Op donderdag 27 september mocht ik naar TEDxAmsterdamED. Mocht, want vanzelfsprekend is het niet om erbij te zijn. Van de honderden aanmeldingen werden enkel degenen uitgenodigd die echt gemotiveerd waren om de gedachte achter ieder TED-event levend te houden: Ideas Worth Spreading. Dit vereist mee dan een houding als ‘leuk om er eens bij te zijn’ en dat was merkbaar aan de sfeer. Betrokkenheid en een behoefte “to make the world a better place” maakten een warme en positieve sfeer, waarin mooie dingen gebeurden.
TED: Technology, Entertainment, Design. Locatie: het Amsterdamse concertgebouw, dus qua Design zaten we al goed. Qua techniek is zeker meldenswaardig dat de genodigden allemaal een apparaatje meekregen waarmee de interacties die er die dag waren, gevisualiseerd werden op een beeldscherm. Wie sprak met wie, wie was het “populairst” en wie trok zich voornamelijk terug.
En ook met het entertainment zat het goed, van dansgroep Looney Tunes tot Amit Yahav op de vleugel en sprekers met prachtige grafische ondersteuning, alles voortreffelijk gepresenteerd door Andrew Makkinga.
Ook het thema Connected Worlds was meteen zichtbaar: high tech in een neoclassicistisch gebouw. De kleine zaal van het Concertgebouw leende zich uitstekend voor een intieme sfeer.
Ik verwachtte van dit event een “leerzame” dag over Education, met nieuwe feiten en ontwikkelingen en vooral veel cijfers en nieuwe digitale toepassingen voor het onderwijs. Ik kreeg een dag met sprekers die allemaal een boeiend verhaal hadden en dit op zo’n open en persoonlijke manier wisten te brengen dat het me zeer geraakt heeft. Ik realiseer me dat het wellicht wat “zweverig” overkomt en kan alleen maar zeggen dat het zeer de moeite is om de inmiddels verschenen filmpjes te bekijken en zelf te oordelen. Want zoals ook tijdens TEDxAmsterdamED duidelijk werd: je hoeft niet in het onderwijs te zitten of zelf kinderen te hebben om iemand te kunnen inspireren en het verschil te kunnen maken in het leven van een ander.
TEDxAmsterdamED ging natuurlijk over Education. Maar Education is breder dan alleen onderwijs. Een van de founders, Nephtalie Demei, die ik na afloop kort sprak, vertelde ook dat het grootste deel van de aanmeldingen niet van mensen uit het onderwijs kwam, maar van geïnteresseerden en betrokkenen met allerlei achtergronden. Zij hoopt dat er behalve het verspreiden van de “Ideas Worth Spreading” ook mensen zullen zijn die daadwerkelijk actie gaan ondernemen. Dat kan in het groot, zoals bijvoorbeeld Neil D’Souza, Claire Boonstra en Lodewijk Asscher beogen, maar ook op individueel niveau, zoals diverse sprekers illustreerden door hun eigen verhaal of ervaringen te delen.
Ik zal proberen in het kort verslag te doen van de voor mij opvallende zaken uit de diverse presentaties en de bijbehorende filmpjes toevoegen. Het commentaar komt vanuit mijn eigen aantekeningen bij de presentaties, is dus gekleurd en hoeft niet de essentie van de talks weer te geven. Kijk vooral zelf naar de filmpjes om te kunnen beoordelen wat de sprekers hebben willen zeggen. Het verslag is in chronologische volgorde.
