Vier harde tips voor Millennials die de werkvloer op gaan

Generaliseren is niet handig, want je kwetst er altijd mensen mee die niet onder je definitie vallen. Met dat in het achterhoofd moeten we het toch even kwijt: die Millennials? Daar heb je toch he-le-maal niks aan! Toch? Denken dat ze alles al weten en overal talent voor hebben, allemaal de cursus omgaan met teleurstellingen gemist en oh wee als ze iets moeten doen op het werk dat ze niet leuk vinden. Hoe durf je ze dat aan te doen! Luiwammesen zijn het, allemaal!

Niks van waar natuurlijk. Kan ook niet, want inmiddels bestaat bijna de helft van de werkende populatie al uit die generatie en toch is nog niet alles ingestort. Of ja, eh, dat zijn ze niet schuld. Sterker nog, ze hebben het best zwaar. Krijgen overal de schuld van, maar krijgen nooit een vast contract. Vette studieschuld en onbetaalbare woningen. En op het werk? Daar moeten ze zich dubbel bewijzen. Het is niet anders, maar dat wil niet zeggen dat je er niet slim mee om kunt gaan als Millennial. Hier wat tips om op het werk niet als voorbeeld te eindigen waarom je hele generatie niet deugt.

1. Jeugdige overmoed is maar even leuk

Als je net met werken begint zit je vol frisse moed en zie je precies waar het mis zit in een organisatie. Je hebt feilloos door waarom iedereen de verkeerde dingen doet en wie er gewipt zou moeten worden om het beter te maken, liefst met jou als leider.

Dat? Dat is dus gelul, want je weet maar de helft.

Wat blijkt namelijk? Oudere mensen hebben over meer dingen gelijk dan je zou denken, zelfs in deze tijd van technologische ontwikkelingen die je als twintiger nog maar nauwelijks bijhoudt. Mensen blijven namelijk mensen en hoe langer je er tussenin zit, hoe beter je ze leert kennen. Als je als frisse werknemer (ook al ben je aangenomen als manager, Jan-Pieter) meteen denkt het halve bedrijf overhoop te moeten gooien vinden mensen je geestdrift heel even charmant, maar dat duurt niet lang. Daarna vinden ze je gewoon irritant. Uiteindelijk is een werkplek een verzameling mensen die al dan niet samen iets opgebouwd hebben en die dat willen behouden. Daar moet je als nieuweling eerst onderdeel van worden, voordat je het kunt veranderen.

Als je echt goede ideeën hebt, zoek dan iemand die daar ontvankelijk voor is en ga niet Harold lastigvallen die over twee jaar met pensioen gaat. Doorgaans geldt: hoe groter een organisatie is, hoe langzamer ‘ie kan veranderen. Daar moet je rekening mee houden en dat betekent dat je geduld moet zien op te brengen. Dat, en de wil om te weten waarom iets is zoals het is. Alleen maar concluderen dat iets niet werkt of stom is ligt veel te dicht aan de oppervlakte. Duurt lang, we weten het, maar dat hoort er ook bij. Wat ook helpt is coaching, zoals je dat krijgt als je via een organisatie als Brunel carrière gaat maken.

2. Het ligt ook echt aan jou soms

Kritiek krijgen is het ergste wat er is, uit welke generatie je ook komt. Als je het type bent dat direct in de verdediging schiet en intern kwaad wordt als je bekritiseerd wordt, dan mogen we je feliciteren: je bent een mens. Kritiek krijgen, zeker in het begin van je carrière, is echter onmogelijk om te vermijden. Niemand kan alles meteen goed doen, dus het is iets waar je stukje bij beetje aan moet wennen. Het voordeel van kritiek is dat je (ongezonde werksfeer daargelaten) zelf heel goed kunt bepalen op hoeveel dingen je kritiek krijgt. Hoe harder je je best doet, hoe minder er op je aan te merken valt. En met je best doen bedoelen we niet elke dag tien uur aanwezig zijn, maar gewoon stilstaan bij wat je doet, waarom je het doet en voor wie je het doet.

