Wat is naast apenkooien het meest populaire spel met gym? Trefbal natuurlijk. We worden allemaal maar al te blij van elkaar achterna zitten of proberen te raken met een bal. Met die informatie konden de mensen van studio Ustwo Games wel wat. Ze maakten Desta: The Memories Between, waarin je turn-based trefbal speelt in een dromerige wereld.
Dat die wereld zo dromerig en mooi aandoet, dat is geen toeval. De studio is namelijk ook verantwoordelijk voor een van de grootste mobiele gamehits ter wereld: Monument Valley (bekend van onder andere House of Cards). Dat is aan Desta af te zien: deze strategiegame is van begin tot eind een plaatje om te zien. Het spel heeft ook een grappige releasemanier gehad: eerst verscheen hij in 2022 als Netflix-game (die bespreken we nu), maar later kwam daar een Switch-versie van uit. Die is iets uitgebreider, maar de basis is hetzelfde.
Jij bent Desta en je moet naar je ouderlijk huis omdat je het moet gaan verkopen nadat je vader is overleden. Met je moeder is het niet bepaald fantastisch en Desta is dan ook wat bang voor wat ze daar zal aantreffen. Die angsten kan ze de baas door trefbal te spelen in haar dagdromen. Dat doet ze dan ook volop. Jij dus. Aan de bak: er moet gespeeld worden. Desta blijkt namelijk -net als haar vader- niet altijd op even goede voet te zijn met de mensen om haar heen: haar oude vrienden bijvoorbeeld.
Tijdens het spelen van dit spel ga je de strijd aan met je angsten. Je speelt trefbal telkens in een speelveld vol met obstakels en je krijgt elke beurt twee punten om in te zetten. Dat kan opgaan aan wandelen, maar ook aan aanvallen met al dan niet een power-up. Het is aan jou om de tegenstanders voor te blijven. Die tegenstanders zijn de oude vrienden van Desta, die elk hoofdstuk een grote rol spelen omdat ze Desta (en misschien ook wel jou) door iets heen helpen.
Je moet wel je best doen, want als deze meid verliest, dan wordt ze wakker uit haar dagdroom en verliest ze haar speciale vaardigheden en haar vergaarde teamleden. Wel houd je je HP, maar je moet het moeilijke spel waardoor je bent ‘gestorven’ dus wel opnieuw doen met aanzienlijk minder mogelijkheden. Sterker nog: je moet eigenlijk alles weer opnieuw doen, maar er is een mogelijkheid om door te gaan naar het hoofdstuk waarin je het loodje legde, maar dat komt natuurlijk wel met een prijs…
Dat maakt Desta een vermoeiende game. Ook al is hij ‘gratis’ te spelen op Netflix (als je een account hebt), het kost wel veel: tijd. Dat rogue-like achtig spelen is niet voor iedereen. Ik ben er geen fan van: ik vind het zonde van mijn tijd. Ik ervaar liever steeds iets nieuws. Echter kun je ook enorm houden van zo’n uitdaging waarin er ook echt iets op het spel staat. Dan is dit een geweldige game, al neigt hij soms wel wat repetitief te worden. Gelukkig staat het verhaal als een, wel, huis, dus je kunt je op dat gebied sowieso vermaken. En dat uiterlijk he? Het is een plaatje, en dat dromerige maakt de pijnlijke momenten van doodgaan ook iets draaglijker.
