Onze hersenen leren smileys als gezichten te zien

Zoals al eerder besproken op DutchCowboys: kijken doe je met je hersenen. Natuurlijk zijn je ogen een onmisbaar instrument om te kijken, maar je hersenen interpreteren hetgeen via je ogen aan signalen binnenkomt en via je zenuwen naar bepaalde hersengebieden gaat. Een aantal relaties tussen wat je met je ogen waarneemt en wat je hersenen daarvan maken, wordt al snel gelegd. Pasgeboren baby’s kunnen al snel het gezicht van hun moeder (of andere verzorger) herkennen.

Later zullen gezichten van anderen ook als gezicht worden herkend en nog later ook afbeeldingen en tekeningen van gezichten. Hierbij wordt steeds hetzelfde deel van de hersenen geactiveerd. Een ander deel dan wat actief wordt bij het verwerken van letters en teksten. Een Australisch onderzoek heeft echter uitgewezen dat we bepaalde smileys ook als gezichten interpreteren in onze hersenen.

De combinaties van tekens die een lachend gezichtje maken, de smiley “🙂“, wordt door onze hersenen geïnterpreteerd als een een echt gezicht. Niet dat we daarmee denken dat het een echt gezicht is, maar dezelfde hersendelen die actief zijn bij het herkennen van neus, ogen en glimlachende mond worden geactiveerd bij het zien van 🙂

Wanneer de emoticon omgedraaid wordt “(-:” wordt hij wel geïnterpreteerd door onze hersenen, maar dan als combinatie van tekens, dus door een ander hersengebied dan wat gezichten herkent. De emoticon “🙁“, symbool voor boos gezicht wordt wel weer als een ‘echt’ gezicht gezien door de hersenen.