Op grond van mijn universele bewustzijnshypothese en daarop volgende deductie van ‘bewustzijn als expliciete manifestatie van zelfbehoud’ volgt onderstaande opsomming en uitwerking. Het geheel vormt in feite een antropologische samenvatting van bewustzijn als expliciete manifestatie van zelfbehoud.
Verschillen in bundelingen van bewuste intenties binnen één soort lijken met name te ontspringen vanuit de ‘hogere’ bewustzijnsfuncties interne reflectie (denken en redeneren) en zelfbewustzijn (denken over denken). Deze natuurlijke variatie in bundelingen van bewuste intenties ontstaat waarschijnlijk enerzijds als gevolg van nature (genen/omgeving) en anderzijds als gevolg van nurture (opvoeding/ervaringen).
Persoonlijkheden, karakters of ego’s ontstaan waarschijnlijk vanuit een natuurlijke variatie in dergelijke bundelingen van bewuste intenties alsmede vanuit de onbewuste gevolgen ervan. Ze ontlenen daarmee vanzelfsprekend hun voornaamste zeggingskracht aan het bewustzijn. Persoonlijkheden, karakters of ego’s manifesteren zich daarom in nauwe samenhang met het bewustzijn.
Hieronder volgen de meest pregnante voorbeelden van de intrinsieke vijandigheid van bewustzijn aan de hand van enkele antropologische gevolgen ervan. Dit overzicht is geenszins uitputtend aangezien er ongetwijfeld meer toepasselijke voorbeelden vallen op te noemen.
Het voeren van oorlog en het bedrijven van genocide lijken tot het exclusieve domein van de mensheid te behoren. In niets komt zo duidelijk naar voren dat bepaalde bundelingen van bewuste intenties tot een niets ontziende vijandigheid kunnen leiden. Zonder de ‘hogere’ bewustzijnsfuncties interne reflectie (denken en redeneren) en zelfbewustzijn (denken over denken) zijn systematische oorlogsvoering of genocide namelijk volstrekt ondenkbaar. Bewustzijn toont daarmee zijn enorme potentiële vijandigheid ten aanzien van de omgeving als gevolg van bewuste intenties en doelstellingen.
Hoewel moord en doodslag eveneens sporadisch voorkomen binnen andere diersoorten, zijn moord en doodslag nergens zo wijdverbreid als binnen de mensheid. Binnen andere diersoorten beperken moord en doodslag zich doorgaans tot sec geografisch-territoriale conflicten (o.a. parings- en voedselconflicten). Interne reflectie en zelfbewustzijn maken het voor een mens daarentegen mogelijk om feitelijk alles te interpreteren als een potentieel territoriaal conflict. Wederom toont bewustzijn daarmee zijn enorme potentiële vijandigheid ten aanzien van de omgeving als gevolg van bewuste intenties en doelstellingen.
Onder het mom van ondernemerschap, vooruitgang en met name geld verdienen is de mensheid er in luttele eeuwen in geslaagd om het wereldwijde klimaat te beïnvloeden en verregaand te vervuilen. Hoewel bijvoorbeeld ook olifanten er om bekend staan om op lokale schaal hun omgeving te beïnvloeden door het creëren van bai’s (open vlaktes in het bos) leidt het ‘hogere’ bewustzijn van de mens er inmiddels toe dat het klimaat wereldwijd wordt beïnvloed en milieuvervuiling een globaal probleem is geworden. Ook hiermee wordt aangetoond dat bewustzijn zich enorm vijandig tot de omgeving kan verhouden.
Een onbepaald aandeel van alle plaatsvindende zelfmoorden houdt verband met de gecombineerde sociale druk vanuit iemands omgeving. Deze gecombineerde sociale druk vanuit iemands omgeving valt in principe terug te herleiden naar de verschillende individuele bewustzijns (meervoud) van mensen binnen de omgeving (i.c. collectief bewustzijn). Hoewel noch de individuele bewustzijns, noch het collectief bewustzijn zich hiervan bewust hoeven te zijn (i.c. onintentioneel), blijkt hieruit wederom dat bewustzijn een in essentie enorm vijandige houding tegenover de omgeving kan innemen. Denk je aan zelfmoord? Check www.113.nl
In zeker opzicht valt natuurlijk exact hetzelfde te zeggen over het onderbewustzijn. De impact van het onderbewustzijn op zichzelf lijkt zich over het algemeen echter beter te verhouden tot de natuurlijke balans der dingen. Er vallen mij namelijk niet zo direct voorbeelden in gedachten vanuit een niet-menselijke context. Een context waarin de ‘hogere’ bewustzijnsfuncties interne reflectie en zelfbewustzijn een minder prominente rol spelen.
Het oorspronkelijke onderbewustzijn op zichzelf organiseert zich namelijk grotendeels in balans met de natuurlijke loop der dingen, terwijl het ‘hogere’ bewustzijn er een handje van heeft de natuurlijke loop der dingen flink ten faveure van zichzelf en ten nadele van anderen aan te passen.
Op grond van het voorgaande kan niets anders worden geconcludeerd dan dat bewustzijn zich in essentie enorm vijandig tot de omgeving kan verhouden. Ons bewustzijn staat daarmee buiten kijf zowel aan de basis van ons evolutionaire succes in het verleden als aan de basis van ons potentieel rampzalig falen in de toekomst.
Resultaten uit het verleden bieden namelijk geen enkele garantie voor de toekomst!
[Fotocredits © m.mphoto – Adobe Stock]
