Perry Rodenrijs
Perry Rodenrijs begon zijn gameverslaving met een NES op een zolderkamer en is er sindsdien nooit van genezen. Zijn andere passie is zijn metal band.
Update 22 November 2017
Soms publiceren we een artikel en gebeurt er iets grappigs, in dit geval kruisten onze review en een update voor Need For Speed Payback elkaar.
In een Reddit post heeft een werknemer van Ghost Games bekendgemaakt dat de er een aanzienlijke update gedaan is aan het progressie systeem van de game. Voor de details adviseren we je even naar de pagina te gaan, maar in een notendop houdt het in dat je sneller reputatie en geld kunt verdienen.
Uiteraard hebben we direct uitvoerig getest of dit daadwerkelijk het geval is en we kunnen stellen dat de progressie inderdaad iets sneller gaat. Het systeem is echter onveranderd, dus je bent nog steeds aangewezen op de Speed Cards systematiek.
De medewerker geeft tevens aan dat de update niets te maken had met de recente ontwikkelingen omtrent Battlefront 2 en dat deze wijziging reeds gepland was. We zullen natuurlijk nooit weten of dit daadwerkelijk het geval is, maar toevallig is het zeker.
Oorspronkelijk artikel hieronder:
Ongeveer twee jaar geleden verscheen de laatste Need For Speed Game. Met de toen nieuw opgerichte studio Ghost Games aan het roer konden racefanaten hun lol op met een reboot van de reeks. De Zweedse studio had alle goede elementen uit de reeks verpakt in een hip nieuw pakketje en alhoewel de game zeker niet perfect was konden we wel spreken van een terugkeer naar vorm. Zo leek het stiekem alsof we een 2015 versie van het door fans legendarisch verklaarde Need For Speed Underground aan het spelen waren.
Ons hoorde je niet heel erg hard klagen, het beviel namelijk wel om altijd ’s nachts rond te scheuren in een stad waar het altijd regende. Waar de dubstep en vuige rockmuziek non stop door de speakers knalde terwijl we de meest debiele capriolen uithaalden om de score van Ken Block te vernietigen in een Gymkhana. Of wanneer we uren aan het sleutelen waren aan onze bolide. Een fictieve wereld vol met uitlaatgassen, neon en vooral veel herrie beviel de arcade race connaisseurs onder ons wel.
Het moge dus geen verassing zijn dat ik stiekem een gat in de lucht sprong toen ik hoorde dat Ghost Games een jaartje extra ontwikkelingstijd pakte voor het vervolg. Eerlijk is eerlijk, ik vond de vorige game gaaf, maar zeker niet geweldig. Dus naïef als ik ben hoopte ik natuurlijk dat de dames en heren bij EA & Ghost Games mijn review hadden gelezen en goed aantekeningen hadden gemaakt voor de ontwikkeling van Need For Speed Payback. Maar zoals met zoveel dingen bestaat er een groot verschil tussen verwachting en realiteit.
Need for Speed: The Fast & The Furious
Na het zien van de eerste trailers werd het me al meteen duidelijk dat deze game het over een andere boeg gooit. Weg is de druilige fictieve stad gevuld met uitlaatgassen, neon en herrie. Weg zijn de echte acteurs die direct tegen jou als speler praten over onzinnige plot details. Weg is het eigenaardige, maar toch stiekem wel toffe sfeertje.
Need For Speed Payback lijkt voor de verandering een zonnige setting te hebben in een regio die zich nog het best laat omschrijven als Fake Las Vegas met een sprankeltje Amerikaanse bergweggetjes. Dit keer mag je ook niet zelf de hoofdrol spelen en krijg je te maken met een ensemble van drie karakters die zo uit een Fast & Furious film lijken te komen. Als ik dan toch die filmreeks aanhaal, het plot lijkt ook verdacht veel op een script voor zo’n film. Er is namelijk niet heel veel diepgang, en in mijn opinie kun je episch veranderen in flinterdun om meer conform verwachtingen uit te komen.
Het zit namelijk zo: Need For Speed Payback speelt zich af in Fake Las Vegas Fortune Valley en volgt Tyler Morgan (de racer), Mac (de showman) en Jess (de runner) terwijl zij een poging doen om het kwaadaardige kartel The House om te laten vallen. Dat kartel wordt geleid door de illustere Collector die het leuk vind om het huis van Tyler op te blazen en dure auto’s verzameld. Voor het verhaal hoeven we het dus niet te spelen. Maar laten we eerlijk zijn, dat is ook niet echt de reden dat we Need For Speed spelen, toch?
Sublieme Gameplay
Okay, ik moet toegeven dat ik wel erg negatief begon. Ze hebben namelijk wel iets tofs gedaan met de drie hoofdrolspelers, zo heeft ieder karakter een eigen speelstijl en arsenaal aan toffe wagens. Dat betekent dat je met Tyler alle straat- en dragraces mag doen, met Mac beleef je het off road en drift feestje en met Jess maak je de spectaculaire achtervolgingen mee. Naast de losse evenementen zijn er ook nog verhalende missies waar je met alle drie de karakters speelt en er in hoog tempo tussen speelstijl wordt gewisseld.
