Het is een van de bekendste clichés in gamereviews: zeggen dat een spel eigenlijk maar matig is, behalve voor de echte fans. Toch is dit cliché zeer van toepassing op het spel Too Hot To Handle dat je gratis kunt spelen als je een Netflix-account hebt.
Too Hot To Handle is een datingsim die geheel gevormd is zoals de bekende datingshow van Netflix. Hierin komen allemaal bloedmooie en vaak flink verbouwde singles bij elkaar om elkaar te daten zonder zoenen en seks. Er is namelijk een soort Google Nest Mini die in de gaten houdt of iedereen zich aan haar regels houdt. Toch zoenen of seks, dan gaat er geld uit de prijzenpot van meer dan een ton.
Lullig, want dat is niet per se jouw geld: het is het geld van de groep. Kortom: als je je een keer niet kunt inhouden nadat je de hele dag naar mooie mensen in bikini’s hebt zitten kijken, dan is de hele groep daar de dupe van. Je hoeft geen gedragsdeskundige te zijn om te begrijpen dat het natuurlijk altijd misgaat. Er zijn altijd die mensen die alles aan hun laars lappen, maar er zijn ook mensen die uiteindelijk enorm veel “groei” doormaken en een “betekenisvolle band” opbouwen met de persoon die ze eigenlijk vooral willen doen.
Het is een bijzondere show en we waren benieuwd hoe zoiets zich zou vertalen naar een game. Immers is dat lijfelijke niet echt goed te vatten in een spel. Toch weet de maker dit best goed te doen. Je wordt zodanig meegenomen in de setting en wat iemand doet, dat je, zeker als je de reeks goed kent, redelijk goed wordt meegesleept. Er zijn daarnaast ook zoveel ijkpunten die zo bekend zijn van de serie: de nacht die altijd mysterieus is en waarvan die robot Lana dan elke ochtend weer zegt wie er allemaal over de schreef is gegaan. Maar ook de dagboekmomenten zijn best grappig in kaart gebracht. Het dialoog leest ook erg natuurlijk.
Wat ook helpt is dat het spel semi-divers is. Je personage is sowieso biseksueel, je kunt het personage vitiligo geven en er zijn verschillende etniciteiten te kiezen. Wel blijft het toch gaan om mensen met grote ogen, grote lippen en voor de rest een vrij dunne taille, wat wel weer wat jammer is. Het is allemaal redelijk inwisselbaar: we vergaten in sommige gevallen zelfs de hele tijd wie wie was, omdat meerdere personages teveel op elkaar leken. Dus ja op zich scoort het spel zeker punten voor diversiteit, maar tegelijkertijd had het wel wat uitgebreider mogen zijn.
Klinkt allemaal goed, maar er is ook een keerzijde en dat is eigenlijk iets wat vooral te maken heeft met het genre. Datingsims zijn veel leeswerk en als je weinig geduld hebt of een korte spanningsboog, dan heb je er waarschijnlijk een hele kluif aan dit spel te doen. Ben jij zo? Zorg dan dat je het bij een hoofdstuk per keer houdt (ondanks dat de gamemakers best goed cliffhangers weten te maken). Trek je het echt niet, dan lekker stoppen met spelen. Dit is, net als de Netflix-serie zelf, sowieso een game waar je maar net van moet houden.
Diepgang is er -niet geheel verrassend- weinig. Het is vooral veel flirten en daarin heb je steeds drie keuzes, waarbij ook al vrij snel duidelijk is welke tot welke groep behoort: flirterig op een sexy manier, flirterig op een serieuze manier en een beetje neutraal. Nogmaals, de gesprekken zijn best leuk geschreven, maar je moet wel echt heel tekst doorakkeren. Dus hier komt ie, het cliché: vind je datingsims heel erg leuk en dit tv-programma ook? Dan trek je deze game ook wel. Zo niet, dan kun je deze Netflix Game beter links laten liggen. Scheelt je ook weer gesnapt worden door Lana.
