Na de Playstation VR (of PSVR) al een paar keer geprobeerd te hebben was het na de officiële lancering tijd voor een iets uitgebreidere test. VR is altijd gaaf als het maar tien minuten duurt, maar op het moment dat je als consument gevraagd wordt om een paar honderd euro uit te geven voor een apparaat moet je er wel langer dan een weekend plezier van kunnen hebben.
Onze test-setup was in elk geval meer dan compleet: niet alleen hadden we de PSVR (€400) en de verplichte Playstation camera (€70), er zaten ook twee extra move controllers bij (€80), de officieel gelicenseerde Plantronics RIG4VR headset (€80) en een berg accessoires van Big Ben zoals een stand (€40), draagtas (€40) en een accessoire-pakket (€20). Aan de slag!
De eerste uitdaging is altijd om het apparaat aan de gang te krijgen. Het is nogal een kabelzooi, met de headset, het aparte doosje waar de headset en HDMI-kabels in moeten, extra USB-kabels, stroom en het aansluiten van de camera op de PS4, maar gelukkig is de handleiding van de PSVR 100% idiot-proof en kan iedereen door de nummertjes te volgen zonder problemen alles aansluiten. Klein detail: het onderstaande plaatje is niet representatief voor hoe de uiteindelijke aansluiting er uit ziet.
Realiseer je dat als je een PSVR structureel aangesloten hebt op je PS4 dat er overal kabels zijn. De lange kabel die van het extra doosje naar de headset gaat komt best een heel eind, maar zit wel helemaal vast dus je moet de headset wel ergens kunnen leggen/neerzetten waar ‘ie niet in de weg zit. De stand is daar trouwens uitermate geschikt voor, want een headset mét koptelefoon erbij kun je zo opzetten en dat blijft prima staan. Als je wilt kun je het lampje op de stand ook nog aanzetten, maar of dat drie batterijen in het apparaat waard was vind ik twijfelachtig.
Als je dan eenmaal alles hebt opgezet werkt de PSVR wel meer dan prima. Niet alleen zit de headset heel lekker, je kunt met de stelknop op de achterkant altijd zorgen dat je precies scherp ziet, zonder gedoe. In dat opzicht is het design van de headset wat mij betreft beter dan concurrenten Rift en Vive. Zo snel hij aangaat krijg je het standaard Playstation menu te zien en als je er aan hebt gedacht om je controller bij de hand te leggen (want er is geen gaatje of knop om even te kunnen kijken) ben je aan de slag.
Je zou in principe ook non-VR games kunnen gaan spelen nu, dan werkt de headset als een display, maar ik zou het niet aanraden, aangezien de resolutie van de PSVR simpelweg niet opgewassen is tegen normale games. Het kijkt niet lekker en als je iets met veel beweging speelt houdt de headset het niet bij. Start je echter een VR-game op dan zit het heel anders. De games zijn grafisch zichtbaar minder dan het gemiddelde PS4-spel, maar dat wordt goedgemaakt doordat alles wel heel vloeiend gaat.
We kregen de toegang tot een heel aantal titels van Sony, maar daarnaast zijn er sowieso ook een heel aantal gratis games of ervaringen te krijgen op de Playstation Store. Je krijgt bij de PSVR ook een demodisk, met daarop een hele goede doorsnee van wat je kunt verwachten van de software. Het spreekt vanzelf dat het verstandig is om eerst even de simpele demo’s en ervaringen te doen zoals Playroom VR en VR Worlds, om een beetje te wennen aan wat VR met je hoofd doet. Daarover later meer, maar geloof me als ik zeg dat rustig beginnen beter is.
Dit is ook een goed moment om te zorgen dat je weet hoe je de PSVR op- en afzet, wat zeker als je een headset gebruikt nog heel wat voeten in de aarde heeft. Speaking of which, die RIG4VR headset die Plantronics heeft gemaakt en die de officiële Playstation-licentie heeft past perfect bij de headset. Niet alleen klopt het esthetisch allemaal, het geluid is ook goed (al mis ik persoonlijk een volumeknop op de headset) en de microfoon is prima om te chatten. Je kunt zien dat het ding gemaakt is op de headset en je kunt ze dus ook als setje op- en afzetten.
Als je een beetje door de games heen gaat zijn er grofweg twee verschillende opties: multiplayer games en ervaringen die je in een paar uur kunt uitspelen. Het aantal ‘echte’ games dat verkrijgbaar is valt niet per se tegen, maar je zult wel iets leuk genoeg moeten gaan vinden om met andere mensen te spelen, anders ben je relatief snel klaar. Een goed voorbeeld daarvan is RIGS Mechanized Combat League, een actiegame waarin je met wandelende robots tegen elkaar moet vechten in een futuristische sportsetting. Het gevoel dat je in zo’n robot zit en onafhankelijk kunt mikken van je bewegingen door je hoofd als vizier te gebruiken is cool, maar het zet de toon voor de andere games in de zin dat er niet veel meer is dan een tutorial, een score attack en dan de online mode die je na het eerste uur moet bezighouden.
