Tegenwoordig fungeert onze smartphone als fototoestel en dat betekent dat we honderden, zo niet duizenden foto’s maken. Een selectie ervan delen we op Facebook of Instagram of sturen we door naar andere mensen, maar het grootste gedeelte verdwijnt in onze database. Maar daar staan ze dan en de kans bestaat dat je ze verliest. Want niet iedereen maakt van die database een goede backup. Dat verliezen hoeft niet alleen te gebeuren door je telefoon zelf te verliezen, maar digitale bestanden kun je ook op andere manieren kwijt raken. Sneller dan de meeste mensen denken!
Vint Cerf, ‘de vader van het internet’, waarschuwde een tijdje geleden al dat digitale bestanden het gevaar lopen te verdwijnen als we ze niet op een andere manier vastleggen.
Het kan namelijk zo zijn dat al deze digitale documenten verloren gaan, omdat ze worden opgeslagen op hardware en in formaten die binnenkort niet meer gelezen kunnen worden. Volgens Cerf gooien we onze informatie in een zwart gat. Volgens hem denken we ook dat we dan dingen bewaren, maar we denken er niet aan dat deze bestanden wellicht ook verloren kunnen gaan. De computerwetenschapper waarschuwt dat de eerste stapjes van de mens in de digitale wereld verloren zouden kunnen gaan. Als we die digitale geschiedenis nog willen behouden, is het noodzakelijk dat digitale objecten die we maken ook in de verre toekomst nog geopend kunnen worden. We willen natuurlijk niet dat ons digitale leven vervaagt. Daarom moeten we ervoor zorgen dat de digitale objecten die we vandaag de dag creëren, ook nog in de toekomst bereikbaar zijn.
Een voorbeeld van documenten die moeilijk te openen zijn, zijn bestanden die op floppy’s of cassettebanden opgeslagen zijn. Vooral cassettebanden uit de jaren 70 zijn moeilijk te openen, omdat de apparatuur die daarvoor nodig is, niet meer goed te krijgen is. Het zou dus zomaar kunnen dat bestanden die we nu opslaan op harde schijven of op onze computers, dat we die in de toekomst niet meer handig kunnen openen.
Oude documenten leverden geen problemen op. Neem bijvoorbeeld het spijkerschrift of gebakken kleitabletten, opgerolde papyrusrollen. Hier heb je alleen ogen voor nodig om ze te lezen. Tegenwoordig is het zo dat we PDF’jes, Word-documenten en honderden andere bestandstypen hebben die allemaal geopend moeten worden met speciale software. In de jaren 80 sloegen we alles op op diskettes. Dat was een routine. Nu slaan we alles op in de cloud of op een harde schijf, maar wie weet hoe lang deze technologie stand houdt…
De oplossing is vrij makkelijk, helemaal voor foto’s: laat ze weer eens afdrukken! Net als vroeger. Hang ze aan een magneetbord of plak ze ouderwets in een fotoalbum. Zo weet je zeker dat je foto’s voor altijd bewaard blijven en het is bovendien ook nog eens leuk om te bladeren door fotoboeken! Want heel eerlijk: dat is toch veel leuker dan aan iemand je vakantiefoto’s op je telefoon te laten zien?
