Kaal, gewapend en strak in pak. Dat kan maar één iemand zijn, namelijk Hitman agent 47. Na een lange pauze van 6 jaar is hij weer terug. Ik was onbekend met de hele Hitman franchise, totdat ik de Hitman Sniper Challenge gespeeld had, een cadeau voor iedereen die Hitman: Absolution al ruim van tevoren besteld hadden. Het beviel me genoeg om nieuwsgierig te worden naar deze “Hitman” franchise. Omdat een periode van 6 jaar tussen deze en de voorgaande Hitman zat kwam er een hype om deze titel. Het nadeel van zo’n hype is dat de kans dat de game tegenvalt groter is. Gelukkig is Hitman: Absolution een uitzondering op deze regel.
The good
Het in mijn ogen belangrijkste aspect van elke stealth-game is de A.I. Als deze te wensen overlaat zal het spel floppen, hoe geweldig de rest ook is. Maar ik kan met grote vreugde melden dat de A.I. geweldig is. Wat goed samengaat met de A.I. is het realisme dat deze game met zich meebrengt. Zo kun je iemand stilletjes vermoorden zonder dat iemand het hoort. Maar het lijk kan natuurlijk niet blijven liggen! Nadat je het lijk verstopt hebt ben je veilig, toch? Fout, het plasje bloed dat op de grond ligt kan je zomaar weggeven. Al deze factoren zorgen ervoor dat je maar beter een goed plan van aanpak kan hebben, want als Jason Voorhees-style gaat moorden kun je er donder op zeggen dat je snel genoeg op de vloer in je eigen plasje bloed eindigt. Je kan maar beter je hersens gebruiken!
Je wordt echt in het spel gezogen. Als tijdens het gamen het halve huis in brand zou staan zou ik het pas merken wanneer de tv in de fik stond. Je bent namelijk echt maar met één ding bezig, het spel. Zodra je ook maar eventjes afgeleid bent, kun je het schudden. De spanning is soms om te snijden. Fouten zijn namelijk bijna onmogelijk te corrigeren. Zodra je gezien bent kun je net zo goed opnieuw beginnen.
Tijdens het spelen merk je ook dat de wereld leeft. Daarmee bedoel ik dat vijanden niet alleen op een vaste positie staan, wachtend op Agent 47. De vijanden lopen wat rond en praten met elkaar. Terwijl je zit te wachten op het juiste moment om toe te slaan kun je even luisteren naar wat ze precies te vertellen hebben. Het viel me op dat er best wat moeite in deze dialogen gestoken is. Zo worden de raarste onderwerpen besproken, zoals bijvoorbeeld prostaatkanker. Wat ik niet verwachtte was de humor die in het spel verwerkt was. Een mooi voorbeeld is Agent 47 die een paar muntjes in een beker van een “zwerver” gooit, die hem daarna uitkaffert omdat hij geld in zijn koffie wierp.
The bad
Op het eerste gezicht krijg je het idee dat je een enorme vrijheid krijgt als je een kamer moet doorkruisen. Links, rechts, rechtdoor, via een trap, er zijn genoeg mogelijkheden. Alleen blijkt na een tijdje dat slechts één van deze wegen het pad naar de uitgang is dat niet zwaar bewaakt wordt. Zo zijn er misschien 4 verschillende wegen naar de uitgang, waarvan de overlevingskans van 3 van deze wegen 10 procent is en de andere 70 procent. Hierdoor ontstaat het fenomeen Trial & Error. Je vordert steeds een paar meter verder voordat je wederom doorzeeft wordt. Pas na vaak proberen weet je wanneer je waar moet staan.
Het verhaal gaat verder waar de voorgaande Hitman game gestopt is. Die heb ik nooit gespeeld. En vanwege een afwezigheid van 6 jaar zullen er genoeg mensen zijn die deze game kopen zonder de voorgaande games gespeeld te hebben. Het verhaal raakte voor mij dan ook kant noch wal. Er werd niet veel informatie gegeven over de achtergrond van het verhaal. Daarom gaf ik mijn eigen draai maar aan het verhaal: “Agent 47 is jaloers op mensen met een hoofd vol haar en schiet deze daarom neer”. Het werkte in ieder geval voor mij. Alleen zonde dat de game een filmisch gevoel had, wat voor mij helemaal verloren ging.
The ugly
Stealth-games lijken een uitstervend ras. Je moet er namelijk geduld voor hebben, en er eens rustig voor gaan zitten. En dat is het probleem. Willen mensen dat nog wel? Games worden sneller, flitsender, actievoller. Ik was deze vorm van gamen niet meer gewend. Uit instinct kleeft je wijsvinger aan de trekker van een pistool tijdens het gamen. Het feit dat je nu moet wachten om iemand om te leggen, gehurkt in de schaduw, vergt discipline. Na slechts twee uur gamen moest ik even stoom afblazen van het terughoudend gamen, en ging ik een ander spel spelen.
En het zou fout zijn om de game daar op aan te spreken, terwijl ík het probleem ben. Dit probleem geldt natuurlijk niet voor iedereen, maar ik kan me voorstellen dat als je net uit een ander schietspel komt je je moet gaan aanpassen. En dat kan nog wel eens moeilijk zijn. De ontwikkelaars beweren zelfs dat maar 20 procent van de spelers het spel ook daadwerkelijk uitspeelt. Doodzonde, maar in mijn ogen begrijpelijk. Geduld wordt schaarser, en niet alleen in games. Alles moet sneller. Internet moet sneller, de maximum snelheid op de snelweg moet hoger, etc. Wie heeft nog tijd om een game van begin tot eind uit te spelen?
Conclusie
Eigenlijk is het vrij simpel om te zeggen of je deze game leuk gaat vinden ja of nee. Hou je van stealth-games? Dan hoef je niet te twijfelen, koop deze game! Het is uitdagend genoeg om het puntje van je stoel op te zoeken. Daarnaast kun je genoeg uren erin steken, al is het om alle moeilijkheidsniveaus te spelen. Als je echt zin hebt in een uitdaging kun je het spel eens proberen uit te spelen op de moeilijkste stand. Tenzij je een sociale fobie hebt waardoor je een natuurlijke aanleg hebt om mensen te vermijden is dat de ultieme uitdaging voor iedere gamer. Maar wat je je wel moet afvragen is of je het geduld hebt voor deze game, aangezien je een groot gedeelte van de game moet wachten. Wachten op het juiste moment. En zelfs dan is succes niet gegarandeerd. Je moet een beetje een doorzetter zijn, want je krijgt hier niks op een zilver presenteerblaadje. Als je gamen meer een vorm van vermaak vindt waarbij je net blij bent dat je niet hard hoeft na te denken, blijf dan van Absolution af. Maar heb je zin in wat hersenwerk, en ben je de puzzelgames zat? Dan zit je hier helemaal goed.
Hitman: Absolution, ontwikkeld door IO Interactive voor Xbox 360, PS3 (getest) en PC en uitgebracht door Square Enix op 20 november 2012
