Tinkebell op TEDx: ‘Niets is wat het lijkt’

Met afstand de meest omstreden spreker op TEDx Amsterdam: de kunstenares Tinkebell. Haar verhaalt schuurt op meerdere manieren. Omdat het schokkend is, maar ook feilloos onze hypocrisie blootlegt. Maar ook omdat het interessante vragen opwerpt over internet en social media. Want als iets miljoenen hits scoort in Google, duizenden malen geliked is op Facebook, is het dan dús ook ook waar?

Voor de deur van de Stadsschouwburg stonden in de vroege ochtend al betogers anti-Tinkebell pamfletjes uit te delen. “Tinkebell, a 31 year old female living in Amsterdam, has been killing innocent animals and getting away with it. These horrible acts have been looked over, because she killed these animals in the name of Art.”

 Als Tinkebell haar plek op de rode stip inneemt, verlaten inderdaad een aantal mensen demonstratief de zaal van de Stadsschouwburg. Dan steekt ze van wal, een enthousiast betoog waarin de ene gruweldaad ten opzichte van dieren na de andere de revue passeert. Nog meer mensen verlaten de zaal en degenen die blijven voelen zich hoogst ongemakkelijk.

“Weten jullie wat de overeenkomst is tussen deze verhalen?,” vraagt Tinkebell tenslotte.  “Ze zijn niet waar!” Dan volgt Tinkebells echte verhaal. En dat is net zo afschrikwekkend. Negen jaar geleden moest ze haar doodzieke kat Pinkeltje af laten  maken. Omdat Pinkeltje nooit graag alleen was, liet Tinkebell van haar vacht een tasje maken, dat ze altijd bij zich droeg.  Met dit ‘kunstproject’ wilde ze de discussie over het gebruik van de huid van dieren prikkelen. Want hoe schokkend het verhaal over het tasje in eerste instantie ook klinkt, is het niet hypocriet om hier verontwaardigd over te zijn, als je wel leren schoenen draagt en vlees eet? In die tijd werden dieren opeens gezien als accessoire,  een trend die is ingezet door Paris Hilton met haar chihuahua Tinkerbell (!). Om de discussie op gang te brengen, ging ze samenwerken met een taxidermist, met als materiaal dieren die aangereden waren. Van hun vacht maakte ze speelgoed.

Het was 2004, internet was al goed op stoom, maar social media hadden hun intrede nog niet gedaan. Dat weerhield de tegenstanders van Tinkebell er niet van haar te bombarderen met hatemails: meer dan 100.000 heeft ze er ontvangen.

Maar toen kwam Facebook! En natuurlijk kwam er ook een anti-Tinkebell-pagina. “Zo’n pagina moet zoveel mogelijk likes zien te verzamelen en dat kon alleen maar door de verhalen over mij te overdrijven.” En zo kwamen de verhalen over hamstertjes, die je knijpt tot hun ogen uit de kassen schieten, de schilderijen van hondenkots en bloed en nog veel meer vreselijks in de wereld. En het stond op internet, dus het is waar. Dus namen tientallen blogs, kranten en televisieprogramma’s de horrorstory’s over Tinkebell over. Tinkebell heeft zich zelfs voor de rechter moeten verantwoorden. Zoveel hits op Google, dan moet het wel waar zijn. “Het begrip waarheid heeft een hele nieuwe betekenis gekregen sinds we verhalen online verspreiden,” besluit Tinkebell. “Niets is wat het lijkt.”