Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Octopath Traveler is in elk geval qua verkoop een succesverhaal. Uitgever Square-Enix heeft de verkoop van dit retro-geïnspireerde JRPG voor de Nintendo Switch dusdanig onderschat dat ze hun excuses hebben moeten aanbieden aan Japanse klanten die het spel in de winkel wilden kopen maar er geen konden vinden. Gelukkig raken digitale downloads nooit op en is er altijd een manier om de game te krijgen. Maar is ‘ie het waard?
Het hele concept van Octopath Traveler zit ‘m in het feit dat je met niet minder dan acht hoofdpersonen kunt spelen. Je begint met één en mag daarna zelf kiezen wie de volgende is die je aan je party (van maximaal vier) toevoegt. Je kunt elke verhaallijn volgen die je wilt, al zijn die lijnen heel sterk op level afgeblokt. Tussendoor vecht je tegen monsters om ze sterker te maken, koop je uitrusting en wapens en gebruik je de speciale krachten die elk karakter heeft om het meeste uit de wereld te halen. Dit is van top tot teen een RPG uit Japan, zoveel is wel duidelijk.
Interessante gevechten
Het is een old-school Japanse RPG in de zin dat je willekeurig vijanden tegenkomt, maar het heeft wel een aantal interessante gevechtsmechanieken. Elk personage heeft zijn of haar eigen ding. Sommigen zijn gewoon sterk, een aantal kunnen hulp inroepen van (gevangen) beesten of mensen en natuurlijk is ook de balans tussen fysieke en magische wapens er. Er zijn ook een aantal verschillende typen wapens waar vijanden dan weer gevoelig voor zijn. Dat is een belangrijk aspect, want als je vijand zwak is tegen een bepaald wapen of spreuk kun je ze ‘breken’, zodat ze daarna even niets kunnen doen en meer schade krijgen.
Doordat de volgorde van aanvallen strak is bepaald (je kunt de volgorde van acties bovenaan in beeld zien) kun je zo het juiste moment proberen te pakken waar je all-in gaat. Doordat je aanvallen ook nog kunt opsparen zodat je er meerdere achter elkaar kunt doen is het strategisch reuze interessant. Aan het einde van de game heb je het echt wel gezien, want heel veel progressie is er niet in de manier waarop je vecht op het simpele ‘job’-systeem na, maar het deugt in elk geval.
Allemachtig prachtig
Terwijl je zo bezig bent valt vooral op hoe goed het stijltje is gelukt: denk aan een soort van Super Nintendo game, maar dan door de lens van 2018. Het is wel pixelachtig, maar de game zit vol met 3D-, kleur- en andere effecten die het tof maken om naar te kijken. De gevechten zijn intens, de achtergronden altijd mooi (maar daardoor wel soms onduidelijk in of je nu ergens heen kunt of niet) en de effecten van de spreuken zijn lekker over de top. Ik ben het in al mijn speeltijd niet moe geworden in elk geval. De tekst en menu’s zijn dan wel weer helemaal van nu en dat is uitermate leesbaar en (zij het allemaal maar heel kort uitgelegd) helder om te navigeren.
Ook de muziek is klasse, al blijkt wel na een tijdje dat er misschien wat meer tracks in de game hadden mogen zitten, want hoe gevarieerd en mooi de muziek ook is, je hoort wel heel vaak hetzelfde en dan gaat de glans er toch een beetje vanaf. Er wordt ook gesproken in de game, maar dat is af en aan. Sommige verhaalstukken worden wel braafjes (letterlijk) verteld door de karakters en degenen waar ze mee praten, maar niet alles en elke interactie daarbuiten wordt via tekst afgehandeld. Ik zou er over kunnen klagen, maar dan had ik interesse moeten hebben in wat iedereen te zeggen had.
Acht keer niks is ook niks
Toen ik net was begonnen aan de game en door de wereld liep om de acht personages te verzamelen begon het allemaal goed: niet elk karakter vond ik even interessant, maar de verhalen leken ergens heen te gaan en mijn verwachting was dan ook dat de verhalen allemaal op één of andere manier bij elkaar zouden gaan komen op manieren die ik niet kon voorzien op dat moment. De reden dat ik het echter niet kon voorzien is dat het niet gebeurde. De verhalen zijn dusdanig van elkaar gescheiden dat er echt nauwelijks sprake is van overlap. Als je op een plek komt waar je het volgende hoofdstuk van één van de karakters kunt spelen wordt dat aangegeven, maar zo snel je daar voor gaat is het net alsof de rest niet meer bestaat.
Als de verhalen nou uiteindelijk allemaal echt interessant waren was dat nog tot daar aan toe, maar zelfs al starten sommige karakters met een gegeven waar je iets mee zou kunnen, naarmate de hoofdstukken vorderen wordt duidelijk dat de karakters geen ‘arc’ hebben of anderszins groeien tijdens de game. Koppel dat aan niet heel denderend geschreven dialoog en dan ben je al snel gewoon de tekst aan het skippen zodat je naar de volgende boss kunt gaan.
