Het zij je vergeven als je bij het zien van de 3DS launch line-up dacht: dit hebben we toch al gehad? Je hebt het dan namelijk relatief goed gezien. Van Pilotwings tot Ridge Racer en van Monkeyball tot Rayman, veel games tappen uit een bekend vaatje, iets dat zeker geldt voor Nintendogs + cats. Het spreekt ook niet echt tot de verbeelding hé, precies dezelfde titel nemen en er luiweg “+cats” achter te zetten. Ja, katten maken alles beter, maar er had wel een tandje bij gemogen, iets dat wel over de game als geheel gezegd kan worden.
The Good
De selectie aan honden en katten is zeer ruim te noemen; ondanks het eerlijk gezegd belachelijke opdelen van de verschillende rassen tussen verschillende cartridges (we hebben niet allemaal een schoolplein om op te ruilen, Nintendo) zal er altijd wel een hondje van je gading tussen zitten om mee te beginnen. En het zijn leuke hondjes: de eeuwige puppy’s zijn ontzettend schattig en spreken direct dat deel van je brein aan dat helemaal happy wordt van pluizige jonge beestjes. De 3D en de verbeterde weergave van de pluizige balletjes plezier maken dat je direct een band opbouwt met de hond.
Nintendogs is toch vooral gebaseerd op de interactie met de hond en in dat opzicht is er veel verbeterd ten opzcihte van het origineel; je hondje luistert nu echt, je kunt de commando’s indelen zoals je dat wilt (“Slayer!” is geldig, als je het hondje maar aanleert om dan te gaan liggen) en het is heel makkelijk om je hond kunstjes te leren door maar een aantal keer de beweging te herhalen en af en toe met een koekje richting viervoeten te zwaaien. Dat kun je dan weer allemaal ten gelde maken in de wedstrijden, waarvan de gehoorzaamheidswedstrijd het leukste is door de toevoeging van de AR-kaarten, zodat je pup op je tafel kan laten zien wat ‘ie allemaal kan.
Er valt genoeg te verdienen en te kopen voor zowel honden als katten met je verdiende geld (nadat je een kat hebt gekocht, natuurlijk), dus als je plezier hebt in je virtuele huisdier heb je genoeg te doen. Niet dat het hoeft, trouwens, want je kunt net zo goed af en toe een beetje spelen met de bal, heel af en toe wat eten en drinken geven en dan is het ook goed. Je wordt niet in een Sims-achtig keurslijf gestopt waarin je constant moet zorgen voordat de pret mag beginnen en dat is wel zo prettig bij een game die vaak meer neigt naar bezigheidstherapie, in de beste zin des woords.
The Bad
Het is schokkend om te zien hoeveel van Nintendogs+Cats echt precies hetzelfde is als in de DS-versie, wat het moeilijk maakt om tegen fans van het origineel te zeggen “koop maar.” De reden dat ik dat zo zeg is dat de kans namelijk groot is dat je interesse hebt in deze titel omdat je ook al in ieder geval kortstondig in aanraking bent geweest met de DS Nintendogs. Nieuwelingen zullen daar geen last van hebben, maar ben je terugkerend hondeliefhebber dan heb je het snel gezien omdat het voor 70% letterlijk een herhalingsoefening is.
Nu is de diepgang in Nintendogs+cats sowieso met een vlooienkam te zoeken, waardoor het vooral belangrijk is om niet al te enthousiast te blijven spelen. Misschien is het wel bewust, maar de game lijkt er op gebouwd om maar een minuut of 20 per dag interessant te zijn. Erger nog is er na het kopen van een kat en eventueel een tweede hond niet meer zo veel te beleven. Als je het geluk hebt dat je veel met het openbaar vervoer reist of beter nog naast een scholengemeenschap woont heb je veel kans om andere hoedjes, speeltjes of zelfs honderassen te krijgen via Streetpass (de mogelijkheden zijn waar mogelijk ook uitgebuit, dat moet je Nintendo nageven) maar ja, als je daar niet bijhoort ligt de verveling al snel op de loer.
The Ugly
Dat het leven van een katteneigenaar niet over rozen gaat wetende meeste mensen, maar in Nintendogs heb je het heel zwaar. Ik heb er zelf twee, maar die kunnen wua hooghartigheid niet op tegen het prinsesje dat ik in de game heb weten bij elkaar te sparen. Die @*#! kat doet nu eens helemaal niets waar ik wat mee kan, speeltjes zijn niet interessant, ik ben niet interessant, dat ding ligt maar wat te liggen. Een beetje raar, want ja, katten zijn niet de types om ‘zit’ geleerd te krijgen, maar dat wil niet zeggen dat je er helemaal niets mee kunt aanvangen, zoals het hier neergezet wordt.
Het is misschien niet toevallig dat je niet direct een kat kunt aanschaffen maar dat je eerst met de honden aan de slag moet om te sparen. Want ja, dat kijken naar een beest dat zich niets van je aantrekt, daar moet je natuurlijk eerst wat verantwoordelijkheidsgevoel voor opbouwen.
Conclusie
Het is weer schattigheid troef bij Nintendogs+cats, maar dat kan niet verbergen dat de game niet veel meer is dan de DS-versie met een extra D en wat plamuur erop. De katten lijken bijna door een groot hondenfan in de game gezet, zo weinig voegen ze toe, iets wat maar gedeeltelijk goed gemaakt wordt door de grappige AR-spelletjes en het gebruik van de Streetpass- en stappenteller-functionaliteit. Ja, de hondjes zijn extra schattig, ja, het werkt nog steeds hartverwarmend om een digitaal beestje blij te zien doen als je het systeem openklapt maar nee, het is niet zo dat dit nu een echte stap is richting het electronische huisdierschap, wat -wederom- jammer is. Als Nintendo al haar games zo op de automatische piloot blijft uitbrengen moeten we ons namelijk voorzichtig zorgen gaan maken over de toekomst. Want hoe leuk dit ook is voor nieuwe spelers (want dat is het!), uiteindelijk komen we als spelers een keer terug en verwachten we iets meer dan hetzelfde.
Nintendogs + Cats, ontwikkeld en uitgegeven door Nintendo voor de 3DS op 25 maart 2011
