Stel je even het volgende voor: terwijl je op een website surft verschijnt er plots een advertentie voor pikante lingerie. Je klikt er niet op, maar glimlacht even en surft verder. Ook op de volgende pagina’s die je bezoekt staat dezelfde advertentie, maar in een steeds pikantere versie. Twee, drie websites verder hebt u er genoeg van en verschijnt op uw gezicht een duidelijk verveelde grimas. “Sorry dat we zo aandrongen“, leest de advertentie nu, waarna ze voor goed uit uw internetsessie verdwijnt.
Het Londense bedrijf Realeyes werkt aan een systeem dat webcamsoftware voor het lezen van oogbewegingen combineert met emotionele analyse. Naargelang de gelaatsuitdrukking, de stand van de ogen en de analyse van andere gelaatstrekken zoals de wenkbrauwen, de mond en de neusvleugels en dit in combinatie met slimme algoritmes die de wijzigingen in het gelaat analyseert, kan Realeyes de gemoedstoestand van een persoon interpreteren: een kwantitatieve schat waar productmanagers veel geld voor overhebben.
Niet alleen reclamemakers zouden van dit soort data gebruik maken. Sony hoopt met deze technologie zijn games nog interessanter en spannender te maken; ook Philips plant de introductie van camera’s in de wiegen van pasgeborenen, kwestie van de baby’s 24 uur per dag in het oog te kunnen houden. Kaplan, een Hongaars bedrijf, wil de webcams dan weer gebruiken bij het monitoren van kinderen die Engels leren en op die manier de vragen aanpassen aan hun interesse-uitingen, om de leerstof zo nog aantrekkelijker te maken.
Maar met de introductie van deze technologie zal het debat over privacy opnieuw aanwakkeren. Natuurlijk zullen mensen hun toestemming moeten geven om dit soort webcams hun werk te laten doen. Dat zou gebeuren in ruil voor kortingen op producten of abonnementen op bepaalde websites. En wie vindt dat dit alles te veel naar Big Brother lijkt, besluit The Economist, kan zijn webcam hey beste afsluiten. Via
