Op de Business Insider Ignition 2015 conferentie die vorige week in New York plaats vond, verraste en amuseerde een 8-koppig panel van 14- tot 18-jarigen de aanwezige professionals met een reeks pittige uitspraken.
Dat Facebook geen plaats in hun leven heeft bijvoorbeeld, of dat ze zelden of nooit iemand bellen (‘Only in a case of emergency‘). Tekstberichten en instant messaging zijn hun voornaamste communicatiemiddelen. Bellen vinden ze asociaal.
Ook de Duitse krant Die Zeit besteedt deze week aandacht aan ons veranderende belgedrag: ‘Bellen wordt het nieuwe roken’, kopte dat magazine.
‘Sms me, mail me, stuur me een WhatsApp, – maar bel me alsjeblief niet op’.
Sinds 2010 gaat het aantal telefoongesprekken bij onze oosterburen gestaag naar beneden. Bellen is een cultuurtechniek van de vorige eeuw, schrijft Die Zeit, en een techniek waarin enkel nog 40-plussers uitblinken.
In september meldde De Volkskrant nog dat jongeren die geheel opgaan in de digitale wereld, vaak moeite hebben met telefoneren, wat hen zuur kan opbreken bij een sollicitatie. Sommige hogescholen geven daarom nu belles.
Schrijven doen we wel. In 2012 zetten de Duitsers een record neer een verstuurden ze samen 59 miljard tekstberichten.
In de UK zien we eenzelfde fenomeen. Uit recent Brits onderzoek blijkt dat een op de vier smartphonebezitters (die dagelijks gemiddeld 1,5 uur op hun telefoon doorbrengen) hoogstens één telefoongesprek per week voert! In 1970, toen de telefoon nog als een medium werd beschouwd om dringende boodschappen over te maken belden Duitsers gemiddeld 250 keer per jaar of zo’n vijf keer per week. Vijf keer vaker dus.
Sms, e-mail, WhatsApp, Facebook Messenger.. ze hebben allemaal de belfunctie van de telefoon vervangen. Niemand wordt nog graag gebeld. Bellen wordt dus wel degelijk het nieuwe roken.