Lodewijk Asscher:
Klassengrootte heeft -anders dan gedacht- slechts 8% invloed op de kans op succes in school. 49% komt van ouders en de rest van de leerkrachten. Succes of failure wordt voor het grootste deel bepaald door de rolmodellen in het leven van kinderen: de ouders en de leerkrachten en het belangrijkste is dat kinderen gezien worden. Doel: ieder kind de educatie geven die het verdient. Na afloop van deze TEDtalk wordt Asscher toegezongen vanwege zijn verjaardag:
Matthijs Leendertse:
School is voor veel ouders een instituut geworden waar kinderen op 4 jarige leeftijd naar toe gebracht worden en waar je op de hoogte gehouden wordt van vorderingen/problemen tijdens de 2 à 3 tien-minutengesprekken per schooljaar. De context die bij de ontwikkeling van ieder kind belangrijk is (omgeving, ouders) is weggehaald van school. Leendertse stelt: “it takes a network to educate a child”. Het sprak me aan om te kijken naar welk onderdeel van een netwerk per kind versterkt/aangevuld zou moeten worden, omdat bij veel verbeteringen die genoemd worden meer/andere betrokkenheid van de ouders verwacht wordt en niet ieder kind heeft ouders die dit willen/kunnen:
André Wierdsma:
“Co-Creation of Change: Bridging the Gap”, Wierdsma brengt een TEDtalk geïllustreerd met aansprekende voorbeelden (managers die een grot zoeken om hun winterslap te houden..) en one-liners die hier wellicht als cliché overkomen, maar in de context van de talk zeer op hun plaats zijn, zoals het prachtige “alles van waarde is weerloos” en “you can’t be an individual on your own”. Crusiaal noemt hij “not to argue but to accept differences”:
Arne Gast:
De sheets die Gast liet zien, bevatten cijfers ter illustratie dat ons onderwijssysteem al jaren “goed” is. En dat de enorme bedragen die erin gestopt worden door de overheid geen verbetering van dit niveau geven. En in Nederland zijn veel mensen van mening dat “it’s ok we’re good”, waardoor we -waar andere landen werken om op het niveau “great” of “excellent” te komen- vastzitten in “goed”. Gast spreekt over “Changing the Dutch education system from Good te Excellent”; de basis staat (al lang!), nu is het tijd voor de volgende stap en daarvoor is met name “shaping the professionals” van belang. Het het aansprekende voorbeeld van het Zuid-Afrikaanse rugbyteam dat in 1995 de wereldkampioenschappen won na de jarenlange boycot vanwege de apartheidspolitiek illustreerde het belang van “how do we help children (AND teachers) to get better than they think they can be”:
Karim Amrani:
Deze TEDtalk heeft als titel: “How to change education?”. Het antwoord op deze vraag is volgens Amrani: “it’s impossible”. Gelukkig heeft hij alternatieven zoals “inspired learning” en decentraliseren van scholen. Vlotte TEDtalk met komische grafics die gestuurd werden via de smartphone van Amrani:
Saskia Maas:
TEDtalk van een van de eigenaren van BOOM Chicago die het out-of-the-box idee uitwerkt om improvisatie te gebruiken om autistische kinderen sociale vaardigheden aan te leren die ze anders niet of onvoldoende zouden ontwikkelen. Maas raakte mij persoonlijk zeer door haar openheid en ook door het onderwerp:
Stan Putman:
Deze jonge spreker maakte vanuit zijn eigen ervaring duidelijk dat onderwijs (en onderwijzers) meer “innovative, humorous and passionate” moeten worden. Deze eigenschappen vindt hij wel bij TEDtalks en hij pleit daarom voor “Teducation”:
Allison van Dams:
Vanuit haar eigen verhaal vertelt Van Dams hoeveel impact de omgeving op een kind heeft en hoe beperkend het is wanneer een kind niet gezien en niet gemotiveerd wordt. Zij is boven de verwachtingen (zelfs boven de verwachting dat ze maximaal 35 jaar zou worden!) uitgestegen en helpt jongeren dit ook te doen. Kwetsbare TEDtalk van een sterke vrouw:
Jesse Boere:
Boere laat zien dat muziek invloed heeft op hersenactiviteit en dat dit doorwerkt in schoolprestaties. Optimaal zou zijn wanneer ieder kind muziekles zou krijgen want “music is not a luxury”:
Neil D’Souza:
Wereldwijd heeft 60% van de scholen geen (toegang tot) internet en/of geen geld daarvoor. D’Souza heeft een methode ontwikkeld waarbij een “21st century learning centre environment” overal gecreëerd kan worden, gebruik makend van de “Nomad Edu”, een device waarmee een leraar “the cloud into the classroom” kan realiseren. Gedreven TEDtalk van alweer een jarige spreker:
Melanie Burnett:
Het persoonlijke verhaal van een jonge vrouw die vanuit een uitzichtloze positie door een onbekende aan het denken werd gezet toen hij vroeg waar ze in haar leven wilde zijn over 5 jaar en middels haar drie “besluiten” (stay strong/educate/make a difference) haar doel bereikt en anderen ook daartoe wil inspireren:
Maja Mischke:
Mooi verwoordde TEDtalk waarin een persoonlijke ervaring van lerares Mischke illustreert dat hoewel het voor ieder kind belangrijk is om de beste scholen, de beste leraren en het beste onderwijs te krijgen, het voor kinderen in achterstandswijken/scholen essentieel is want voor hen geldt “Education is the only way out”:
Homam Karimi:
We moeten onderwijzen om “self-thinking, critical people” te vormen. Karimi pleit voor “personalized learning” waarbij de overdracht van kennis middels technologie plaatsvindt. “We need more people who can make music than people who can learn notes”.
