De simkaart van je telefoon is zo’n overblijfsel uit het verleden dat met de jaren steeds kleiner is geworden. Inmiddels zijn die dingen zo klein dat je moet oppassen dat je ze niet kwijt raakt als je een nieuwe hebt of ‘m in je telefoon moet stoppen. Waarom zijn die er eigenlijk nog?
Diezelfde vraag stelde zich de GSM Association (GSMA) ook en daarom komt de e-sim er aan. Dat is feitelijk niet meer dan een stukje software dat de functies van de simkaart vervangt. Nu zit die software wel ingebed in zijn eigen hardware, om het zo veilig mogelijk te maken.
Toch is dat allemaal een stuk kleiner dan de traditionele sim, want je hebt alle plek die de sim, de tray, en de rest van de fysieke constructie nodig heeft ineens over. Dat beidt mogelijkheden, zeker bij toch al kleine apparaten zoals smartwatches en Internet of Things-toepassingen.
Dat is ook één van de redenen dat deze ontwikkeling in een stroomversnelling zal komen: meer verbonden apparaten betekent meer datagebruik en abonnementen en daar heeft de GSMA natuurlijk ook baat bij. Er zijn al apparaten die dit aan het doen zijn, zoals de Apple Watch 3.
Voor ons als consument heeft het ook voordelen: met een e-sim kun je veel makkelijker van provider wisselen en worden alternatieve methodes om met je sim en telefoonnummer om te gaan zoals T-Mobile’s DIGITS ook een stuk simpeler om te implementeren.
Voordat het zo ver is moeten de telecomproviders natuurlijk wel eerst nog wat werk achter de schermen verzetten. Mede daardoor zal de e-sim nog niet breed beschikbaar zijn in de eerste twee jaar. De kans is echter groot dat als het allemaal werkt zoals gehoopt, we binnen vijf jaar geen dingetje meer in onze telefoon hoeven te stoppen om verbinding te krijgen met onze provider. Dan is de smartphone eindelijk 100 procent digitaal.
[Afbeeldingen © chere – Adobe Stock]
