Er zijn mensen die beweren dat Grand Theft Auto niet oké is, omdat het je op verkeerde ideeën kan brengen. Maar is het niet juist fijn dat je criminele streken juist kunt uithalen in een game, zodat je het in het echt niet doet? Yakuza is hier ook een goed voorbeeld van, maar er zijn meer redenen om deze stevige Sega-reeks aan je videogame-backlog toe te voegen.
Het thema van Yakuza, daar kun je niet omheen. Dat zie je al zodra een game uit de reeks tien seconden speelt. In Yakuza kun je je helemaal onderdompelen in alles Japan. Als je een paar dagen helemaal in het spel zit en er heel wat uren insteekt, dan heb je bijna het gevoel dat je in Japan op vakantie bent geweest. Een vrij gewelddadige, gevaarlijke vakantie, dat wel. Eentje waarin je de rode buurt van Tokio niet schuwt. In Yakuza zijn onder andere konbini-winkels te vinden, wat een soort supermarktje/avondwinkel is. Of je je nu in een winkeltje bevindt of in een straat: wat je ziet is nagenoeg hetzelfde als wat je in het echte Tokio zou zien. Plus, doe je naast de hoofdgame nog heel veel sidequests, dan krijg je nog meer mee van de Japanse cultuur.
Het is een geweldige mix van genres. Je kunt Yakuza niet een actiegame noemen, want daarmee doe je de reeks tekort. Het is een RPG, een brawler, een overlevingstitel: het is eigenlijk een heleboel games ineen, die ook nog eens op heel filmische wijze samenkomen. Het heet niet voor niets Ryu ga Gotoku in het Japans, wat ‘als een draak’ betekent. Ook de draak is een veelzijdig dier dat soms wordt getoond met de horens van een geit, met het lijf van een hagedis en met de ‘snor’ van een koikarper. Een sterke draak, want Yakuza is een gewelddadige game met heerlijke actie die aankomt. Elke dreun die je uitdeelt, geeft direct voldoening.
De Yakuza-reeks staat er ook om bekend Japanse beroemdheden te strikken. Zo zit Beat Takeshi in Yakuza 6: de man achter Takeshi’s Castle die ook te zien is in diverse Japanse gangsterfilms (Sonatine en Outrage bijvoorbeeld). De voice-acting en de personages worden heel goed op elkaar afgestemd, om het verhaal nog beter over te brengen. Sowieso is verhaal belangrijk in Yakuza. De serie wordt geroemd om de wijze waarop het je niet alleen door de omgevingen, maar ook door de manier van vertellen helemaal het verhaal in trekt. Dat is bij gangsterfilms heel belangrijk en je ziet in Yakuza dat dat ook zijn vruchten afwerpt als er in gamevorm extra aandacht aan wordt geschonken.
In veel games zijn mini-games óf maar slappe aftreksels van eerdere spellen óf er is verder geen game, omdat het hele spel een hele verzameling mini-games is. Yakuza weet precies die sweet spot te vinden tussen enerzijds de hoofdgame en anderzijds de afwisseling met mini-games. Die kleine spelletjes voor tussendoor kunnen soms heel wat tijd opslokken, omdat er geweldige exemplaren tussen zitten. Sommige zijn gebaseerd op oude Japanse spellen (zoals Koi-Koi en Shoji) of juist SEGA-games die je in de arcadehal kon spelen. Wat ook populair is, dat is karaoke. Er zitten geweldige liedjes in, maar ook wat er ondertussen achter de tekst allemaal afspeelt is fantastisch. Heel erg Japans en lekker fout.
Als je het over de gevestigde orde van gaming hebt, dan mis je iets als je Yakuza niet noemt. Mochten de bovenstaande argumenten je hier nog niet van hebben overtuigd, dan misschien de leeftijd van deze franchise. Het begon met Yakuza 0 in 1988 en dit jaar komt het officiële zevende deel uit. De game laat je door de ogen van Kazuma Kiryu zien hoe het reilt en zeilt bij de Japanse maffia. Je maakt hem mee als jongere maar in totaal beleef je drie decennia met deze topcrimineel. Je bevindt je het grootste deel van de tijd in Kamurocho, een virtuele variant op Tokio’s rode buurt.
Een heftig bestaan, dat door de goede verhaalvertelling extra hard binnenkomt. Je kunt dus wel zeggen dat in de straks vijf decennia die de gamefranchise al heeft meegemaakt, er een groot aantal gamers is meegegroeid met Kazuma, die in elke game weer meer leert, doet en meemaakt. Geen wonder dat je je goed in hem kunt verplaatsen: je bent aan elke game met gemak 40 uur kwijt. 40 uur waarin je steeds meer over de beste man te weten komt. Soms zitten er bizarre wendingen in het verhaal of in het leven van Kazuma, maar juist omdat je zoveel tijd met hem doorbrengt, kun je je steeds weer inleven. En wordt het steeds pijnlijker als de beste man weer eens ontdekt dat hij wordt bedrogen. Een mooie prestatie van Sega, waar je nog steeds deel van kunt uitmaken.
Wil je rustig aan starten met de franchise, dan kun je het beste Yakuza Kiwami spelen, de remake van Yakuza 0. Of je stapt meteen in de laatste Yakuza: Yakuza 6. Je mist dan wat achtergrondverhaal, maar het is één van de sterkste Yakuza-games ooit gemaakt en je glijdt er ook zonder die context vrij gemakkelijk in.
Vandaag komt de zevende Yakuza genaamd Like A Dragon uit in Japan. Later dit jaar moet het spel ook bij ons in het Westen verschijnen.
