Als je houdt van puzzelspellen, ken je Tetris. Trouwens, ook als je niet van puzzelspellen houdt. Als je Tetris niet kent heb je hier eigenlijk niks te zoeken. Wegwezen! Puyo Puyo? Dat zou nog wel eens een onbekend fenomeen kunnen zijn voor mensen die niet al lang games, en dan specifiek puzzelgames, spelen.
Simpelweg komt het er op neer dat er in plaats van blokken groepjes van twee kleurrijke blobjes naar beneden vallen, waarbij het zaak is om ze aan elkaar te laten aansluiten per vier stuks. Lukt dat, valt alles dat er bovenop zat naar beneden, wat weer tot nieuwe verbindingen kan leiden. Zo maak je combo’s en krijg je meer punten.
Die twee series hebben naast elkaar bestaan sinds Puyo Puyo in de jaren ’90 op de NES en MSX is uitgekomen. Het heeft echter tot 2014 geduurd voordat die twee gecombineerd werden in Japan. Nu, drie jaar later, was de tijd blijkbaar rijp voor het Westen om deze combinatie tot zich te nemen. Het was het wachten waard.
De versie die ik speelde (Nintendo Switch) is in de basis dezelfde als die op PS4 en Xbox One, maar ik ga er meteen bij zeggen dat de Switch een meer dan geschikt platform is voor deze game. Het feit dat je twee controllers bij je hebt om altijd tegen elkaar te kunnen spelen helpt enorm, want het is wel opgezet als game waarin je bijna altijd een tegenstander hebt.
Er is wel een single player-campagne, maar die lijdt nogal onder een meer dan wazig verhaal en irritante vertelstijl. Ja, het is allemaal heel Anime, maar het irriteerde me tot en met en voordat ik het tweede hoofdstuk voorbij was werd alles onmiddellijk geskipt. Wat die modus wel doet is je stapje voor stapje bekend maken met de verschillende modi die er in Puyo Puyo Tetris zitten.
Dat is wel het aparte voor iemand die de voorgaande versies van deze game niet gespeeld heeft: je speelt niet alleen maar of Tetris, of Puyo Puyo, alle mogelijke remixen van de twee worden gemaakt om de tegenspeler(s) het leven zuur te maken. Soms speel je elke 25 seconden Tetris, waarna je even lang Puyo Puyo speelt, en dan weer terug. Soms speel je beide door elkaar: blokken vallen door de blobjes heen en zo moet je lijnen én combinaties maken. Een andere modus maakt het helemaal bont: die laat speciale blokken en blobs vallen met speciale krachten die het spel beïnvloeden.
Die variatie maakt het verdomde leuk om deze game te blijven spelen. De overdaad aan mogelijkheden laten het je toe om te spelen in een groep, alleen, of online. Dat laatste is in mijn ervaring trouwens wel alleen voorbehouden aan echt goede spelers: ik dacht dat ik best goed was in Puyo Puyo en ik wist dat ik heel aardig kon Tetrissen, maar na een twintigtal online matches ben ik daar serieus op moeten terugkomen.
Nee, dan maar terug naar de simpelste modus die er is: alleen, zonder tegenstander, gewoon spelen totdat het niet meer gaat. Met steeds sneller vallende blokken of Puyo’s. Ook die zit er gelukkig in, en daarmee heb je een game die letterlijk elke vorm van puzzelen beheerst.
Er is slechts één reden om deze game niet te willen hebben en dat is dat je zowel niet van Puyo Puyo en van Tetris houdt. En nogmaals, wat doe je hier dan nog? De Switch (en de PS4, waar de game hetzelfde is behalve het portable aspect) heeft er een game bij die altijd fijn is om in de pocket te hebben.
[Afbeeldingen © SEGA]