Een ander element wat gelukkig terugkeert is het tunen. Waar de vorige game hevig leunde op de cultuur en het belang van tunen, lijkt het in Payback een element wat door het verhaal iets naar de achtergrond geschoven is. Dat betekent echter niet dat het tunen helemaal niet belangrijk is. Het is nog steeds een integraal gedeelte van de game en je kunt nog steeds naar hartelust spelen met het uiterlijk van jouw unieke bolide. De progressie van de wagens is echter iets aangepast, daar vertel ik later wat meer over.
Je kunt dus nog steeds evenementen spelen en van het racegeld een toffe wagen kopen om deze vervolgens te voorzien van een nieuwe paintjob en hier en daar een spoiler, sideskirt of diffuser. De verschillende klassen en wagens voelen aanvankelijk vreemd aan, het is dus even wennen. Echter heb je het vrij vlot onder de knie en knal je met volle boost te gekke drifts in de vele bochten die de speelwereld kent. Het is een verademing dat de game qua feel niet echt verandert is. Need For Speed Payback is een arcade racer pur sang, maar doet dit wederom wel heel subliem.
Gek progressie systeem
Het zal je de laatste dagen niet ontgaan zijn: EA doet een beetje gek met loot kratjes en in game aankopen. Ik wil er hier niet teveel woorden aan vuil maken, maar aanvankelijk leek het alsof Need For Speed Payback ook een dergelijk systeem hanteert. Na redelijk wat uren doorgebracht te hebben in Fake Las Vegas Fortune Valley kan ik veilig verklappen dat je geen extra centjes hoeft te betalen om progressie te maken in de game. Maar dat betekent niet dat het systeem meteen geweldig is. Integendeel, want ze hebben weer wat leuks verzonnen. Met enigszins gekrenkte trots en plaatsvervangende schaamte presenteer ik u de speedcards!
Het werkt als volgt: Iedere auto heeft een zestal slots voor speedcards. Iedere speedcard maakt jouw wagen weer een stukje sneller, laat hem verder vliegen bij een jump of geeft je net wat meer controle over de rem. Je krijgt een speedcard door een race te winnen, echter betekent dat niet dat iedere speedcard meteen een verbetering is. Want het is een random loot systeem. Maar wees niet getreurd, want als je voldoende punten scoort ga je ook een level omhoog en ontvang je een shipment. In deze pakketjes zit wat extra geld, een cosmetisch item en wat parts. Die laatste kun je weer gebruiken in een Tune Shop om nieuwe speedcards te trekken uit een soort gokkast.
In het begin van de game werkt dit progressie systeem redelijk goed, je wint een race en krijgt een speedcard die direct de wagen verbeterd. Het zijn echter de latere races in de game waar dit systeem zorgt voor onnodige frustratie. Iedere speedcard verbetert namelijk het zogenaamde race level van de wagen. De vele races in de game kennen ook ieder hun eigen voorgesteld race level. Je komt er best mee weg door een paar puntjes onder het niveau te zitten, maar met een verschil van bijvoorbeeld 10 punten is het al bijna niet te doen om een race te winnen. Dan ben je dus weer aangewezen op het mooie progressie systeem die de game kent.
Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om dan gewoon een nieuwe auto te kopen. Het aanvankelijke race level is dan hoger, maar je zult wederom nieuwe speed cards moeten winnen om ook deze wagen beter te maken, want die krengen zijn niet uitwisselbaar tussen auto’s! Als je dus tegen een muur aanloopt zul je oudere races opnieuw moeten spelen en komt automatisch ons favoriete game werkwoord grinding om de hoek kijken. Je bent dan aangewezen op een keuze: Of je grind wat oudere races, of je trekt de portemonnee en geeft EA wat centjes om nieuwe shipments te kopen. Daarmee is succes natuurlijk niet verzekerd, want je moet dan nog steeds met je parts naar de gokkast Tune Shop.
Conclusie
Ik weet het niet zo goed. Ik kijk enerzijds naar een sublieme arcade racer die heerlijk wegspeelt en er tevens fraai uitziet. Maar anderzijds heb ik een flut verhaal en – erger nog – een random loot systeem wat de totale ervaring in mijn optiek enigszins beperkt. In de vorige Need For Speed kon je ook niet meteen iedere upgrade kopen en speelde je met races ook onderdelen vrij. Maar daar kwam het echt neer op skill.
Hier is echter sprake van een mix, want je moet natuurlijk wel races winnen om verder te komen in de game. Maar als je dan een moeilijke race gewonnen hebt om vervolgens een nutteloze speed card te winnen zit je wel even met een zuur gezicht. Dat is eenmalig niet erg, maar later in de game komt het vaker voor en wordt het vervelend. Het lijkt dan alsof je tegen een onzichtbare muur aanloopt en pas verder kunt als je geluk hebt met de juiste speedcards. Je kunt je ook afvragen of een dergelijk systeem wel past in een race game. Ik ben ervan overtuigd dat dit niet het geval is, naast een bak frustratie voegt het voor de eindgebruiker namelijk niets toe. De uitgever heeft daarentegen een extra verdien systeem dus die zal er wel baat bij hebben.
...