Structureel probleem
De structuur van Octopath Traveler is naast de oninteressante verhalen één van de grootste problemen van de game. Je zou zeggen dat je met acht karakters de vrijheid hebt om de game te spelen zoals je dat zelf wilt, maar dat gaat niet. Omdat elk volgend hoofdstuk van een karakter is ingebed in een gebied waar je een bepaald experience level voor moet hebben ben je feitelijk gedwongen om eerst alle acht karakters te gaan ophalen, hun eerste hoofdstuk te spelen, daarna een rondje te maken voor ieders tweede hoofdstuk, en zo verder. Doordat er geen overlap is moet je dus ook nog elke keer gebrieft worden door de game wat er ook alweer gaande was zeven quests geleden en dat blijft zo maar doorgaan.
Erger nog is het zo dat je steeds maar vier karakters tegelijk in je party hebt, en wie niet mee is gaat niet vooruit in level. Dat dwingt je dan ook nog eens om of de hele tijd te struggelen omdat je iedereen tegelijk probeert te levelen, of je steeds als je een nieuw hoofdstuk wilt beginnen het karakter in kwestie van de reservebank moet halen en even een paar uur moet grinden om het klaar te krijgen voor de strijd. Een groot gedeelte van Octopath Traveler’s speeltijd gaat uiteindelijk daar in zitten en zeker na het eerste rondje door de wereld komen dan alle aspecten die beter konden aan de game samen en is de kans groot dat je het gewoon maar opgeeft. Ik heb dat in elk geval wel gedaan.
Op waarde geschat
Octopath Traveler is geen slechte game, maar op de keper beschouwd is zeker het tweede gedeelte van de 60-plus uren die het van je vraagt gewoon saai. Als je een verhaal nodig hebt om je RPG-grind te rechtvaardigen moet je echt verder kijken, maar als je het gewoon leuk vindt om een tof vechtsysteem in een leuk gestileerde omgeving uit te voeren zou het iets voor je kunnen zijn. Het is echt jammer, want er is zeker een markt voor een goed gemaakt RPG in deze stijl, maar dit is maar half goed en dat is de tijdsinvestering (en 60 euro) gewoon niet waard wat mij betreft.
[Afbeeldingen © – Square Enix]
...
Verder lezen over Games
Gaming14.11.2024
Blizzard pakt uit voor 30 jaar Warcraft & 20 jaar World of Warcraft
Nieuwe Features, Remastered en Classic
Gaming06.11.2024
Netflix Games Review: Word Trails is onze nieuwe verslaving
Entertainment14.10.2024
Welk kaartspel speelt James Bond graag in het casino?
Gaming20.09.2024
Hebbeding: Sony komt met limited edition PlayStation 5 voor 30ste verjaardag
Gaming10.09.2024
PlayStation onthult vandaag waarschijnlijk de PlayStation 5 Pro
Gaming05.09.2024
EA Sports FC 25: ruim 700 teams, 30 competities en 120 officiële stadions
Gadgets05.09.2024
Een nieuwe versie van de Philips Hue Play HDMI-sync box
Gaming05.09.2024
Acer Project Dualplay: een laptopconcept met afneembare controllers
Verder lezen over Nintendo
Gaming06.11.2024
Nintendo Switch 2 wordt backwards compatible voor Switch-spellen
Gaming31.10.2024
Nintendo lanceert zijn eigen Spotify met Nintendo Music
Gadgets09.10.2024
Nintendo onthult een nieuw product waar we nooit aan hadden gedacht
Gaming05.09.2024
Nintendo kan inpakken: AI kan de volgende Mario-game maken
Entertainment22.08.2024
Het Nintendo Museum opent binnenkort in Kyoto, Japan
op 2 oktober om precies te zijn
Gaming08.08.2024
Luigi’s Mansion 2 HD review: we zijn verwend met nummer 3
Gaming05.08.2024
Nieuwe trailer van The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom is een roadtrip
Gaming31.07.2024
Mario en Sonic gaan niet meer naar de Olympische Spelen
Verder lezen over Review
Gaming12.11.2024
Mario Party Jamboree review: met Mario is het altijd een feestje
Gaming06.11.2024
Netflix Games Review: Word Trails is onze nieuwe verslaving
Gadgets30.10.2024
Lenovo Yoga Pro 9i Gen 9 review: goede ‘designer’-laptop
Gaming24.10.2024
Netflix Games review: The Case of the Golden Idol doet je goed
Gaming18.10.2024
Netflix Games Review – Battleship leert je op speelse wijze Zeeslag
Gaming15.10.2024
Just Dance 2025 review: de botsauto’s op de kermis zijn er niks bij
Gaming14.10.2024
Astro Bot review: retro genieten op een futuristische manier
Automotive06.10.2024