Sniper Elite 4 doet zijn best om je goed te laten voelen. Geen complex gedoe, gewoon nazi’s schieten. Daar slaagt de game prima in, hoewel het af en toe ergerlijk duidelijk wordt dat we hier toch nog altijd met een B-spel te maken hebben. Dat drukt de pret, soms misschien zelfs net wat teveel. Maar uiteenspattende schedels maken natuurlijk ook het een en ander goed.
De game speelt zich af tijdens de tweede wereldoorlog in Italië. Elke missie word je in een gebied gedropt met je wapens en een aantal doelen. Vanaf daar is het open wereld plezier dat de klok slaat en mag je zelf bepalen wat je als eerste gaat doen. De dingen die je concreet doet zijn niet heel spannend: dingetjes stelen, vijandjes schieten, het standaard spul. Dat is ook niet erg, het gaat er immers om hoé je dat gaat doen. En gelukkig doet de game zijn naam op dat punt eer aan. Het schieten met je sniper rifle staat centraal en werkt heerlijk.
Een goede kill begint natuurlijk met een goede voorbereiding. Met je verrekijker verken je de omgeving en kun je vijanden en voorwerpen markeren. Als je vijanden langer in beeld weet te houden krijg je ook nog aanvullende informatie over welk wapen ze dragen. Gemarkeerde vijanden kun je ook door muren heen zien en worden duidelijker aangegeven op de kaart.
Als je je omgeving een beetje in kaart hebt gebracht kan het schieten beginnen. Uiteraard biedt de game meer dan alleen simpel richten en de trekker overhalen. Zo moet je rekening houden met verschillende zoom-niveau’s, afstandscorrectie (want kogels vallen natuurlijk ook naar de grond toe), en je adem inhouden om je wapen te stabiliseren.
Voordat je schiet moet je natuurlijk wel even stilstaan bij de consequenties van je actie. Vijanden zullen echt wel reageren als ze een schot horen. Vandaar dat je omgevingsgeluid kunt gebruiken om je schot te maskeren. Zo zullen er om de zoveel tijd vliegtuigen over vliegen, of kun je zelf wat geluid maken, mochten er geschikte voorwerpen in de omgeving zijn.
Als je dan eenmaal schiet, en het zal een dodelijk schot worden, dan komen we eindelijk aan bij de feature die Sniper Elite 4 maakt tot wat het is. Net zoals in voorgaande delen in de serie zit de x-ray functie er weer in. Wanneer je schiet zoomt de camera uit en volgen we in slowmotion de kogel door de lucht. Vlak voordat we de vijand raken krijgen we zijn botten en ingewanden te zien. En natuurlijk de impact die de kogel maakt.
Het deed me denken aan de scène uit Pulp Fiction waarin Jules en Vincent in de auto zitten, met Marvin op de achterbank. Er zijn wat drempels op de weg, Vincent zit omgedraaid naar Marvin te kijken, zijn pistool rust naar Marvin wijzend op de rugleuning van zijn stoel. Opeens gaat het pistool af. En in plaats van dat we Marvin zien met een kogelgat in zijn hoofd of iets dergelijks, zien we hoe de gehele achterste helft van de auto onder het bloed zit.
Eenzelfde overdrijving zien we ook terug in Sniper Elite 4. Nooit laat je ‘gewoon’ een kogelgat achter. Altijd vliegen er stukken bot door de lucht, exploderen organen uit elkaar en kleurt je halve scherm rood van het bloed.
Het is ontzettend pulpy, en het werkt niet altijd even goed. Afhankelijk van hoe de camera het in beeld brengt krijg je soms niet veel meer dan rood-grijze brij op je scherm te zien. Dat is gelukkig niet al te vaak waardoor je meer dan genoeg exploderende hersenen of testikels (ik zei toch dat het pulpy was) te zien krijgt.
Na een tijdje heb je het natuurlijk wel een beetje gezien wat dat betreft en wordt het ook belangrijk te kijken naar wat de rest van de game te bieden heeft. Daar wordt af en toe frustrerend genoeg duidelijk hoe dit in de kern toch een B-game blijft. Zo zit er een cover-systeem in waarbij je karakter automatisch aan muurtjes blijft plakken, met als gevolg dat je hoekjes omgaat terwijl dat niet de bedoeling was.
En tijdens het sluipen en kruipen blijken niet de vijandelijke patrouilles, maar de stukjes steen die uit de grond steken je grootste vijand te zijn. Visueel gezien stelt het niets voor, maar daar trekken de physics zich weinig van aan: je moet en zal om dat miezerige steentje heen moeten gaan. Eroverheen is geen optie.
Dergelijke dingen frustreren tijdens het spelen van Sniper Elite 4. Wennen wil het nauwelijks, maar je kunt het wel ontwijken. Dat beperkt je in bewegingsvrijheid, maar het maakt het spel een stuk aangenamer. Natuurlijk is dat absoluut de omgekeerde wereld, als de speler het spel aangenaam speelbaar moet houden. Dus daar zul je mee moeten kunnen leven wil je langdurig plezier uit Sniper Elite 4 halen. Maar dan krijg je wel uiteenspattende organen en rondvliegende stukken bot. Afkomstig uit nazi’s – ook niet onbelangrijk.
[Afbeeldingen © Rebellion]
