Column: Gears of War 3 is Hard, Mooi en Verslavend

Ik heb nooit iets gehad met het hele Halo-gebeuren. Als ik dat roep gaan veel wenkbrauwen omhoog. ‘Hoe kan je nu niets met Halo hebben?’,  wordt daarna (vaak) geschreeuwd. Het antwoord is simpel: ik trek Master Chief, zijn kornuiten en tegenstanders niet zo. Het hele universum is te gladjes. Zeg dit tegen een die hard Halo-fan en je krijgt als antwoord een lege blik. Alsof je op een zwarten kousen school de leer van Darwin onderwijst. Hoewel ik alle delen van Halo heb gespeeld, begrijp ik tot de dag van vandaag de ophef niet. En dat is heel gek want het wekelijkse gameprogramma van ondergetekende wordt gedomineerd door shooters.

In 2006 verscheen er een andere shooter exclusief voor Xbox 360: Gears Of War. De aankondiging kwam bij mij nogal lauw aan. Dat veranderde toen ik de eerste beelden zag. Wauw, dit was nog eens andere koek. Glom Halo tegen je op en zag daar alles er opgepoetst uit, bij GOW leek het alsof de wereld meerdere keren in de modder was gedoopt. De rauwheid van de beelden in combinatie met het verhaal(tje) en de hoofdpersonen, zorgden ervoor dat ik gelijk verkocht was. Gears was beyond tof. Twee jaar later was daar deeltje twee en ook daarmee begon ik een (digitale) liefdesrelatie. Avond na avond deed ik Jacinto aan om daar een kettingzaag of een lading heet lood in die verdomde Aliens te legen. Ik moest een traantje wegpinken toen Dom zijn vrouw eindelijk vond en schold tegelijkertijd bij het zoveelste potje Horde. Maar zoals wel vaker met games, deed een nieuwe liefde zich aan en verdween Gears naar de onderste krochten van mijn gamekast. De Amerikaanse stripboekenserie van DC Comics zorgde er weer even voor dat GOW weer op de radar kwam, maar daarna was het echt over.

Vorige week vrijdag was die liefde ineens weer terug toen ik toegang verkreeg tot de Gears Of War 3 beta. Het eerste dat opviel was hoe ongelofelijk log Gears eigenlijk is. Als Call Of Duty, Halo of Battlefield het nieuwste model Ferrari is, kan je Gears Of War vergelijken met een Mack-truck. Log dus. Het rennen in Gears is alsof je in dikke meuk versneld vooruit probeert te komen en de controle over de figuren valt onder het kopje L.E.O. (Lomp En Onbehouwen). Is dat erg? Natuurlijk niet, maar wennen is het wel. Natuurlijk wist ik dit allemaal van te voren. Maar op één of andere manier waren die herinneringen binnen mijn brein onder het kopje niet nader te gebruiken opgeslagen. Dit alles zorgde ervoor dat ik de eerste twee potjes er maar moeilijk inkwam en mijn leven – dood ratio gelijk een flinke knauw kreeg. Pas na match vier dacht ik er lekker in te zitten. Boy was I wrong. Maar daarover later meer.

Voor diegenen die de beta nog niet hebben gespeeld, er zijn vier levels variërend in grootte en genoeg wapentuig en brute executiemogelijkheden om zelf de grootste cynicus te overtuigen. Gears Of War 3 is hard, heel hard, Gears Of War 3 is mooi, heel mooi en Gears Of War 3 is verslavend, heel verslavend. Ontwikkelaar Epic heeft naast verschillende vernieuwingen binnen het multiplayergeweld ook ingame beloningen geïntroduceerd. Speel bijvoorbeeld negentig matches en je wordt beloond met een gouden versie van de Retro Lancer (een aussault rifle met een bajonet) , bij de eerste tien kills ontvang je camo skins voor divers wapentuig. En misschien wel de coolste: speel vijftig partijen en je ontvangt een multiplayerskin voor Cole uit de tijd dat deze bikkel nog een Trashball-speler was. Ik ben alleen benieuwd of de beta-spelers die digitale beloningen mogen houden, of dat zij deze bij de volledige game opnieuw moeten vrijspelen. (ik vrees het laatste).

Vanaf het eerste moment dat ik mijn kettingzaag opnieuw kennis liet maken met alien vlees, liep mijn hart over. Dat ik, terwijl mijn automatische zaag nog nasputterde, veranderde in een kogelmagneet en als een roze mist uiteen spatte deed mij niets. Zelfs het moment dat ik veranderde in een verkoold hoopje mens, door verkeerd een flame granade te gebruiken kon de pret niet drukken.  Gears en Jeroen waren weer samen. Op de tweede dag van spelen doken echter de eerste irritatiepuntjes op. Wonderwel had dat niets te maken met de game, die snel en zonder lag liep, maar meer met het beruchte matchmaking. Beste mannen en vrouwen van Epic: het is niet tof als je in een team zit met spelers waar de gemiddelde ranking vijf is en je moet het opnemen tegen no lifers met rangen 13 en oplopend. Dat is namelijk een vrij kansloze bedoening. Hoezeer ik ook genoot van de beta,  ik stopte op de vierde dag met spelen. Twee minuten na een situatie die mij het meest aan de multiplayer van Halo deed denken. Ik was koud vijf seconden in het spel en patsboemklap, een level 14 snoodaard sluipschutterde mij naar het digitale hiernamaals. Exit stage right.

Drie dagen later en de Gears-beta blijft mij toch nog steeds bezighouden. Aan de ene kant wil ik niet dienen als slachtvee, aan de andere kant, de complete versie komt pas dit najaar, dus pakken wat je pakken kan.  Ik weet dan ook zeker dat ik vanavond mij weer begeef op de futuristische slagvelden. Zeker nu de beta bevolkt of liever drukker is geworden door Xbox LIVE-kaartjes-kopers en Bulletstorm Epic Edition bezitters. En ik wil die Trashball-skin hebben.