Claire Boonstra:
Deze mede-oprichtster van Layar vertelt haar persoonlijke verhaal: hoe ze het -voor de meeste Nederlanders- hoogst haalbare bereikt heeft en hoe dat status bracht, maar niet bracht wat zij waardevol vindt: true value. Ze heeft de dag voorafgaande aan TEDxAmsterdamED haar beslissing om haar tijd aan het ontwikkelen van een “educational ecosystem” te besteden om kinderen te leren hoe ze kunnen leren om hun eigen waarde in hun leven te vinden, aan haar collega’s bij Layar laten weten. Waarde, volgens Boonstra, is niet status, maar zit in mensen die de wereld een betere plaats willen maken. Herkenbare voorbeelden over het “afstraffen” van out-of-the-box” denken en het naar het gemiddelde brengen van kwaliteiten in plaats van te stimuleren waar je goed in bent:
Peter Mulder:
Vanuit zijn eigen jeugdervaring, maar ook vanuit het werk wat hij nu doet vertelt Mulder hoe belangrijk het is wanneer een teacher (hoeft geen leraar te zijn) meer in je ziet dan je denkt dat je in je hebt. Hij pleit voor drie stappen om een kind te coachen: 1- accept where the child is; 2- look for potential: 3- build (make it grow) en illustreert dit aan de hand van een praktijkvoorbeeld:
Het belangrijkste bij Education is dat ieder individueel kind gezien wordt en krijgt wat het verdient. En een ieder kan daartoe bijdragen. De mensen die TEDxAmsterdamED bijgewoond hebben, zullen zich daartoe ongetwijfeld geïnspireerd voelen, maar zoals Nephtalie Demei zei, zwakt het enthousiasme en de energie die je daarvan krijgt meestal snel af. Oprecht hoop ik dat dit bij deze deelnemers niet het geval zal zijn en dat één of meerdere van de goede ideeën en inzichten gaan zorgen voor excellente educatie voor alle kinderen. Want hoewel we in Nederland wonen, mogen we de lat best wat hoger leggen!
En los van onderwijs: kijk eens in je eigen leven door wie je geïnspireerd bent en welke impact dat in je leven heeft. Iedereen kan dit ook bij een ander bereiken, soms zelfs zonder dat op dat moment te beseffen. Ik kreeg laatst een e-mail van een jongen die ik toen hij 8 jaar was heb leren kwadrateren en worteltrekken en die schreef dat mede-daardoor hij de keuze heeft gemaakt wiskunde te gaan studeren. Hij heeft daarvoor een lange weg afgelegd, maar is nu bezig aan zijn Master. Wie herinnert zich niet de leraar die echt iets heeft toegevoegd tijdens de schooltijd? En dan gaat het echt niet om de lesstof, maar om datgene wat raakt: passie en om díegene die je gezien heeft, die zag wat je in je hebt en dat wist te stimuleren.
Tot slot nog een TEDtalk die ook tijdens TEDxAmsterdamED op het scherm getoond werd: geniet!
