Je kent ze misschien wel, van die mensen die hun problemen steevast aan anderen dan zichzelf wijten. Het is het sneue type mens dat niet in staat is tot enige zelfreflectie. Ze wentelen zich graag in hun slachtofferrol en de oorsprong van al hun problemen ligt per definitie niet bij henzelf, maar bij de ander. Hun ego is veel groter dan goed voor ze is en ze brengen daarmee niet alleen zichzelf, maar ook anderen regelmatig in gevaar of in de problemen.
Nou, ik zal je het volgende vertellen: op dit moment is zo’n sneue gast dus president van de Verenigde Staten. We spreken hier uiteraard over narcisme. First narcist Donald Trump vinkt zonder uitzondering alle items aan onder ‘Symptomen narcisme’ op de hierboven gelinkte pagina. Noemenswaardig zijn vooral zijn overdreven gevoel van eigenwaarde, zijn totale gebrek aan empathie voor anderen, het zonder uitzondering leggen van alle schuld bij anderen en het mis- en gebruiken van anderen om zijn doelen te bereiken onder de door analisten gemunte noemer van ’transactioneel handelen’.
Recentelijk schreef ik dit artikel waarin ik de mogelijk ernstige economische gevolgen voor Amerika vanwege Trump zijn beleid schetste. Wereldwijd worstelen economen vooral met het hoe en waarom van Trump zijn obsessie met importheffingen. Niemand slaagt er in om hiervoor een deugdelijke economische verklaring te vinden. In het licht van zijn narcistische inslag valt het een en ander echter een heel stuk makkelijker te verklaren. Veel narcisten zijn tegenwoordig bovendien rechts-conservatief, omdat het overeenkomstige (grimmige) wereldbeeld hun handelen deels lijkt te kunnen camoufleren.
Zonder diepgaand op alle kenmerken van narcisme in te gaan, wil ik je binnen dit artikel vooral meenemen in de presidentiële beweegredenen van First narcist Donald Trump. Dit artikel biedt weliswaar goede potentiële verklaringen voor zijn handelen, maar rechtvaardigt deze in economisch opzicht in geen geval. In economisch opzicht is zijn handelen namelijk een volstrekte ramp in wording voor de Amerikaanse en wereldeconomie.
Maar goed, dat ziet een narcistisch brein immers niet, noch zal het dit in latere instantie ooit kunnen toegeven of erkennen. Het zich niet willoos uitleveren van andere landen aan First narcist Donald Trump zijn preoccupaties zal er ongetwijfeld toe leiden dat Trump uiteindelijk wederom alle schuld in de schoenen van andere landen schuift. Ook bij een feitelijk door hemzelf veroorzaakte Amerikaanse of wereldwijde recessie.
De belangrijkste beweegredenen van First narcist Donald Trump zijn beleid zijn het structurele Amerikaanse begrotingstekort, de enorme Amerikaanse staatsschuld en het oplopende Amerikaanse handelstekort. Door te proberen arbeid en fabricage vanuit lage lonenlanden terug te forceren naar Amerika hoopt Trump de Amerikaanse economie een boost te geven alsmede bovenstaande indicatoren positief te beïnvloeden. Dat dit bewezen niet werkt, beargumenteer ik in het kopje hieronder.
Als president heeft Donald Trump zich bovenstaande problemen rechtmatig toegeëigend. Voor zover is er dus nog niets aan de hand. Echter, zoals een narcist ‘pur sang’ betaamt, zoekt hij vervolgens per definitie de oorsprong van alle problemen buiten zichzelf, in dit geval buiten Amerika.
Het oplopende Amerikaanse handelstekort is ontstaan, omdat Amerika in de loop van de afgelopen decennia steeds meer is gaan importeren en daarentegen steeds minder is gaan exporteren. Daarmee sijpelen middelen en potentiële investeringen weg uit de Amerikaanse economie. Dit is een enigszins natuurlijk gevolg van de gestegen welvaart en de in lijn hiermee gestegen lonen. Binnen een gezonde dynamische economie wordt dit doorgaans gecompenseerd door een verhoging van de productiviteit alsmede door specialisatie en innovatie.
In Trump zijn narcistische brein heeft echter met name de rest van de wereld schuld aan het oplopende handelstekort van Amerika. De achterliggende redenen voor het ogenschijnlijke falen van de Amerikaanse economie laat hij gemakshalve volledig onderbelicht. Het feit dat de meeste Aziatische landen goedkopere arbeid leveren dan Amerikaanse werknemers en dat fabrikanten daarom ‘en masse’ in Azië zijn gaan produceren, is volgens Trump’s narcistische brein simpelweg opzet en schuld van die fabrikanten en landen en wordt derhalve met extreem hoge importheffingen ter vereffening bestraft.