En dan nog: het gaat een keer mis, of je doet iets stoms, of je let niet op, en dan krijg je op je kop. Even doorbijten, op een later moment nadenken of de kritiek ergens op sloeg en zo ja: aanpakken. Er is niks zo irritant dan iemand op je werk waarvan iedereen weet dat ze het verfuckt hebben en die dan tot in den treure smoesjes blijft verzinnen waarom het echt niet hun schuld was. Toegeven dat je een fout hebt gemaakt is intens bevrijdend en wordt ook extreem gewaardeerd. Zo lang je dezelfde fout niet tien keer achter elkaar maakt natuurlijk. Dan helpt “sorry!” ook niet meer. Lees er anders een keer een boek over van een mede-Millennial, misschien dat je die wel gelooft.

3. Ga niet altijd tussen de regels door

Het schijnt nogal een ding te zijn dat Millennials niet van hiërarchie en regels houden. Dat is een onzinverhaal, want in elk generatie heb je mensen die daar van houden. Dat is een personality type en die bestaan al millennia. Net zoals er altijd mensen zullen zijn die graag socializen, netwerken, of doorbuffelen totdat ze ‘gewonnen’ hebben. Ben je wel het type dat vindt dat vaste werkuren voor de simpelen is en je beoordeeld moet worden op wat je bijdraagt aan het bedrijf, wees er dan op voorbereid dat niet iedereen dat OK vindt. Zo veel draag je namelijk nog niet bij als startende werknemer. Nee, Jan-Pieter, jij ook niet. Vrijheid moet je net als respect verdienen.

Een veelgemaakte fout door veel jongeren die voor het eerst gaan werken is dat ze denken dat ze ‘vrij’ kunnen nemen als ze geen zin hebben of zich niet helemaal lekker voelen. Als er íets is waar mensen je ondersteboven in een mierenhoop voor willen stoppen met honing op je kop dan is het die attitude wel. Er wordt op je gerekend en doordat je er niet bent zadel je iemand anders met problemen op. Dat wordt niet gewaardeerd, dus als je als Young Professional wil worden gezien in plaats van luie *#)!$-Millenial stop je daar beter meteen mee. Echt ziek is ziek, maar verder kom je gewoon opdagen, daar heeft de generatie ‘bergop heen én terug’ gewoon gelijk in.

Wel goed: aangeven hoe je in elkaar zit. Niemand kan een ander meteen lezen en zeker als er iets van een generatiekloof speelt kan het heel verhelderend zijn voor jezelf en je manager of collega’s om te weten wat je ambities zijn, waar je je lekker bij voelt en wat je vooral vreselijk vindt aan hoe je werkt. Als je niet leuk vindt wát je doet heb je of het geld nodig (bek houden en doorbuffelen dan maar) of moet je eerlijk zijn en afscheid nemen.

4. Gebruik je kracht

Als je ergens bent aangenomen is dat niet voor niets. Je kunt iets, en de kans is groot dat je het goed kunt. Het gaat prima in de economie en dat betekent dat er ook veel kansen liggen. Als je laat zien wat je sterke kanten zijn is het meestal niet zo moeilijk om hogerop te komen en uiteindelijk toch lekker al je plannen uit punt één uit te gaan voeren. Dat vergt investering en vaak ook opoffering. In tegenstelling tot wat je (hopelijk niet) gehoord hebt toen je jong was krijg je heel weinig voor niets. Lets’ face it: je bent Mark Zuckerberg niet. Dat wil echter niet zeggen dat je geen belangrijke rol kunt gaan spelen op je werk, maar (ja, er is een thema) dan moeten je medewerkers en managers er wel ook van overtuigd zijn dat je die rol verdient.

Dat betekent dat je soms niet kunt doen wat je eigenlijk wil, omdat het bedrijf iets nodig heeft. Dat je taken op je pakt waar je strikt genomen niet over gaat. Dat je probeert zo veel mogelijk te leren van de mensen die er al langer zitten en meer ervaring hebben. Dat je primaire drijfveer niet is dat ze niet zonder je kunnen, maar dat iedereen zo goed mogelijk functioneert met jou erbij. Er is een mooie spreuk voor als je denkt dat je onvervangbaar bent: “we kunnen niet zonder je, maar we gaan het toch proberen.” Dan is het beter om gewoon lekker in de groep te passen, want als iedereen van elkaar leert wordt iedereen beter, jij voorop.