Hopelijk komt het je niet bekend voor: de hele tijd online opzoeken wat er mis met je is als je je niet helemaal goed voelt. Wat je dan allemaal vindt maakt je angstig, in bijna alle gevallen angstiger dan je hoort te zijn vanwege een hoestje of pijnlijke plek.
Onderzoek in Amerika heeft uitgewezen dat meer dan een derde van de mensen daar online hun eigen diagnose gaan stellen en daar doorgaans niet beter van worden. Het probleem is het obsessieve karakter van dat zoeken. Dat alles heeft een naam: Cyberchondria.
Dat is niet alleen vervelend voor jezelf, maar kost ook een hoop geld. Iedereen die naar de dokter of zelfs het ziekenhuis gaat omdat ze zich zelf gek hebben gemaakt kosten de gemeenschap geld.
De opkomst van de fitness trackers lijkt het probleem (dat al sinds begin 2000 bestaat) alleen nog maar groter te hebben gemaakt. Je krijgt meer informatie, dus je hebt nog meer kans om die verkeerd te interpreteren.
Ziedaar het grote probleem: we hebben allerlei data en onderzoek, maar niet de kennis (want je bent geen dokter) om de juiste gegevens aan elkaar te knopen. Er wordt nu gepleit voor een systeem dat dokters online diagnoses gaan aanvullen met statistieken over hoe vaak iets voorkomt, maar dat levert die beroepsgroep alleen maar meer werk op.
De oplossing is even simpel als lastig, zo blijkt: Cyberchondria houdt alleen op als je ophoudt met jezelf ziek zoeken op het net.
[Afbeeldingen © stokkete – Adobe Stock]