Eendere, maar lagere heffingen worden tevens opgelegd aan die landen die volgens Trump op jaarbasis structureel meer naar Amerika exporteren dan vanuit Amerika importeren. Het onvermogen van de Amerikaanse economie wordt zo de schuld van menig buitenland. In economisch opzicht zijn maatregelen van een dergelijke omvang ongekend en bovendien werken ze bewezen averechts. Ze leiden immers tot over en weer escalerende tegenmaatregelen, sterk vertraagde wereldwijde economische groei en oplopende inflatie en/of werkeloosheid.
Hierboven wordt glashelder aangetoond dat First narcist Donald Trump niet in eerste instantie handelt vanuit rationele economische motieven, maar vooral vanuit narcistisch gemotiveerde jaloezie en wraakgevoelens. Hij voegt zich daarom in economisch opzicht bij zijn collega Recep Tayyip Erdogan, die vanuit narcistisch religieuze motieven de Turkse inflatie jarenlang opjoeg door de rente tegen alle economische aanbevelingen in veel te laag te houden.
Eveneens nauw verwant is zijn gewelddadige narcistische collega Vladimir Poetin die ooit bedacht moet hebben dat het veroveren van Oekraïne economisch een goede deal voor Rusland zou kunnen betekenen. Zoals al vaker is opgemerkt, is de weg naar de hel geplaveid met goede bedoelingen van First narcisten die het ontbreekt aan voldoende zelfreflectie.
Het structurele Amerikaanse begrotingstekort en de enorme Amerikaanse staatsschuld hangen behalve met het oplopende Amerikaanse handelstekort vooral samen met de zelfverkozen rol die Amerika sedert WOII binnen de (militaire) wereldorde uitoefent. Hoe lost een narcist – die op onnavolgbare wijze voor de tweede keer tot president is verkozen – zoiets vervolgens op? Nou, door bijna alle landen ter wereld importheffingen op te leggen, wat feitelijk gezien natuurlijk gewoon een verkapte belastingmaatregel ten behoeve van de Amerikaanse staatskas is.
Het is het eerste geval in de moderne geschiedenis waarbij een land belastingen op andere landen tracht te heffen. Uiteraard komt dit voort uit de grenzenloze zelfoverschatting van First narcist Donald Trump. Landen kunnen immers nooit en te nimmer accepteren dat een bepaalde natie andere landen tracht te belasten vanwege de zelfverkozen rol op het wereldtoneel zonder daar iets substantieel wederkerigs tegenover te stellen.
Als gevolg hiervan kan de huidige handelsoorlog mijns inziens niet anders dan volledig escaleren, omdat hiermee anders een ongekend precedent wordt geschapen. Helaas zijn er in economische zin als gevolg hiervan uiteindelijk alleen maar verliezers.
Hoewel immigranten de Amerikaanse economie in wezenlijke mate ondersteunen als gevolg van hun relatief goedkope arbeid geeft Trump ze de schuld van alles en nog wat. Migranten dragen in zijn narcistische brein hoofdzakelijk bij aan het Amerikaanse begrotingstekort en de Amerikaanse staatsschuld. Het uitzetten van migranten kan op termijn echter behoorlijk averechts werken, omdat het de kosten voor Amerikaanse fabrikanten flink kan opdrijven. En daarmee uiteindelijk de Amerikaanse inflatie en/of werkeloosheid.
Echter, voor een narcist maakt het uiteindelijk weinig uit of bepaalde maatregelen wel of niet leiden tot een verergering van bestaande problemen. In het brein van een narcist betekenen beide immers dat er nieuwe aanleiding is om de oorspronkelijke oorzaak van het probleem te verketteren. Een narcistisch brein heeft er daarnaast weinig moeite mee om oorzaak- en gevolgrelaties te manipuleren en te misbruiken voor het eigen gewin.
First narcist Donald Trump is momenteel ongetwijfeld ’s werelds vreselijkste publieke figuur. Je snapt niet hoe het Amerikaanse volk hier zo in heeft kunnen tuinen? Het goede nieuws is daarentegen dat het Amerikaanse volk het uiteindelijk ook als geen ander gaat bezuren en betreuren. Eigen schuld, dikke bult!
[Fotocredits – © deagreez – Adobe Stock]
