Daar gaan we weer: Minister Ernst Hirsch Ballin (Justitie) heeft een brief aan de Tweede Kamer geschreven waarin hij nog eens uit de doeken doet wat hij vorig jaar met brancheorganisaties en winkelketens heeft afgesproken: er moet meer werk gemaakt worden van de handhaving van de leeftijdsgrenzen op games zodat er binnen 3 jaar minder dan 30% verkocht worden aan jongeren die ze eigenlijk niet zouden mogen kopen.
Als die mijlpaal eenmaal gehaald is worden de meest extreme games (zoals bijvoorbeeld Gears of War) helemaal aan de grens gehouden, wat betekent dat je als verkopende instantie direct strafbaar bent als je Henkie van 15 een 16+ game verkoopt.
Dat zijn geen misselijke doelen, maar moeten we dit nu vreselijk vinden als consument? En waarom is het toch zo dat de overheid zo spastisch omgaat met games en de impact die ze zouden hebben op jongeren?
Allereerst de vraag wat die strengere regelgeving nu echt betekent: je zou kunnen zeggen dat een regel als deze onze grondwettelijke vrijheid komt of dat het in elk geval de eerste stap op een weg richting totale censuur is. Dat is natuurlijk zwaar overtrokken, want het simpele feit is dat de leeftijdsregels an sich ook mede door de game-uitgevers zelf zijn opgezet.
De PEGI wordt -uitzonderingen daargelaten- in heel Europa gesteund door alle partijen, die het er ook over eens zijn dat leeftijdsratings een goede zaak zijn. Daarmee wil ik niet zeggen dat alle beslissingen die gemaakt worden qua ratings de juiste zijn en dat alle criteria hout snijden, maar mensen moeten ook duidelijkheid hebben over wat ze kopen voor hun kinderen. En als we dan besluiten dat we die controle willen, is het ook een logische zaak om die serieus te nemen.
In dat licht vind ik deze regel prima, maar ik ben wel bang dat hij niet overeind gaat blijven, zeker niet binnen het kader van Europa. Misschien dat iemand de zaak in Amerika heeft meegekregen waarbij de staat Californië nu bij hoogste hof (de Supreme Court) is uitgekomen om het verkopen van gewelddadige games strafbaar te maken. Alle andere rechtbanken hebben de staat weggestuurd omdat het verbod onconstitutioneel zou zijn, dus de uitspraak van het hoogste rechtsorgaan in Amerika, op zijn vroegst eind dit jaar, zal ook leidend gaan zijn voor onze aanpak.
Want Hirsch Ballin kan wel brieven naar de kamer sturen, maar daar heeft hij dit verbod er nog niet mee doorheen. De geijkte redenen om games in het verdomhoekje te stoppen (gericht op kinderen, de mogelijkheid om zelf de agressor te spelen, steeds levensechter geweld) zijn of niet bewezen of gaan gewoon mank. Hirsch Ballin’s zwaktebod om films niet mee te nemen in deze overweging zodat “een verbod dan op minder weerstand zal stuiten” geeft wat dat betreft al aan dat er nog lang geen vaste grond onder de voeten van deze wet zit.
