We nemen dagelijks zoveel nieuws tot ons, dat we regelmatig vergeten waar we dat nieuws ook alweer hebben gelezen. Niet alleen hebben we iedere dag heel veel nieuwsmedia tot onze beschikking, ook is de grens tussen welk medium wat voor soort nieuws brengt aan het vervagen. En dan is er ook nog het geheugen dat ons steeds vaker in de steek laat. Dat komt doordat we precies weten waar we het antwoord op zo ongeveer al onze vragen kunnen vinden (Google), we daardoor minder geneigd zijn om het zelf daadwerkelijk op te slaan. Wil je het huidige medialandschap enigszins begrijpen, dan wacht je een flinke klus.
Pew Research Center in de Verenigde Staten deed er onderzoek naar, naar in hoeverre we in staat zijn te reproduceren waar we nieuws hebben gelezen, dus wie de bron was. Het onderzoek is uitgevoerd onder Amerikaanse consumenten, die in de basis in hun mediagedrag niet veel zullen verschillen van ons. Ze werden twee weken lang gevraagd naar wat ze online aan nieuws hebben gezien en wat hun ervaring daarmee was. In het licht van al het nepnieuws waar de laatste tijd nogal discussie over is ontstaan, is dat geen verkeerd onderwerp om te onderzoeken.
Twee soorten nieuws werden bekeken: rechtstreekse websitebezoeken en doorklikken via sociale media. Uit het onderzoek blijkt dat wanneer we nieuws lezen bij de bron zelf, dat we vaak kunnen reproduceren waar we wat gelezen hebben. Dus een rechtstreeks websitebezoek of wanneer je doorklikt uit een nieuwsbrief, een link in een e-mail of vanuit een push-melding, dan weten we welk medium ons dat nieuws heeft gebracht. Maar wanneer we doorklikken vanuit Facebook of Twitter wordt dat een compleet ander verhaal: dan hebben we de inhoud misschien wel onthouden, maar weten we lang niet altijd meer te reproduceren waar we wat gelezen hebben. Verontrustend is vooral dat Facebook werd genoemd als ‘nieuwsbron’ terwijl dat alleen maar een doorgeefluik is.
Een ander opvallend resultaat is dat we veel meer doen met het nieuws dat we via vrienden tot ons nemen en daarmee worden verschillende follow-ups bedoelt zoals delen, meer informatie opzoeken of erover praten met anderen. Praten met vrienden over nieuws doen we eerder over gezondheid dan over zakelijk nieuws, entertainment en sport. Wetenschappelijk nieuws slaan we op om later op ons gemak te lezen en actualiteiten die hier onder de noemer ‘community affairs’ worden geschaard, delen we sneller via sociale media. Zeg maar actualiteiten die ‘de groep’ bezighoudt. Het goede wat we hieruit kunnen opmaken is: gelukkig, we praten blijkbaar nog fysiek met elkaar.
Er is echter nog wel een verschil in leeftijd op te merken: jongeren (tussen de 18 en 29 jaar oud) wisten de bron van nieuws in 47 procent van de gevallen te reproduceren, terwijl dat bij de groep 30 tot 49 jaar een stuk hoger lag: 57 procent. Boven de 50 jaar lag dat percentage op 61 procent. We mogen dus wel degelijk spreken van digitale dementie van de jeugd. Deze groep jongeren haalt overigens ook dubbel zoveel nieuws via sociale media dan de andere leeftijdscategorieën.
Foto header: sebra – Fotolia.
Marloes is oprichter en editor in chief van Travelvalley. Ze schreef ook de boeken Bucketlist Reizen, Bucketlist Stedentrips en Waanzinnige Roadtrips. Ze is gek op schrijven, reizen en hardlopen. E-mail: marloes@travelvalley.nl