EVE: Valkyrie herhaalt dit, maar dan met dogfighting, en de VR-component van Super Stardust Ultra VR (want het grootste gedeelte van de game is gewoon zoals je het al kende) is zo mogelijk nóg beperkter. Battlezone VR doet het wat dat betreft veel beter. De gestileerde VR-shooter, waar je ook gewoon in een tank rondrijdt en op dingen schiet, heeft in elk geval een interessante single-player modus die je een soort van strategisch bord geeft waarop je keuzes moet maken over je volgende missie en die met een permanente game over ook spanning levert tussen de levels door. Upgrades, stille momenten, keuzes, het zit er allemaal in. Ook Driveclub VR heeft trouwens genoeg singleplayer content, maar die game ziet er niet goed genoeg uit voor een racegame in 2016. De technische beperkingen van een VR-bril die draait op een PS4 komen hier heel duidelijk naar boven.
Er zijn wel games geweest die me serieus konden boeien, voorop Rez Infinite. Nu is Rez al een klassieker sinds de eerste versie van de game uitkwam op de Dreamcast, maar het doel om ‘synesthasia’ (het overladen van al je zintuigen tegelijkertijd) te bereiken wordt enorm geholpen door de VR-bril. Ook het nieuwe extra level dat speciaal voor VR is gemaakt is een groot succes en ik kan niet wachten tot er een VR-only deel 2 wordt aangekondigd. Ook Headmaster was (verrassend) leuk: een game die niets anders van je vraagt dan ballen te koppen klinkt saai, maar door een Portal-achtige setting en toon toe te voegen is het niet alleen leuk, maar ook nog eens hilarisch om te doen. Job simulator: the 2050 Archives heeft ook vooral een grappige ondertoon en ondanks de korte duur is het een grappige ervaring. Het enige probleem? De Move-controllers.
Daar hadden we het nog niet over gehad, omdat het gros van de games prima met een gewone Dualshock 4 gespeeld kan worden, maar alles dat ‘het beste’ werkt met Sony’s waggelstokjes heeft problemen. Job Simulator had het, de verder nog best aardige horrorgame Until Dawn: Rush of Blood (denk Time Crisis of Virtua Cop, maar dan in VR) had er ook last van en uiteindelijk was elke interactie die ik met de Moves had alsof ik een extreem geval van Parkinson had. Er is niks zo irritant om zeker te weten dat je hand stil hangt en je virtuele hand te zien zwabberen als de ziekte of zelfs heel ergens anders in beeld te zien staan. En het leidt niet alleen af, het heeft ook invloed op je accuraatheid. Je kunt de moves wel met een druk op de knop centreren, net zoals de PSVR zelf, maar het helpt niet. Als iets de zwakste plek is van de PSVR, is het de Move, maar gelukkig is het optioneel.
Dit is verdomde lastig om te beantwoorden. Als je iemand bent die het leuk vindt om met nieuwe technologie te klooien en geen geld heeft voor een Vive of Oculus, maar wel een PS4, lijkt het een goede deal om de PSVR te kopen, maar uiteindelijk kost het toch een hoop geld. Dat is niet in de laatste plaats omdat de games allemaal wel aan de korte kant zijn qua ervaring, maar er wel vaak de volle prijs voor betaald moet worden. Natuurlijk is het gaaf om mensen te kunnen laten zien wat VR allemaal kan, maar op dit moment zijn de spellen nog niet het Wii-gebied uit waarbij je de eerste paar keer helemaal ondersteboven bent maar het allemaal vrij snel verbleekt als het nieuwe er af is. Weet dus dat je investeert in de toekomst van wat VR te bieden heeft en daarbij hoopt dat de achterliggende kracht van de PS4 gave nieuwe ervaringen niet in de weg staat.
Er is echter nog een hele belangrijke component die zelfs los staat van de PSVR maar wel heel belangrijk is om te bepalen of dit het geld waard is en dat is je eigen compatibiliteit met VR. Ik heb pech: als de bewegingen te heftig worden en voornamelijk als ik mijn karakter kan bewegen met de controller en in de eerste persoon zie wat er gebeurt word ik al heel snel ziek. In de ergste gevallen (Driveclub, RIGS en EVE Valkyrie om precies te zijn) heb ik echt mijn sessies moeten uitsmeren over verschillende dagen om een beetje een beeld te krijgen, want na elke tutorial was ik de rest van de dag misselijk en was het klaar met VR. Mensen zeggen dat je ‘VR-benen’ moet krijgen en dat het stukje bij beetje beter wordt. Mensen liegen. Niet om te zeggen dat dit bijna iedereen overkomt, want ik ben eerder uitzondering dan regel, maar één ding wil ik glashelder maken:
Seriously, als je in de markt bent voor een PSVR, zorg dat je ofwel goed weet wat je geld-terug-recht is of regel ergens een demo die langer duurt en die liefst in intensiteit oploopt. Als je net zoals ik een van de pechvogels bent kun je uiteindelijk maar van een heel beperkt gedeelte van de VR-games en ervaringen genieten en dan is een headset wel heel duur en is de kans groot dat ‘ie na een week of twee in de kast gaat, naast je Wii. VR is gaaf, VR is nog niet helemaal klaar dus als je een PSVR koopt doe je mee omdat je niet echt kunt wachten op de toekomst. Zorg dat je weet waar je aan begint, want de nieuwe manier van gamen is het nog lang niet.
[Afbeeldingen © Sony]
