Eén van de weinige mensen in Nederland die met Google Glass mogen werken in de ontwikkelingsfase is chirurg Marlies Schijven. Ik ging bij haar langs in het AMC en had een informatief gesprek over de problemen in de operatiekamer en de oplossingen die met Google Glass mogelijk zijn.
Dr. Marlies Schijven is behalve geïnteresseerd in het zo goed mogelijk helpen van de aan haar toevertrouwde patiënten, ook geïnteresseerd in de mogelijkheden die de moderne technologie -met name virtual reality- biedt om haar vak nog beter te kunnen uitoefenen.
Dr. Schijven haalde onlangs de (wereld)pers door als eerste een operatie live te streamen via Google Glass naar een symposium en tegelijkertijd naar YouTube. Ze vertelt dat het enorm spannend was om dit te doen, want ondanks dat ze direct Google Glass zou hebben afgezet wanneer het haar in haar werk zou hinderen, kan er iets mis gaan tijdens een operatie en ook dat zou dan live gestreamd wordenen gezien door iedereen die op dat moment meekeek. Toch besloot ze deze stap te zetten, met name om aandacht te vragen voor “haar” probleem:
Marlies Schijven: “wanneer je aan het opereren bent, moet je je enorm concentreren op het kleine stuk van de patiënt waar je bezig bent. Om goed te kunnen focussen, moet je je wel afsluiten van wat er om je heen gebeurt, maar helemaal afsluiten kan niet. Er zijn behalve mijn chirurgisch werk, enorm veel zaken die in de gaten gehouden moeten worden. Daarom werk je tijdens een operatie samen met een professioneel team, waarin iedereen een eigen taak heeft.
Omdat iedereen zich optimaal concentreert, kan het zijn dat signalen die voor mij bedoelt zijn, mij ontgaan of dat dingen die ik aan een collega vraag, niet tot hem/haar doordringen. Dat kan een vraag zijn als “mag de operatietafel wat hoger”, maar ook informatie over vitale functies moet soms een paar keer herhaald worden voor duidelijk is voor wie die informatie bedoeld is. Wanneer ik letterlijk over een patiënt gebogen sta, kan ik niet steeds om me heen kijken om de data van de vitale functies te bekijken of om degene die tegen me praat aan te kijken. En daar zie ik toepassingen voor Google Glass een grote rol in kunnen spelen“.
Dr. Schijven werkt samen met een toonaangevend bedrijf op het gebied van Big Data: UReason. Ze is met hen aan het kijken naar de mogelijkheden voor een app die het werk van met name chirurgen zou kunnen helpen optimaliseren. Dr. Schijven: “Ik zit niet te wachten op een constante weergave van de vitale functies van mijn patiënt. Ik wil het alleen weten wanneer deze een bepaalde kritieke grens bereiken. Er zou dan een soort van alarm moeten verschijnen in Google Glass, een signaal wat op dat moment belangrijk genoeg is om aandacht aan te geven en wat alleen verschijnt wanneer het nodig is, zodat ik me op andere momenten optimaal aan mijn chirurgisch werk kan wijden.“
Marlies Schijven gaf nog meer voorbeelden die tot een “Google Glass alarm” zouden mogen leiden, zoals bijvooerbeeld het geluidsvolume in de OK. Een “alarm” zou alleen getoond moeten worden wanneer kritieke waarden overschreven worden en die zijn voor iedereen anders. Bij de ene patiënt geeft een lage bloeddruk geen probleem, bij een ander mag deze niet te laag worden omdat er andere factoren meespelen waardoor dat bij hem/haar riskant is. Voor de ene arts maakt het niet uit wanneer de radio aanstaat en mensen om hem/haar heen een geanimeerd gesprek voeren, een andere arts wil meer rust tijdens het werk. Dit vraagt om een intelligente oplossing op maat.
Prettig dat bedrijven zich ook bezig willen houden met het ontwikkelen van applicaties voor Google Glass voor niche markten, zoals bij deze specifieke toepassing voor chirurgen. Ik kan me echter voorstellen dat wanneer een dergelijk model werkt voor chirurgen, het principe van de toepassing -het combineren van diverse gegevens en het afgeven van een signaal wanneer die combinatie een kritieke grens passeert- ook in andere vakgebieden talloze toepassingen zou kunnen vinden.
