Gaming11.11.2014

Onderschat Shadow Warrior niet

Het draait allemaal om het zwaard in first-person shooter/slasher

In een tijd waarin iedere game “next-gen” moet zijn en iedereen neerkijkt op domme shooters maakt een ouderwetse FPS als Shadow Warrior geen kans, toch? Vergis je echter niet, de game van Flying Wild Hog is een van de betere shooters van het jaar.

Je zou het niet zeggen. Wie zich door de eerste tien minuten van Shadow Warrior baant denkt eerder een Serious Sam kloon te spelen. Zo’n First Person Shooter waarin je in lange lineaire gangen hordes en hordes en hordes aan domme vijanden afslacht.

Dat nemen we je ook niet kwalijk, want de helft van de tijd ben je ook bezig een vloedgolf aan Schaduw demonen neer te maaien. En tien procent besteedt je aan opnieuw beginnen omdat je weer het loodje heb gelegd, in- en uitwendig de soms onmogelijk aantallen vijanden vervloekend.

Dat verandert allemaal op het moment dat Lo Wang zijn zwaard trekt. Niet alleen vliegen de ledematen en hoofden rond je beeldscherm, Shadow Warrior geeft je ook magische aanvallen voor veel meer spektakel. Dat werkt soms zo goed, dat je vergeet dat je nog een vuurwapen hebt.

shadow-warrior-flying-wild-hog

Het draait allemaal om controle van het terrein; als je eenmaal weet waar je staat en waarmee je moet aanvallen gaat Shadow Warrior een stuk gemakkelijker. De diverse technieken van je zwaard zorgen voor een effectieve crowd control en de heel en beschermspreuk geven je de nodige adem.

Helaas werken de moves niet altijd zo vloeiend. Shadow Warrior vraagt je twee keer met de linker pook naar voren / achteren /links / rechts te gaan, en vervolgens de linker- of de rechtertrekker in te drukken. Vooral in het heetst van de strijd wil dát – tot grote frustratie – wel eens mis gaan.

Gelukkig biedt de game je voldoende uitwijkruimte. De velden zijn ruim genoeg voor jou en het gemiddelde aantal van twintig tot veertig tegenstanders. Daarnaast heeft Lo Wang een handige dash waardoor je razendsnel uit een penibele situatie kan komen.

En anders zijn er de schietijzers. Ieder kent zijn eigen upgrades, alternatieve vuuroptie en brute persoonlijkheid. De shotgun verandert na de nodige investeringen in een vuurkanon waarin je vier schoten tegelijk kan afvuren. De raketwerper transformeert zichzelf in een halve kernreactor.

Shadow-Warrior

Upgrades voor wapens, technieken en krachten vereisen respectievelijk geld, Karma en Ki Crystals. Deze zijn vaak niet makkelijk te vinden. Shadow Warrior’s geheimen zijn zo obscuur dat je veertig procent van de tijd bezig bent ze allemaal te vinden. Old school afspeuren dus. Zoals het hoort.

Flying Wild Hog keek op dat gebied goed naar het origineel, maar minder naar het verhaal. Gelukkig, want deze vertelling blijkt een van de betere van 2014. Het begint als een komische actiefilm met huurmoordenaar Lo Wang en duivel Hoji. maar eindigt met de sterkste finales van het jaar.

Origineel kunnen we het niet noemen. Shadow Warrior herinnert aan onze tijd voor de militaire shooter, weet dat te mixen met moderne elementen, maar komt niet echt met nieuwe ideeën. Het weet echter wat het wil, entertainen, en dat doet het buitengewoon goed.

Misschien niet de beste game van 2014, maar wie Call of Duty niets interesseert moet Shadow Warrior zeker eens proberen. Achter de golven aan tegenstanders liggen een sterk, hilarisch verhaal, geweldige zwaardgevechten en een enorme hoop geheimen te ontdekken.

Martijn Steinpatz

Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.

Deel dit artikel

...

Verder lezen over Game

Netflix stopt met interactieve series

Het is inmiddels al een tijd wat stiller rondom dit type content en nu blijkt Netflix ook nog eens de meeste interactieve producties offline te gaan halen.