Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Indie developers zijn niet meer te benijden. Waren ze vroeger nog de belle of the bal, tegenwoordig ziet iedereen ze als dertien in een dozijn. De concurrentie is heftig, te heftig en daar lijden best aardige titels als The Detail onder.
Er is een moord op een gangsterbaas gepleegd en detective Reggie moet hem zien op te lossen. Hij staat er niet alleen voor. Naast zijn partner krijgt hij ook hulp van ex-crimineel Joey en rookie-agent Kate. Ook de laatste twee kun je besturen en je krijgt van ieder een unieke invalshoek.
The Detail speelt als een point and click adventure, waar je tussendoor dialoogkeuzes krijgt die van invloed zijn op het verdere verloop van de game. Zo’n beetje als Life is Strange, Dreamfall Chapters en de Telltale games dus.
Helaas merk je meteen dat die laatste titels duidelijk meer budget hebben. The Detail heeft geen gesproken dialogen, nauwelijks muziek en qua animaties ziet het er erg houterig uit. Met zulke zware concurrentie is het dan lastig om tegen te vechten.
Toch, The Detail doet zijn best. Het laat je zelf het plaats van het delict afspeuren naar hints en geeft je tijd en wijlen wat puzzels en analysewerk. Een ouderwetse detective die je nauwelijks meer in games ziet. Alleen The Wolf Among Us, de Arkham-series en Heavy Rain begaven zich de laatste jaren op dat terrein.
Jammer genoeg blijft het bij licht denkwerk. Zelden zal je heel erg je hersens moeten kraken, want te vaak hoef je gewoon op een onbeduidende zin op papier of de trekker van een revolver te klikken om verder te kunnen. Daar had zeker meer in gezeten.
Het duurt ook even voordat het verhaal op gang komt. In de tweede episode gaat The Detail pas los met intriges vol bendes, politiek en op het politiedepartement zelf. Helaas eindigt de game met een plotselinge plotwending en een wel heel snel einde. Net wanneer het boeit is het alweer afgelopen.
De keuzes in het verhaal lijken uiteindelijk wel effect te hebben, maar de urgentie in het verhaal zelf ontbreekt. Zelden voelen we dat ‘oh shit’ moment als we op een foute keuze worden betrapt. Er zit een zekere spanning in het maken van keuze, maar na afloop vraag je je vaak toch af of je het fout had kunnen doen.
The Detail is best een aardige game, maar in het huidige klimaat is dat zelfs voor een indiegame niet goed genoeg. Een harde waarheid, maar mooier kunnen we het niet maken. Alleen de meest innovatieve, het brutaalste en (ook) de gelukkigste vallen tegenwoordig op.
The Detail herinnert me wel weer dat er zo weinig politiegames bestaan. (Of vallen ze door de overdaad op Steam gewoon niet op?) Deze game vult de leemte niet helemaal, maar voor de prijs van 15 euro in totaal is het misschien interessant. Hopelijk inspireert het tot iets meer en beters.
...