Er zijn maar weinig mensen die op afroep creatief kunnen zijn. De beste ideeën ontstaan vaak onder de douche, tijdens een wandeling met de hond of starend naar een mooie zonsondergang of een knapperend haardvuur.
En dat had men bij Google prima begrepen. Mensen mochten “in de baas z’n tijd” creatief zijn, maar dat hoefde niet achter een bureau of in een vergaderzaal, maar op een manier die het best bij de werknemer past. Resultaten waren er te over. Google is het schoolvoorbeeld van creativiteit. Gmail, Google News en Adsense zijn een paar voorbeelden van ideeën, ontstaan en uitgewerkt in de 20% tijd die de werknemer mocht besteden aan Google-gerelateerde projecten naar eigen keuze. Dat hoefde niet één dag per week of 4 dagen per maand te zijn, dat kon zoals het best bij de werknemer paste.
Maar ook Google moet kritisch kijken naar hoe geld en tijd besteed worden, en een werknemer die doorbetaald krijgt, terwijl hij creatief thuis in de zon zit te spelen met zijn kinderen, omdat hij daar de beste ideeën krijgt, drukt op de cijfers van het bedrijf. Dus gaat de vanzelfsprekendheid van de vergoeding voor de 20% tijd er van af.
Is dat erg? Nee, denk ik. Ik denk dat Google heel best begrepen heeft dat je creativiteit niet af kunt dwingen, maar ik denk ook dat je in economisch barre tijden, best in je “eigen tijd” door kunt denken over goede ideeën. En dat de intrinsieke motivatie voor de kansen om met een baanbrekend idee te komen groter zou moeten zijn dan een geldelijke beloning voor de tijd die je er in steekt. En daarbij verwacht ik niet dat Google mensen met out-of-the-box denkpotentie zal corrigeren wanneer ze een aantal uren per week -al dan niet kauwend op een potlood- voor zich uit zitten te staren achter hun bureau, wetende dat er een goed idee uitgebroed kan worden.
De kunst voor Google (en andere bedrijven) zit hem er meer in om dit soort mensen te blijven vinden en kansen te blijven bieden, dan zullen er nog genoeg mooie ideeën ontstaan.
