Als je in een ook maar een beetje modern bedrijf werkt ken je agile en scrum. De methodieken zijn in rap tempo populair geworden en inmiddels moet je er in bedreven zijn om in een spannende onderneming mee te kunnen doen. Het percentage organisaties die met agile werken neemt steeds meer toe, dus binnenkort ontkom je er niet meer aan.
Zeker als projectmanager moet je goed beslagen te ijs komen, want de snelheid en flexibiliteit die van je verwacht wordt is ongekend. Als je de projectmethoden en -processen niet op je duimpje kent kun je niet iedereen op de juiste plek zetten zodat ze maximaal tot hun recht komen. Zeker nu sommigen (en dan bedoelen we de mensen die niet in het team zitten) denken dat met agile alle interne bottlenecks als sneeuw voor de zon verdwenen zijn is het soms nog wel eens opboksen tegen onredelijke verwachtingen. Dat is al één van de belangrijkste taken die je als projectmanager hebt: de juiste verwachting managen.
Als je als projectmanager voor je gevoel een roedel katten probeert één kant uit te krijgen gaat het misschien niet helemaal goed. Als iedereen zijn rol heeft gekregen in een project zou dat er – als alles goed werkt – voor moeten zorgen dat iedereen op de top van hun kunnen presteert, zonder al te veel inmenging en sturing van jouw kant. Het enige dat jij hoeft te doen is te zorgen dat die explosie van productiviteit in de juiste richting wordt gebogen.
Juist die grip op de zaak is zo belangrijk voor het slagen van agile projecten, maar een veelgehoorde klacht van projectmanagers is dat ze juist te weinig grip ervaren bij die projecten. Wat kun je dan doen? Tot op zekere hoogte moet je je wel neerleggen bij het feit dat niet elk detail is vastgelegd, dat is nou eenmaal de agile way of life. Het hebben van een doel is wel extreem belangrijk, ook al is de scope nog niet is vastgelegd.
Die scope, het fancy woord voor omvang van het project, wil nog wel eens verschuiven tijdens een project, afhankelijk van de externe factoren die daar invloed op hebben. Jouw taak als manager is vooral om te zorgen dat ‘ie niet door iemand die al te enthousiast aan het bouwen is te ver wordt opgerekt, maar dat is allemaal een kwestie van de in agile zo belangrijke constante communicatie.
Je team zou het grotendeels zelf moeten kunnen oplossen, en je hoeft als het meezit alleen maar de scherpe randjes er van af te managen en te zorgen dat de eisenlijst die in den beginne is opgesteld in elk geval gehaald wordt. Als je dan ook nog de rest van de interrupties uit de organisatie weet af te weren zodat de mensen in je team hun werk gewoon kunnen doen ben je al een heel eind op weg.
Agile drijft ook op het feit dat je met elke sprint beter wordt in wat je doet en voor projectmanagers is dat niet anders. Faciliteren, helpen met de communicatie, maar vooral niet micromanagen (het helpt om de materie niet té goed onder de knie te hebben), het zijn allemaal onderdelen waar je als het goed is elke keer een beetje beter in wordt. Ook het loslaten, trouwens.
Het is natuurlijk wel zo handig om ook bij te blijven, want net zoals de rest van de markt staat ook agile niet stil. Inmiddels is er ook al agile project management 2.0, dus als je wel toe bent aan een opfrisser is het wellicht verstandig om jezelf bij te laten scholen zodat je bij de volgende ronde net weer een stukje beter kunt faciliteren, afschermen en communiceren.
[Afbeelding © Asha Sreenivas – Adobe Stock]
