Robin Sprokkereef
Robin speelt alles wat los en vast zit zo lang hij zich kan herinneren. Heeft een passie voor PC's, motors en reizen
South Park is een typisch geval van dat je het geweldig vind of het haat. Er is bijna geen tussenweg voor dit soort humor. Het is al heel lang een vast gegeven op de televisie en toen in maart 2014 de eerste videogame South Park: the Dtick of Truth uit kwam was er wat scepsis of dit zich wel kon vertalen naar een kwalitatief goede videogame. Al snel bleek dat dit toch wel een klein succesje was en de humor volledig vertaald werd naar een soort interactieve tekenfilm waar je zelf een karakter kon besturen. Dit proberen ze nu nog eens dunnetjes over te doen met het vervolg in South Park: the Fractured but Whole.
In The Fractured but Whole wordt verder gebouwd op het succes van de originele game. Het verhaal gaat eigenlijk gewoon verder waar het gebleven was. Waar het in The stick of truth om ridders en magiërs ging blijkt dit nu lame te zijn en spelen de kids van South Park liever superhelden, compleet met kostuums en bijzondere krachten. Dat de game alle succes pakt uit het origineel en verder bouwt is ook te zien aan de verbeterde interface, betere gameplay en uitgebreidere opties. Zoals we gewend zijn uit de serie zitten in de game ook weer een aantal recente thema’s uit het wereldnieuws die flink op de hak worden genomen. Qua humor is alles dus nog altijd precies hetzelfde en kun je als South Park fan echt je hart weer ophalen.
In de game speel je met een kind dat nieuw is in het bizarre stadje South Park en ga je door het leven met de naam Douchebag. Gaandeweg het introfilmpje wordt duidelijk dat er kwade machten spelen in de stad en dat er op mysterieuze wijze allemaal katten verdwijnen. Dit kunnen de kids natuurlijk niet zomaar laten gebeuren en zo worden er twee superheldenfacties opgericht genaamd Freedom Pals en Coon and friends. Dit is natuurlijk een mooie kopie van de huidige superhelden-hype rond Marvel en is de link met Marvels Civil War snel gemaakt. In de laatst genoemde factie neem je zelf plaats en Coon and friends ziet het als hun taak om de stad te verlossen van al het kwaad. Zonder dat ik iets wil verklappen is het de bedoeling dat je voor de held die je wilt spelen een soort van achtergrondverhaal samenstelt uit een aantal keuzes in de game. Het enige wat ik erover wil benoemen is dat dit echt geweldig is gedaan en deze intro in de game al een groot voorschot neemt op wat je mag verwachten.
Als je eenmaal helemaal klaar bent met je karakter wordt je losgelaten in de wereld van South Park om het mysterie op te lossen. Gaandeweg kom je steeds meer bekende en onbekende personages tegen die je ook weer voorzien van zijmissies. De balans hierin is heel prima gedaan, want je verdrinkt niet in de zijmissies, maar je verveelt je ook niet enkel met de hoofdmissie. Waar je start met een aantal basis krachten, die je kiest uit een drietal krachtgroepen zoals vuur of aarde, zul je gaandeweg de game steeds meer krachten vrijspelen en volledige controle krijgen over de ultieme scheetkracht. Wie had ooit gedacht dat je met scheten de tijd kon stilzetten of zelfs kon terugdraaien? In South Park kan het allemaal.
In The Fractured but Whole staat samenspel met je team van superhelden hoog in het vaandel. Buiten hun gaves die je nodig hebt in de gevechten zul je ook vaak hun krachten nodig hebben om puzzels op te lossen of objecten te kunnen bereiken in de gamewereld. Nu ik het erover heb moet ik direct aan Captain Diabetes denken welke bovennatuurlijk sterk wordt en objecten voor je kunt verschuiven als je maar een paar stinkende scheten in zijn gezicht laat. Ja, dit is nog altijd het niveau van South Park, en het is gewoon geweldig.
Al snel kom je er achter dat je gaves alleen niet genoeg zijn om te overleven. Je zult sterker moeten worden en dit kun je doen door middel van zogeheten artifacten. Dit zijn speciale objecten die je meer health of defensieve kracht geven bijvoorbeeld. Je kunt deze vinden of winnen na gevechten. Ook kun je ze zelf maken, naast andere gebruiksvoorwerpen en voedsel, middels het uitgebreide craftsysteem. Hoe hoger je in level komt, des te meer verschillende artifacten je kunt gaan gebruiken en hoe meer je kunt gaan craften. Dit is ook een van de aspecten die dieper gaan dan in de originele game en laat zien dat het meer een game met traditionele rpg elementen is geworden zonder het specifieke South Park gevoel te verliezen.
Het grootste deel van de game zul je besteden aan gevechten. Soms doe je dit alleen, maar veelal wordt je ondersteund door drie teamleden die je zelf kunt kiezen en wisselen. Qua vijanden zul je een paar oude bekenden tegen komen zoals bijvoorbeeld de sixth graders, professor chaos en zijn chaos-minions. Nieuwe toevoegingen zijn onder andere de raisin-girls (de jonge hooters variant) en ook moet je vechten tegen de eerder genoemde Freedom pals. Ook zul je het ditmaal opnemen tegen diverse ouders van de kids en ook tegen een nuchtere towely. Vijanden genoeg dus om je krachten tegen te meten. Waar het in het begin allemaal nog wel goed te doen is zul je merken dat de moeilijkheidsgraad gestaag omhoog gaat en de gevechten toch wat tactischer aangepakt moeten gaan worden. Je zult moeten leren te anticiperen op de krachten van je vijanden en hoe je jouw helden het best kunt positioneren voor de aanval. Ook hier heeft de ontwikkelaar dus extra aandacht aan besteed om de game nog boeiender te maken en dat heeft prima uitgewerkt.
Zoals ik al eerder zei is het een game waar je van houdt of die je links laat liggen. Ik heb me er vooralsnog kostelijk mee vermaakt. Het niveau van de grappen blijft geweldig en hoe ze actuele onderwerpen zoals genderneutraliteit en de overdreven politiek correcte samenleving er in verwerkt hebben verdient echt een groot compliment. de gevechten zijn goed uitgewerkt en diepgaander dan voorheen. Je zult gaandeweg de game steeds meer zaken vrijspelen en dit zorgt er voor dat het eigenlijk nooit echt gaat vervelen. Ja, het blijft een beetje puberale humor, maar ik kan nu al niet wachten tot er ooit nog eens een vervolg komt.
...