In een wereld waarin alles aan regels onderworpen lijkt, zou je denken dat kinderarbeid allang niet meer bestaat. Dat is echter bepaald niet waar. Niet alleen kleine merken maken zich er schuldig aan, zelfs flink winstgevende bedrijven als Nike en Apple staan er inmiddels om bekend. Het op de borst slaande Tony Chocolonely is zelfs zijn slaafvrije predikaat kwijt, omdat het niet kan garanderen dat er geen kinderarbeid plaatsvindt op ‘zijn’ cacaoplantages. De reden dat we hier juist vandaag bij stilstaan heeft alles te maken met 5 mei. Op 5 mei 1874 werd in Nederland namelijk het Kinderwetje van Van Houten aangenomen.
Waarom er een Kinderwetje in plaats van een Kinderwet van is gemaakt, dat is onduidelijk, want een verkleinwoord is niet nodig. Deze wet tegen kinderarbeid is juist een dijk van een wet: hij is heel belangrijk geweest in onze geschiedenis. In de 19e eeuw waren fabrieken enorm in opkomst en een kind was natuurlijk wel een lekker goedkope kracht, maar door de wet van Van Houten konden kinderen tot twaalf jaar niet meer worden ingezet in de fabriek. Sterker nog, zo’n twintig jaar later werden kinderen tussen zes en twaalf jaar oud verplicht om naar school te gaan.
ISinds 1989 is daar nog meer regelgeving bovenop gekomen, namelijk het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind. Die schrijft voor dat kinderarbeid verboden is als het ongezond of schadelijk is. Echter blijken er bijvoorbeeld in 2019 maar liefst 152 miljoen te werken, waarvan 73 procent onder gevaarlijke omstandigheden. Denk bijvoorbeeld aan kinderen die voor Primark zouden werken in Bangladesh, waar enkele jaren geleden een fabriek van dat merk instortte met vele doden tot gevolg. Overigens zegt Primark niet met leveranciers te werken die kinderarbeid toestaan.
Dat blijkt echter maar moeilijk te controleren of te veranderen, zo leerde ook Apple. Vorig jaar nog kwam aan het licht dat het techbedrijf bleek samen te werken met een Chinees bedrijf dat soms kinderen inzette. Het is en blijft moeilijk te controleren. Echter wordt het nog moeilijker voor een groot bedrijf om geloofwaardig te blijven, als er niet snel actie wordt ondernomen. Apple liet de samenwerking ondanks alles maar liefst drie jaar doorgaan, nadat het tot de ontdekking kwam van kinderarbeid, schreef The Information destijds. Waarom? Apple kon de handjes goed gebruiken en anders zou de winst in het geding komen.
Kinderarbeid in Nederland is moeilijk voor te stellen. Je denkt toch snel aan kinderen in Aziatische en Afrikaanse landen die voetballen in elkaar zetten of spijkerbroeken in elkaar naaien. Het zal in Nederland ook niet zomaar voorkomen dat een kind in een fabriek werkt, maar dat wil niet zeggen dat we hier nooit te maken hebben met kinderarbeid. Zeker nu we zien dat veel kinderen op social media worden ingezet als ‘kidfluencers’, kun je je afvragen in hoeverre dat eigenlijk kinderarbeid is. Ouders leggen immers veel druk op de kinderen, die bovendien weinig privacy lijken te krijgen. Is influencen door kinderen eigenlijk kinderarbeid?
Het is een moeilijk onderwerp. In artikel 5 van de Reclamecode Social Media & Influencer Marketing (RSM) staat dat het niet is toegestaan dat kinderen van twaalf jaar en jonger rechtstreeks te stimuleren tot het maken van reclame voor producten of diensten op social media. Dit betekent echter niet dat kinderen geen reclame-uitingen mogen doen, het betekent vooral dat andere kinderen niet moeten worden gestimuleerd om zelf op hun eigen social kanalen reclame te maken voor geld of een product als beloning.
Het is qua kinderarbeidvragen enerzijds moeilijk om te weten hoe bijvoorbeeld de ouders met die kinderen omgaan, terwijl anderzijds vaak in zo’n video wel te zien is of de kinderen in gevaar zijn terwijl ze een video maken.
Terug naar de grote bedrijven der aarde, want er worden wel goede dingen gedaan. Nike heeft bijvoorbeeld zijn leven zeker gebeterd als het om kinderarbeid gaat. Het controleert zijn leveranciers heel grondig, juist omdat het bedrijf na veel protesten bekend is gaan staan om kinderarbeid. Tegelijkertijd blijft het een heikel punt: want zelfs als je dit artikel in de rij bij de Footlocker leest, dan weet je nog niet helemaal zeker of die nieuwe sneakers straks niet iets te maken hebben met kinderarbeid.
Het is erg moeilijk om het goed te doen: recentelijk is het hoog van de anti-slavernij-toren-blazende Tony Chocolonely nog uit de lijst met slaafvrije chocoladeproducenten gehaald. Dat gebeurde omdat het samenwerkt met Callebaut, dat wel van cacao gebruikmaakt die mede door kinderarbeid is geproduceerd. Kortom, als je na een lange dag shoppen thuiskomt en je neemt een kop thee met een stukje ‘slaafvrije’ chocolade, dan weet je nog niet of je wel echt oké bezig bent. Precies zoals dat ook geldt voor grote bedrijven.
De oplossing? Het is de vraag of die er is, want het is moeilijk om 24/7 te weten of er geen kind heeft gewerkt. Tegelijkertijd is controle wel de manier om meer zekerheid te bieden. Dus, voor bedrijven: meer controle, en dan niet alleen bij eigen fabrieken, maar ook bij alle toeleveranciers. En jij? Toch wat vaker kiezen voor bedrijven die wel positief in het nieuws zijn waar het gaat om kinderarbeid.
Beeldbron: WikiImages
Is ze niet aan het tikken, dan reist ze rond in de wondere wereld van entertainment of op een toffe plek in de echte wereld. Mario is de man van haar leven, Belle is haar beste vriendin en haar laptop is nooit ver weg.
Verder lezen over Apple
Gadgets14.11.2024
Gadgets11.11.2024
Mobile06.11.2024
Gadgets05.11.2024
Gadgets30.10.2024
Mobile29.10.2024
Gadgets25.10.2024
Entertainment24.10.2024
Verder lezen over Kinderen
Startups11.11.2024
Social Media26.09.2024
Social Media18.09.2024
Events16.09.2024
Technology16.09.2024
Online13.09.2024
Social Media03.09.2024
Online02.07.2024