hobby.
L.A. Noire, ontwikkeld door Team Bondi en uitgebracht door Rockstar games op 20 mei 2011
