Dead Island verraste een paar jaar geleden vriend en vijand. Niet vanwege de geweldige kwaliteit, die viel tegen, maar het verkocht boven verwachting. Reden genoeg voor een vervolg en diverse spin-offs, dacht uitgever Deep Silver. Developer Fatshark laat het echter afweten.
Ik had het achteraf kunnen weten – niet dat ik veel hoop had. De bewierookte trailer van het eerste deel beloofde The Last Of Us, we kregen Boyz in the Zombie Hood. Dus toen Escape From Dead Island zichzelf introduceerde als een psychologische horror, had ik op alles moeten rekenen behalve dat.
Maar wat is het dan? Dat durf ik nog steeds niet te zeggen. Het zou Silent Hill, Resident Evil of Dead Island kunnen zijn. Misschien dacht Fatshark aan een stealth, action of een Metroidvania game. Of wellicht gaven ze het op, gooiden bovenstaande elementen bij elkaar en hoopten ze er maar het beste van.
Kortom, het is een rommeltje. Neem het verhaal bijvoorbeeld. Cliff vaart naar een eiland om een reportage over een zombieplaag te maken. Hij blijkt echter op het verkeerde archipel te zijn. Of juist niet. Het wordt nooit duidelijk waarom hij juist dát eiland kiest – over zijn motivaties in de rest van de game maar te zwijgen.
Waarom Cliff door hallucinaties wordt geplaagd, maakt de game ook nooit duidelijk, laat staan wat ze allemaal betekenen. Ik kreeg eerder de indruk dat de makers maar lukraak een aantal scènes bij elkaar hadden geschraapt om maar “diep” over te komen.
De techniek zit de game ook dwars. De schok van een plotselinge overgang naar een andere ruimte wordt teniet gedaan doordat Cliff een minuut lang in een soort witte stasis blijft hangen. Is dat expres gedaan of komt gewoon door een te lange laadtijd? Ik heb geen idee.
Überhaupt is de game grafisch niet al te best. De best mooie cellshading verhult veel, maar niet alles. Gras waait door rotsen heen, animaties van vijanden zien er schokkerig uit en de lichteffecten in Escape from Dead Island zijn de slechtste die ik ooit heb mogen aanschouwen.
Het originele Dead Island kende ook zijn (vele) problemen, maar werd uiteindelijk gered door de idiote wapens, submissies en uitgebreide skilltree. Escape From bevat niets van dit alles. Cliff krijgt een bijl, twee niet geweldige schietijzers, wat locaties om te fotograferen en dat is het.
Er zit te weinig diepgang in de game. Cliff kan sluipen, maar verder dan steeds dezelfde stealth-kill animatie gaat het niet. Er zijn plekken waar je alleen met een bepaald voorwerp binnenkomt, maar voordat je die items krijgt zit je al zo ver in de game dat het je niet eens meer interesseert.
Want erg uitdagend kunnen we de game niet noemen. Wel goedkoop. De zogenaamde “Spitters” kunnen je van grote afstand in twee zuurfluimen dood krijgen, “Butchers” blokken bijna alles en er zit irritante energiebalk in Escape From (want ‘Dark Souls is populair’) die je af en toe tegenwerkt.
Bovenal boeit deze game voor geen meter. De personages hebben de diepgang van een theezeefje, het vechten voelt lomp en onbevredigend en binnen acht a tien uur is hij al uitgespeeld. Alleen de enorme hoeveelheid achievements / trophies vallen op: ik had er twintig in drie uur verzameld.
Waar dachten de heren van Fatshark aan toen ze deze game maakten? Hun teaser hintte naar misschien een intelligente horror, maar in dat concept lijkt duidelijk flink gesneden. Wat overblijft is een zielloze, doelloze en hopeloze titel, waar zelfs Dead Island fans niet warm van worden. Vermijd.
