Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
In een ietwat onterecht cynische kijk op de gamesindustrie worden we overspoeld met DLC en microtransacties die het daglicht nooit hadden mogen zien. Gelukkig bewijst de Afterbirth expansie voor The Binding of Isaac: Rebirth het tegendeel.
The Binding of Isaac ontleent zijn volledige bestaansrecht aan één ding: variatie. Van speelbare personages tot items, van vijanden tot kamers. Alles kan, moet en is elke speelsessie opnieuw compleet anders. Het maakt de eenvoudige doch voedzame mechanics eindeloos vermakelijk.
Daarin voorzag Rebirth al uitstekend. De remake van de originele Binding of Isaac bracht al meer items, kamers en vijanden met zich mee, het bood daar bovenop ook nog een technisch beter uitgewerkte game, wat tot meer onderlinge combo’s van items leidde.
Afterbirth zet dit voort. Op alle vlakken krijgt de game nog meer spul om mee te variëren. Het ververst de gehele ervaring. Zelfs iemand zoals mij die Rebirth al uitvoerig (understatement) heeft gespeeld krijgt een volledig nieuwe ervaring.
En alsof al die toegevoegde herspeelbaarheid niet genoeg is, zit er ook nog een compleet nieuwe modus in. In Greed Mode wordt het random doolhof vervangen door een vaste, grote kamer met in het midden een knop en daaraan vast een shop, star room (waar je een upgrade vindt als je de deur met een sleutel opent) en een nieuwe, zilveren kamer die hetzelfde werkt als de star room (alleen vereist deze geen sleutel).
Wat volgt is een horde mode. Druk op de knop en het begint, ten koste van een half hartje kun je voortijdig stoppen. Per lading aan vijanden krijg je coins die je dan weer kunt besteden in de shop. Na alle waves gehad te hebben krijg je weer twee waves met een eindbaas, en ga je vervolgens naar het volgende level.
Het haalt een deel van de willekeur weg, en focust meer op de gameplay in zijn puurste vorm. Doordat de shop bijgevuld blijft kun je ook veel meer upgrades achterelkaar lussen. Het biedt interessante en bij vlagen intense variatie op de gewone game en daarmee minstens net zoveel plezier.
Dat gezegd hebbende: het blijft uiteraard wel The Binding of Isaac. Ja, je kunt alleen maar in vier richtingen schieten. Ja, het poep- en pisgehalte ligt nog steeds extreem hoog. Maar het is zo’n game die, als hij je grijpt, je nooit meer los zal laten.
Ik kan niet genoeg benadrukken hoe goed ik The Binding of Isaac: Rebirth vind. Verdubbel de hoeveelheid content van die game, voeg extra challenges en een nieuwe mode toe en je verliest je leven. The Binding of Isaac: Afterbirth is DLC zoals alle DLC zou moeten zijn, maar jammer genoeg zelden blijkt te zijn.
...